O Mακαριώτατος
Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος την Πέμπτη, 21 Νοεμβρίου 2013, θα
λειτουργήσει και κηρύξει στην Ιερά Μονή Θεοτόκου στα Καμπιά.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ.
Χριστοφόρος την Κυριακή, 17 Νοεμβρίου 2013, θα λειτουργήσει και κηρύξει
στον Ιερό Ναό Αγίου Μηνά στο Γέρι. Την Τετάρτη 20 Νοεμβρίου 2013, το
εσπέρας, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του Εσπερινού
στον Ιερό Ναό Παναγίας Ευαγγελιστρίας στην Παλουριώτισσα.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ.
Γρηγόριος την Κυριακή, 17 Νοεμβρίου 2013, θα λειτουργήσει και κηρύξει
στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθερίου στα Λατσιά. Την Τετάρτη 20 Νοεμβρίου
2013, το εσπέρας, θα χοροστατήσει και κηρύξει κατά την ακολουθία του
Εσπερινού στο Παρεκκλήσιον των Εισοδίων της Θεοτόκου στο Λύκειο Κύκκου
Α΄. Την Πέμπτη, 21 Νοεμβρίου 2013, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό
Ναό Παναγίας Ευαγγελιστρίας στην Παλουριώτισσα.
Ο Θεολόγος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής κ.
Μιχαήλ Χατζημιχαήλ την Κυριακή, 17 Νοεμβρίου 2013, θα κηρύξει στον Ιερό
Ναό Αγίου Νικολάου στην Έγκωμη.
Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
14 Νοεμβρίου 2013
**********************************************************************************
ΚΥΡΙΑΚΗ 17 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2013
Θ΄ ΛΟΥΚΑ
(Λουκ. ιβ΄ 16-21) (Γαλ. β΄ 16-20)
Θ΄ ΛΟΥΚΑ
(Λουκ. ιβ΄ 16-21) (Γαλ. β΄ 16-20)
Ο κατά Θεόν πλούτος
«Άφρον, ταύτη τη νυκτί την ψυχήν
σου απαιτούσιν από σου, α δε ητοίμασας τίνι έσται; Ούτως ο θησαυρίζων
εαυτώ, και μή εις Θεόν πλουτών».
Η σημερινή ευαγγελική παραβολή είχε
σαν αφορμή τη φιλονικία δύο αδελφών πάνω σε κληρονομικά ζητήματα. Ο
Κύριος γνώριζε ότι και οι δυο τους είχαν κυριευθεί από το φοβερό πάθος
της πλεονεξίας. Για να βοηθήσει λοιπόν όλους μας να αποφύγουμε την
αδυναμία αυτή, μάς πρόσφερε την παραβολή του άφρονος πλουσίου, με τα
τόσο ζωηρά αλλά και διδακτικά μηνύματα και νοήματά της.
Η υποδούλωση στην ύλη
Στη συγκεκριμένη παραβολή βλέπουμε ότι
ο Χριστός δεν κάνει λόγο για τον πλούτο, αλλά για την πλεονεξία του
πλουσίου, η οποία τον οδήγησε στην αφροσύνη. Η πλεονεξία είναι πάθος
φοβερό που εμπλέκει τον άνθρωπο στα πλοκάμια της αμαρτίας. Τον
εγκλωβίζει στα όρια της ειδωλολατρίας και τον καθιστά εντελώς
ανελεύθερο. Είναι μάλιστα το κυριότερο αίτιο όλων των κοινωνικών
προβλημάτων. Ο απ. Παύλος απαριθμώντας τις διάφορες αμαρτωλές
καταστάσεις του ανθρώπου σταματά ειδικότερα στην πλεονεξία,
χαρακτηρίζοντάς την ως ειδωλολατρία. Αυτό σημαίνει ότι με την πλεονεξία
θέτει κάποιος τον εαυτό του εκτός της πραγματικότητας της Εκκλησίας.
