ακριβώς αυτό προβάλλει πάνω από όλα η Κυριακή της Ορθοδοξίας με την αναστήλωση
των εικόνων,
γεγονός που συνιστά
και την πρόκληση για να μετρήσουμε και τις δικές μας ορθόδοξες αντοχές: το πόσο
έχουμε αποδεχτεί τη σάρκωση του Θεού Λόγου μέσα στο ζωντανό σώμα Του, την
Eκκλησία, το πόσο, δηλαδή, λειτούργησε ο ερχομός του Χριστού για να ξαναβρούμε
τον αυθεντικό εαυτό μας. Και αυθεντικός εαυτός δεν είναι άλλος από την
αποκαταστημένη εικόνα του Θεού μέσα μας, η οποία λειτουργεί σωστά, όταν
πορεύεται πάνω στις ράγες της αγάπης. Με άλλα λόγια, η Κυριακή της Ορθοδοξίας
εορτάζεται όπως πρέπει, όταν μας βρίσκει να ζούμε ως ο Χριστός επί της γης,
έχοντας ως γνώρισμά μας την αγάπη Eκείνου προς τον Θεό και προς τον συνάνθρωπο.
Η ύπαρξη της αγάπης είναι αυτή που αποκαλύπτει τον βαθμό της ορθοδοξίας μας και
όχι βεβαίως οι εξεζητημένες κραυγές και κινήσεις
μας…»
+
Δημητριάδος
Ιγνάτιος
Μήνυμα Κυριακής
της Ορθοδοξίας 20
