Επιστολή Μακαριωτάτου προς Εξ. Ὑπουργὸ Διοικητικῆς Μεταρρυθμίσεως καὶ Ἡλεκτρονικῆς Διακυβερνήσεως κ. Ἀντώνιο Μανιτάκη
Αριθμ. Πρωτ. 5182
Αριθμ. Διεκπ. 2301
Αθήνησι 20ῃ Νοεμβρίου 2012
Πρὸς
Τὸν Ἐξοχώτατο
κ. Ἀντώνιο Μανιτάκη,
Ὑπουργὸ Διοικητικῆς Μεταρρυθμίσεως
καὶ Ἡλεκτρονικῆς Διακυβερνήσεως.
Ἐνταῦθα.
Θέμα : «Αἴτηση μερικῆς ἀνακλήσεως τῆς Κοινῆς Υπουργικῆς Ἀποφάσεως ὑπ’ ἀριθμ. 129/2534/20.1.2010 «Καθιέρωση ἀνωτάτου ὀρίου κυβισμοῦ κρατικῶν αὐτοκινήτων καὶ ἄλλες διατάξεις» (ΦΕΚ Β΄ 108)».
Ἐξοχώτατε κ. Ὑπουργέ,
Ἐπὶ τῆς ἐν θέματι Κοινῆς Ὑπουργικῆς Ἀποφάσεως εἶχα ἀπασχολήσει, μὲ παλαιότερη ἐπιστολή μου, τὸν προκάτοχό σας Ὑπουργὸ κ. Ἰωάννη Ραγκούση ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ τῆς ἀναρτήσεώς της στὸ διαδίκτυο μὲ σκοπὸ τὴ δημόσια διαβούλευση. Καθ’ ὅσον οἱ παρατηρήσεις μου δὲν ἐγένοντο τότε δεκτὲς καὶ ὁ προκάτοχός σας προχώρησε, μετὰ τοῦ Ὑπουργοῦ Οἰκονομικῶν, στὴν ἔκδοση τῆς ἐπίμαχης Κοινῆς Ὑπουργικῆς Ἀποφάσεως, ἐπαναφέρω τὸ ζήτημα καὶ ἐνώπιόν σας ὑπὸ τὴν εὔλογη προσδοκία φρονιμότερης ἀντιμετωπίσεώς του.
Ἡ ἐν λόγῳ Κοινὴ Ὑπουργικὴ Ἀπόφαση διαχωρίζει, στὰ ἄρθρα 2 καὶ 3 αὐτῆς, τὰ «Πρόσωπα ποὺ ἐξυπηρετοῦνται μὲ αὐτοκίνητα τῆς Γ.Γ.Δ.Δ. & Η.Δ.» (Γενικῆς Γραμματείας Δημόσιας Διοικήσεως καὶ Ἠλεκτρονικῆς Διακυβερνήσεως, ἄρθρο 2) ἀπὸ τὰ «Πρόσωπα ποὺ ἐξυπηρετοῦνται μὲ αὐτοκίνητα, χωρὶς ἀποκλειστικὴ χρήση» (ἄρθρο 3). Στὰ πρόσωπα τοῦ ἄρθρου 2, τὰ ὁποία κατὰ τὴν Ὑπουργικὴ Ἀπόφαση δύνανται νὰ ἐξυπηρετοῦνται μὲ ἀποκλειστικὴ χρήση κρατικοῦ ὀχήματος τῆς Γενικῆς Γραμματείας Δημόσιας Διοικήσεως καὶ Ἠλεκτρονικῆς Διακυβερνήσεως τοῦ Ὑπουργείου σας, συγκαταριθμεῖται καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος (περίπτωση β΄ ἄρθρου 2).