Και όμως, η αγάπη του Θεού έταξε τον
άνθρωπος να είναι κυρίαρχος και διαχειριστής των υλικών αγαθών. Η
απομάκρυνσή του όμως από αυτή την αγάπη, τον έσπρωξε να αποκόψει την
ύπαρξη του από το Δημιουργό του και να εξαρτά απόλυτα τη ζωή του από τα
υλικά αγαθά. Με αυτό τον τρόπο βλέπουμε πως η αμαρτία εκδηλώνεται ως
ασθένεια της βουλήσεως που προκαλεί σοβαρές διαταραχές στις σχέσεις του
ανθρώπου με το Θεό, με το συνάνθρωπό του, αλλά και με τα αγαθά της
δημιουργίας. Είναι πολύ χαρακτηριστικό ένα παράδειγμα που θα μπορούσαμε
να παραθέσουμε. Στα χέρια του σωστού ανθρώπου το σίδερο γίνεται αλέτρι,
ένα πολύ χρήσιμο μηχάνημα για την καλλιέργεια των χωραφιών. Στα χέρια
όμως του αμαρτωλού ανθρώπου μπορεί να μετατραπεί σε φονικό όργανο που
σκοτώνει. Το ίδιο γίνεται με τα χρήματα και τον πλούτο. Η χρήση τους
κινείται μέσα στα όρια της αγάπης του Θεού, ενώ η κατάχρησή τους
συνδέεται με την αμαρτία και τα πάθη.
Πλούτος και φτώχεια
Μια σημαντική διάσταση που θα πρέπει
να προσέξουμε είναι ότι η πλεονεξία μόνο στη σφαίρα των ψευδαισθήσεων
δίνει την αίσθηση της επάρκειας και της πληρότητας. Αντίθετα, η παρουσία
της αποκαλύπτει φτώχεια, κενά και ελλείψεις. Ο πλούσιος της παραβολής
είχε τόσα αγαθά, αλλά ήταν ανήσυχος και ταραγμένος: «Τί να κάνω; Έχω
τόσα αγαθά και δεν έχω που να τα μαζέψω». Όλες αυτές οι μέριμνες, οι
ανησυχίες, οι φροντίδες και οι αγωνίες φθείρουν τελικά τον άνθρωπο και
ψυχικά και σωματικά. Αντίθετα, ισχυρό είναι το παράδειγμα που μπορεί να
μας δίνουν φτωχοί άνθρωποι που η καρδιά τους όμως είναι γεμάτη υπομονή
και αγάπη; «Δόξα τω Θεώ», λένε εκ βάθους καρδίας. Και έτσι τους βλέπουμε
με μεγάλες αντοχές να πλουτίζουν μέσα από την ολιγάρκειά τους.
Όταν μάθει ο άνθρωπος να ελέγχει τις
απαιτήσεις του, τότε γίνεται αυτάρκης και αποφεύγει την πλεονεξία. Στην
αντίπερα όχθη ο πλεονέκτης επιζητεί ολοένα και περισσότερα για τον εαυτό
του, αφήνοντάς τον συνεχώς ανικανοποίητο. Γι’ αυτό, άλλωστε, και ο
Απόστολος Παύλος μας συμβουλεύει: «Νεκρώσατε τα μέλη υμών... και την
πλεονεξίαν, ήτις εστίν ειδωλολατρία».
Η αφροσύνη
Ο πλεονέκτης αναζητεί την ευτυχία στα
υλικά αγαθά. Στην πραγματικότητα όμως εμφανίζεται σαν μια διαταραγμένη
προσωπικότητα, που κυριεύεται ολοένα και περισσότερο από ανησυχία, φόβο,
αγωνία και άγχος. Είναι εδώ ακριβώς που βλέπουμε να επιχειρείται ένα
αναποδογύρισμα στην όλη πορεία της φυσική δημιουργίας. Ανταλλάσσουμε το
Θεό – Δημιουργό με τα δημιουργήματα. Αυτή η αλλοίωση είναι «παρά φύσιν».
