Η αγία μας
Εκκλησία τιμά τη μνήμη της οσίας Ειρήνης, ηγουμένης της μονής
Χρυσοβαλάντου της Κωνσταντινούπολης.
Η αγία Ειρήνη καταγόταν από την Καππαδοκία και έζησε στις αρχές του 9ου αιώνα μ. Χ. Ξεχώριζε ανάμεσα στις συνομήλικές της για το κάλλος και την ευγένειά της, τα οποία προκάλεσαν το ενδιαφέρον αυτοκρατορικού αξιωματούχου, που τη ζήτησε σε γάμο. Η αρχική θετική ανταπόκρισή της ανατράπηκε όταν, πριν από την άφιξή της στο παλάτι, πέρασε από τη μονή Χρυσοβαλάντου.
Ο ασκητικός βίος και η ταπείνωση των μοναζουσών την συγκίνησαν βαθύτατα και της γέννησαν την επιθυμία να ακολουθήσει τον ίδιο κι εκείνη δρόμο. Παρέμεινε στη μονή, ζώντας με άσκηση και πνευματικό αγώνα. Ακριβώς, χάρη στην πνευματική προκοπή της, αργότερα ορίστηκε διάδοχος της ηγουμένης, όταν αυτή κοιμήθηκε.
Παρέμεινε στη μονή μέχρι το οσιακό της τέλος. Ανταμείβοντας ο Θεός τους αγώνες και την αρετή της, την προίκισε με το χάρισμα των ιαμάτων. Και σήμερα είναι αρκετοί οι πιστοί που επικαλούνται με ευλάβεια τη συμπαράστασή της στις ποικίλες ανάγκες τους.
Επίσης, εορτάζουμε τη μνήμη των αγίων διακόνων και αποστόλων Πρόχορου, Τίμωνα, Παρμενά και Νικάνορα, που μαζί με τους Στέφανο, Νικόλαο και Φίλιππο αποτελούν την ομάδα των επτά διακόνων, που αναφέρονται στις Πράξεις των Αποστόλων.
Ο ρόλος αυτών των αγίων υπήρξε πολύ σπουδαίος για την Εκκλησία αφού, εκτός από το ό, τι ανήκουν στον κύκλο των εβδομήντα μαθητών του Κυρίου, η εκλογή τους αποτέλεσε το πρώτο βήμα στη συγκρότηση της εκκλησιαστικής ιεραρχίας. Μετά το λιθοβολισμό του Στέφανου, κατά τον οποίο μαρτύρησε και ο Νικάνορας, συνόδευσαν τους αποστόλους στις περιοδείες τους ακολουθώντας τους, τόσο στο κηρυκτικό έργο, όσο και στο μαρτύριο.
Επιμέλεια: Ε.Μ.Γρ.