Ὅπως εἶχα δηλώσει καὶ στὴν προγενέστερη ἐπιστολή μου, οὐδέποτε χρησιμοποίησα οὔτε ἐπιθυμῶ νὰ χρησιμοποιῶ κρατικὸ ὄχημα τοῦ Ὑπουργείου Διοικητικῆς Μεταρρυθμίσεως καὶ Ἡλ. Διακυβερνήσεως, προσέτι δέ, οὔτε ὁ μακαριστὸς Ἀρχιεπίσκοπος κυρὸς Χριστόδουλος δέχθηκε ποτὲ νὰ τύχῃ αὐτῆς τῆς διακριτικῆς μεταχειρίσεως ἀπὸ τὸ Κράτος βάσει τῆς προηγούμενης, ὅμοιας, Ὑπουργικῆς Ἀποφάσεως, ποὺ ἴσχυσε κατὰ τὰ ἔτη 2000-2010 (Κ.Υ.Α. 543/5543/2000, ΦΕΚ Β΄ 376).
Ἐντεῦθεν παρακαλῶ νὰ ἀπαλειφθῇ ἡ συγκεκριμένη διάταξη τῆς ἰσχύουσας Κοινῆς Ὑπουργικῆς Ἀποφάσεως (ἄρθρο 2 περίπτωση β΄) περὶ τῆς δυνατότητας ἀποκλειστικῆς ἐξυπηρετήσεως τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος μὲ κρατικὸ ὄχημα, ἡ ὁποία, παρότι οὐδέποτε ἐφαρμόσθηκε στὴν πράξη, παρέχει ὁπωσδήποτε ἄδικες ἐντυπώσεις στὸν ἀναγνώστη της. Ὑπὸ ἄλλη διατύπωση, θεωρῶ ὅτι τὸ ἐν λόγῳ προσωπικὸ, καὶ μάλιστα ὑλικὸ, κρατικό προνόμιο πρέπει νὰ καταργηθῇ, ὄχι μόνον ἐν ὄψει τῆς τρέχουσας, δύσκολης οἰκονομικῆς περιστάσεως τῆς Πατρίδας, ἀλλὰ καὶ ἐπειδὴ προϋποθέτει μίαν ἀντίληψη γιὰ τὴν ἀλλοίωση τοῦ ρόλου τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἀπὸ προσώπου ἐκκλησιαστικῆς διακονίας σὲ φορέα κρατικῆς ἐξουσίας, στεκόμενο ἀπέναντι στὴν κοινωνία. Ἡ ὑπονοούμενη αὐτὴ παραδοχή τοῦ κρατικοῦ νομοθέτη ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι, ἐκ προϋποθέσεως, δὲν δύναται καὶ δὲν πρέπει νὰ βρίσκῃ συμφώνους τους ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας.
Καθ’ ὅσον οἱ διαστάσεις τοῦ παρόντος αἰτήματος ἅπτονται ζητημάτων ἀρχῆς καὶ ὄχι προσωπικῆς ἢ συγκυριακῆς ἐπιλογῆς, παρακαλῶ κ. Ὑπουργὲ νὰ προχωρήσετε στὶς ἀναγκαῖες ἐνέργειες γιὰ τὴν κατάργηση τῆς ἐπίμαχης τιμῆς δημιουργώντας, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς θητείας σας στὸ ὑψηλὸ κρατικὸ ἀξίωμα, βάσιμες προϋποθέσεις γιὰ τὴν ἔναρξη ἐξαλείψεως τέτοιων νομικῶν ρυθμίσεων, οἱ ὁποῖες δὲν συνιστοῦν εὐπρόσδεκτη κρατικὴ προστασία καὶ ἀρωγὴ στὸ ἔργο τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ἀποτελοῦν, ἔστω καὶ ἐξ ἀγαθῆς προαιρέσεως, νόθευση τοῦ ρόλου τῆς Ἐκκλησίας ἀπέναντι στὸν Ἄνθρωπο.