Γι΄ αυτό και η λατρεία της φύσεως που συνιστά στάση ειδωλολατρίας,
οδηγεί στην αυτοκαταστροφή και κυρίως σε μια απειλητική οικολογική
αναστάτωση, τις παρενέργειες της οποίας γευόμαστε με τον πιο οδυνηρό
τρόπο στις μέρες μας.
Η υπέρβαση
Με τη σημερινή παραβολή, ο Κύριος μας
εισάγει σε μια προοπτική που τη χαρακτηρίζει η υπέρβαση. Ο άνθρωπος δεν
αντιμετωπίζει το θάνατο με τα χρήματα και τα υλικά αγαθά. Η αυτονόμησή
τους παραπέμπει σε σπέρματα της φθοράς και του θανάτου. Γι’ αυτό και ο
άνθρωπος, όταν πεθαίνει, ούτε και αυτό το σώμα του δεν παίρνει μαζί του.
Το εμπιστεύεται στη γη μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία και την ανάσταση των
νεκρών.
Όλες αυτές τις αλήθειες υπενθυμίζει ο
Κύριος στον πλούσιο της παραβολής, όταν του λέει: «Άφρων, ταύτη τη νυκτί
την ψυχήν σου απαιτούσιν από σου, α δε ητοίμασας τίνι έσται;» Ο Χριστός
με την αγάπη Του θέλει να μας κρατήσει κοντά του για να απολαμβάνουμε
της κοινωνίας του Παραδείσου. Γι’ αυτό και μας προειδοποιεί: «ίνα μή
υπνώσωμεν εν αμαρτίαις εις θάνατον. Γρηγορείτε ουν, ότι ούκ οίδατε ποία
ώρα ο Κύριος υμών έρχεται».
Αγαπητοί αδελφοί, ο Κύριος μέσα από
την αγάπη της Εκκλησίας του μας προσκαλεί για να εγκολπωθούμε τους
αληθινούς θησαυρούς που συνιστούν τον «κατά Θεό πλούτο». Η αγάπη και η
ελεημοσύνη, ως αντίδοτα της πλεονεξίας, δίδουν τη δυνατότητα και
διευρύνουν απεριόριστα τους ορίζοντες για την κυκλοφορία της αγάπης του
Θεού στους ανθρώπους. Σ΄ αυτήν ακριβώς την ευλογημένη προοπτική, ο
άνθρωπος γεμίζει με το πλήρωμα της ζωής του Θεού. Γεύεται της
μακαριότητας της αιώνιας και αληθινής ζωής.
Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος.
********************************************
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. Προς Γαλάτας: β΄ 16-20
Εἰδότες δὲ ὅτι οὐ δικαιοῦται ἄνθρωπος
ἐξ ἔργων νόμου ἐὰν μὴ διὰ πίστεως Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ ἡμεῖς εἰς Χριστὸν
Ἰησοῦν ἐπιστεύσαμεν, ἵνα δικαιωθῶμεν ἐκ πίστεως Χριστοῦ καὶ οὐκ ἐξ ἔργων
νόμου, διότι οὐ δικαιωθήσεται ἐξ ἔργων νόμου πᾶσα σάρξ. Εἰ δὲ
ζητοῦντες δικαιωθῆναι ἐν Χριστῷ εὑρέθημεν καὶ αὐτοὶ ἁμαρτωλοί, ἆρα
Χριστὸς ἁμαρτίας διάκονος; μὴ γένοιτο. εἰ γὰρ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν
οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι. ἐγὼ γὰρ διὰ νόμου νόμῳ ἀπέθανον,
ἵνα Θεῷ ζήσω. Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ
Χριστός· ὃ δὲ νῦν ζῶ ἐν σαρκί, ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ
ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ.
