Μνήμη του Αγίου Προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου (20 Ιουλίου)
*Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
Σήμερα
η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του ενδόξου Προφήτου Ηλιού του Θεσβίτου.
Επίσης, εορτάζουμε την ανάμνηση του γεγονότος της ανάβασης του Προφήτη
Ηλία στον ουρανό με πύρινο άρμα αφού, όπως είναι γνωστό, ο προφήτης
Ηλίας δεν πέθανε, αλλά ανέβηκε σωματικώς στον ουρανό.
Οι
Ορθόδοξοι χριστιανοί πανηγυρίζουν με ιδιαίτερη ευλάβεια τον Προφήτη
Ηλία. Τούτο μαρτυρείται από τα πολλά εξωκκλήσια, τα οποία συνήθως
συναντάμε σε βουνοκορφές για να μας υπενθυμίζουν την τραχύτητα του βίου
και τις συνεχείς καταδιώξεις που υπέμεινε ο Προφήτης, και ασφαλώς τη
σκηνή της ανόδου του στον ουρανό μαζί με το πύρινο άρμα του.
Ο
Προφήτης Ηλίας, δεν έχει συγγράψει κάποιο βιβλίο, το οποίο να είναι
ενταγμένο στην Παλαιά Διαθήκη. Ωστόσο, τα σχετικά με τη ζωή και τη δράση
του, συγκεντρώνονται στα βιβλία Γ΄ και Δ΄ Βασιλειών της Παλαιάς
Διαθήκης, ενώ εγκώμια σ’ αυτόν συνέγραψαν ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος
και άλλοι Πατέρες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας.
Καταγόμενος
από τη Θέσβη, έζησε στα χρόνια του ασεβή βασιλιά Αχαάβ (869–850 π.Χ.),
τον οποίο, όπως και την ειδωλολάτρισσα σύζυγό του Ελισάβετ, ήλεγξε
δημόσια και με αυστηρότητα.
Η
μεγάλη πίστη του και ο ζήλος που διέκρινε τον Προφήτη Ηλία τον αξίωσαν,
με τη δύναμή του Θεού, να πραγματοποιεί μεγάλα θαύματα, ακόμη και να
αναστήσει το νεκρό παιδί μιας χήρας γυναίκας. Με τις θερμές προσευχές
του, επέτρεψε ο Θεός και άνοιξε ο ουρανός ρίχνοντας φωτιά, ενώ σε άλλη
περίπτωση, έβρεξε κατακλυσμιαία, μετά από τριάμισι χρόνια ανομβρίας, την
οποία ο ίδιος πάλι, με τη δύναμη της προσευχής, είχε προκαλέσει.
Για
όλα αυτά, δίκαια ονομάζεται από τον υμνογράφο ως ένσαρκος άγγελος και
κρηπίδα των προφητών και επίσης δεύτερος πρόδρομος της παρουσίας του
Χριστού αφού, σύμφωνα με το ιερό Ευαγγέλιο, αυτός, μαζί με το Μωυσή,
είναι τα δύο πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης, που εμφανίστηκαν μαζί με τον
Ιησού Χριστό, κατά την ώρα της Μεταμόρφωσής Του στο όρος Θαβώρ.
Σήμερα,
επίσης, αποφράδα ημέρα της Τουρκικής εισβολής, μνημονεύουμε όλους όσοι
θυσιάστηκαν, υπέρ της κυπριακής ελευθερίας τον Ιούλιο του 1974.
Προσευχόμαστε να έρθει σύντομα ελευθερία, η δικαιοσύνη και η επιστροφή
στην κατεχόμενη σήμερα πατρίδα μας.
*Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