Σᾶς διατυπώνω, τέλος, καὶ ἕναν ἀκόμη προβληματισμὸ : ἀναφέρει ἡ ἐν λόγῳ Κ.Υ.Α. ὅτι «Μὲ τὰ αὐτοκίνητα τῶν ὑπηρεσιῶν τους, χωρὶς ἀποκλειστικὴ χρήση, ἐξυπηρετοῦνται: … ι) Οἱ Μητροπολίτες» (ἄρθρο 3 περ. ι΄).
Ἀναρωτᾶται κανείς, ἐφ’ ὅσον πρόκειται γιὰ ὀχήματα, ποὺ ἀγοράζονται ἀπὸ πόρους τῶν Ἱ. Μητροπόλεων καὶ ὄχι τοῦ Δημοσίου, οἱ δὲ Ἱ. Μητροπόλεις εἶναι αὐτοχρηματοδοτούμενα νομικὰ πρόσωπα, γιὰ ποιὸ λόγο ἐνδιαφέρεται ἡ Διοίκηση γιὰ τὴν ρύθμιση τῆς χρήσεώς τους ἀπὸ τοὺς Ἀρχιερεῖς. Ὑπάρχει ἀσφαλῶς μία νομοθετικὴ ἐξουσιοδότηση στὸν νόμο 2396/1953 (ἄρθρο 1), ἡ ὁποία κάμει λόγο γιὰ τὰ νομικὰ πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Παράλληλα ὅμως δὲν δύναται εὐκόλως πλέον νὰ ἀγνοηθῇ ὅλη αὐτὴ ἡ θεωρητικὴ καὶ νομολογιακὴ πρόοδος στὸ θέμα τοῦ σεβασμοῦ τῆς αὐτοδιοικήσεως τῶν θρησκευτικῶν ν.π.δ.δ. ἀπὸ τὰ εὐρωπαϊκὰ Κράτη, τῆς ὁποίας εἶσθε ἀσφαλὴς γνώστης ὡς ἐκ τῆς ἀκαδημαϊκῆς πορείας καὶ μονογραφικῆς σας ἐνασχολήσεως μὲ τὸ ζήτημα. Πρόκειται λοιπὸν γιὰ ἐσωτερικὸ ζήτημα διοικήσεως τῶν θρησκευτικῶν αὐτῶν νομικῶν προσώπων, γιὰ τὰ ὁποία ζητήματα φρόνιμο εἶναι ἡ Πολιτεία νὰ καταλείπῃ τὴν σχετικὴ εὐχέρεια ρυθμίσεώς τους στὰ ὄργανα τῆς Ἐκκλησίας. Παρακαλῶ, συνεπῶς, καὶ γιὰ τὴν ἀπαλοιφὴ τῆς ἀνωτέρω διατάξεως, ὅπως καὶ τῶν διαπνεόμενων ἀπὸ τὸ αὐτὸ πνεῦμα συναφῶν ρυθμίσεων τοῦ ἄρθρου 5 παρ. 1.α.2 καὶ 1.β.10 τῆς Κ.Υ.Α. πρὸς συνολικὴ καὶ συνεπῆ ἀντιμετώπιση τοῦ ἐν λόγῳ ζητήματος.
Πιστεύω ὅτι ἡ πρωτοβουλία σας γιὰ τὶς ζητούμενες τροποποιήσεις ἐπί τῆς παραπάνω Ὑπουργικῆς Ἀποφάσεως θὰ θέσῃ, μὲ τὴν ἀφορμὴ αὐτή, σὲ ὀρθὲς διαστάσεις τὶς σχέσεις τῶν δυὸ φορέων, Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας, ἡ ἁρμονικὴ συνεργασία τῶν ὁποίων μόνον ὀφέλη ἔχει νὰ παράξῃ γιὰ τὴν κοινωνία.
Ἐπί δὲ τούτοις ἐπικαλούμενος ἐπὶ τὴν ὑμετέρα Ἐξοχότητα πλούσια τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ ἄπειρο Αὐτοῦ ἔλεος, διατελῶ μετ' εὐχῶν διαπύρων καὶ τιμῆς