Απόδοση στη νεοελληνική:
Ξέροντας ότι δεν ανακηρύσσεται δίκαιος
ο άνθρωπος από τα έργα τού νόμου, παρά μονάχα διαμέσου τής πίστης τού
Ιησού Χριστού, κι εμείς πιστέψαμε στον Ιησού Χριστό, για να
ανακηρυχθούμε δίκαιοι από την πίστη στον Χριστό, και όχι από τα έργα τού
νόμου επειδή, από τα έργα τού νόμου δεν θα ανακηρυχθεί δίκαιος κανένας
άνθρωπος. Αλλά, αν, ζητώντας να ανακηρυχθούμε δίκαιοι στον Χριστό,
βρεθήκαμε κι εμείς αμαρτωλοί, επομένως ο Χριστός είναι υπηρέτης τής
αμαρτίας; Μη γένοιτο.
Επειδή, αν οικοδομώ ξανά όσα κατέστρεψα, δείχνω τον εαυτό μου παραβάτη.
Δεδομένου ότι, εγώ διαμέσου τού νόμου πέθανα απέναντι στον νόμο, για να ζήσω στον Θεό.
Δεδομένου ότι, εγώ διαμέσου τού νόμου πέθανα απέναντι στον νόμο, για να ζήσω στον Θεό.
Μαζί με τον Χριστό έχω συσταυρωθεί ζω
δε όχι πλέον εγώ, αλλά ο Χριστός ζει μέσα σε μένα σε ό,τι, όμως, τώρα ζω
μέσα στη σάρκα, ζω με την πίστη τού Υιού τού Θεού, ο οποίος με αγάπησε,
και παρέδωσε τον εαυτό του για χάρη μου.
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ. Κατά Λουκάν: ιβ΄ 16-21
Εἶπε δὲ παραβολὴν πρὸς αὐτοὺς λέγων·
Ἀνθρώπου τινὸς πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα· καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ
λέγων· τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου; καὶ εἶπε·
τοῦτο ποιήσω· καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ
συνάξω ἐκεῖ πάντα τὰ γεννήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου, καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ
μου· ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε,
εὐφραίνου. εἶπε δὲ αὐτῷ ὁ Θεός· ἄφρον, ταύτῃ τῇ νυκτὶ τὴν ψυχήν σου
ἀπαιτοῦσιν ἀπὸ σοῦ· ἃ δὲ ἡτοίμασας τίνι ἔσται; οὕτως ὁ θησαυρίζων ἑαυτῷ
καὶ μὴ εἰς Θεὸν πλουτῶν.
Απόδοση στη νεοελληνική:
Και τους είπε μια παραβολή, λέγοντας:
Κάποιου πλουσίου ανθρώπου τα χωράφια καρποφόρησαν άφθονα και
συλλογιζόταν μέσα του, λέγοντας: Τι να κάνω; Επειδή, δεν έχω πού να
συγκεντρώσω τους καρπούς μου. Και είπε: Τούτο θα κάνω θα γκρεμίσω τις
αποθήκες μου, και θα κτίσω μεγαλύτερες, και εκεί θα συγκεντρώσω όλα τα
γεννήματά μου και τα αγαθά μου και θα πω στην ψυχή μου: Ψυχή μου, έχεις
πολλά αγαθά αποταμιευμένα για πολλά χρόνια αναπαύου, φάε, πιες,
ευφραίνου. Και ο Θεός είπε σ' αυτόν: Άφρονα, αυτή εδώ τη νύχτα απαιτούν
από σένα την ψυχή σου όσα λοιπόν ετοίμασες, τίνος θα είναι;
Έτσι θα είναι όποιος θησαυρίζει στον εαυτό του, και δεν πλουτίζει στον Θεό.
Έτσι θα είναι όποιος θησαυρίζει στον εαυτό του, και δεν πλουτίζει στον Θεό.
