Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΕΙΣ ΑΚΚΡΗΝ.
Τό Σάββατον, 23ην Ἀπριλίου /6ην Μαΐου 2017, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ τροπαιοφόρου εἰς τόν Ἱερόν Ναόν αὐτοῦ εἰς Ἄκκραν- ἀρχαίαν Πτολεμαΐδα τοῦ βορείου Ἰσραήλ.
Ἡ Ἐκκλησία τιμᾷ τόν Ἅγιον Γεώργιον ὡς ὁμολογήσαντα τόν Χριστόν εἰς τόν Ρωμαϊκόν στρατόν, ἐν ᾧ ὑπηρέτει καί διά τοῦτο μαρτυρήσαντα εἰς Ρώμην, ἔνθεν καί τό Ἱερόν λείψανον αὐτοῦ μετηνέχθη εἰς τήν Παλαιστίνην, τόπον τῆς καταγωγῆς αὐτοῦ ἐκ μητρός καί δή εἰς τήν πόλιν τῆς Λύδδης, εἰς ἥν καί ἱδρύθη μεγάλος Ναός πρός τιμήν αὐτοῦ ὑπό τῆς Ἁγίας Ἑλένης.
Τόν «νοερόν τοῦτον ἀδάμαντα τῆς καρτερίας» ἐτίμησε τό Πατριαρχεῖον Ἱεροσολύμων διά θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς εἰς Ἄκκραν-Πτολεμαΐδα.
Τῆς θείας Λειτουργίας ταύτης προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων, ὡς τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Σωφρονίου ἡγουμένου εἰς Ἀϊλαμπούν καί Ἀραβοφώνων Πρεσβυτέρων, ἐφημερίων τῆς περιοχῆς τῶν κωμῶν τῆς Ἄκκρης, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Μάρκου καί τοῦ διακόνου π. Ἀναστασίου, ψαλλούσης τῆς χορῳδίας ὑπό τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον, παρουσίᾳ τοῦ κ. Κουρουμάλου, ἀντιπροσώπου τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς τό Ἰσραήλ καί πολλοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ.
Πρός τόν λαόν τοῦτον ὡμίλησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:
«Δεῦτε τήν πανέορτον φαιδράν ἔνδοξον Ἀνάστασιν πάντες πανηγυρίσαντες πάλιν ἑορτάσωμεν φαιδράν πανήγυριν, Γεωργίου τοῦ μάρτυρος, καί στέψωμεν τοῦτον ἑαρινοῖς ἄνθεσιν, ὄντα ἀήττητον. Ὅπως ταῖς αὐτοῦ ἱκεσίαις, λάβωμεν τῶν θλίψεων ἅμα, καί πλημμελημάτων ἀπολύτρωσιν», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί.
Ἡ σύνδρομος ἐκλάμψασα ἡμῖν σήμερον, πανένδοξος μνήμη τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου σύν τῇ πασχαλίῳ πανηγύρει τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, συνήγαγεν ἡμᾶς, ἵνα ἑορτάσωμεν τόν ἐγκαινισμόν τῆς νέας ἐν Χριστῷ τῷ ἀναστάντι βιοτῆς ἡμῶν.
Τῆς νέας ταύτης ἐν Χριστῷ βιοτῆς ἐγένετο κοινωνός καί μέτοχος ὁ μέγας μάρτυς τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, Ἅγιος Γεώργιος ὁ Τροπαιοφόρος, ὁ ὁποῖος «ρεῖθρα θαυμάτων, ὑψόθεν ἡμῖν ὀμβροβλυτεῖ», ὡς λέγει ὁ μελῳδός αὐτοῦ. Τοῦτο δέ ἐπέτυχε ὁ φίλος τοῦ Χριστοῦ Γεώργιος, διότι ἐφωτίσθη ἀπό τό ἀνέσπερον καί ἄκτιστον φῶς τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Διά τοῦτο καί ὁ μελῳδός λέγει: «Ὅλῳ τῷ φωτί παμμάκαρ τῆς Τριάδος, εἰλικρινῶς καταλαμπόμενος ὡς μάρτυς ἀήττητος, εὐσεβείας ὡς ὑπέρμαχος, ὡς νικητής θεόστεπτος, σῶσον οὐρανοφοῖτα, τούς σέ τιμῶντας πρεσβείαις σου».
Ἡ ἀνάστασις τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου, εἶναι αὐτή ἡ ὁποία συνιστᾷ τήν θεμελιώδη ἀλήθειαν τῆς Χριστιανικῆς πίστεως καί τό ἅγιον Πάσχα τήν ἑορτήν τῶν ἑορτῶν τῆς κατ᾽ ἀνατολάς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ὡς τοῦτο διατυπώνει καί ὁ ὑμνῳδός λέγων: «Αὕτη ἡ κλητή καί ἁγία ἡμέρα, ἡ μία τῶν Σαββάτων, ἡ βασιλίς καί κυρία, ἑορτῶν ἑορτή καί πανήγυρίς ἐστι πανηγύρεων, ἐν ᾗ εὐλογοῦμεν Χριστόν εἰς τούς αἰῶνας».
Ἡ ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως εἶναι «κλητή καί ἁγία, ἀλλά καί ἡ μία, δηλαδή ἡ πρώτη τῶν ἄλλων ἡμερῶν (τῶν Σαββάτων), διότι εἶναι ἡ ἡμέρα τοῦ Κυρίου, ἡ Κυριακή ἡμέρα κατά δέ τόν Ἅγιον Γρηγόριον Παλαμᾶν, «ἡ Ἀνάστασις τοῦ Κυρίου εἶναι ἀνανέωσις τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, εἶναι ἀναζώωσις καί ἀνάπλασις καί ἐπάνοδος πρός τήν ἀθάνατον ζωή τοῦ πρώτου Ἀδάμ πού καταβροχθίσθηκε ἀπό τόν θάνατον, λόγῳ τῆς ἁμαρτίας καί διά τοῦ θανάτου ἐπαλινδρόμησε πρός τήν γῆν, ἀπό τήν ὁποίαν ἐπλάσθηκε».
Μέ ἄλλα λόγια, συνεχίζει ὁ Ἅγιος Πατήρ Γρηγόριος, «ὁ Χριστός, ἀφ᾽ οὗ ἀνέστησε τόν Ἑαυτόν Του τήν τρίτην ἡμέραν, δέν ἐπέστρεψε πάλιν εἰς τήν γῆν, ἀλλ᾽ ἀνέβη εἰς τόν οὐρανόν, καθιστῶντας τό ἀνθρώπινον ἡμῶν φύραμα, τό ὁποῖον εἶχε προσλάβει, ὁμόθρονον μέ τόν Πατέρα ὡς ὁμόθεον. Διά τοῦτο [ὁ Χριστός] εἶναι ὁ Μόνος πού ἔγινε ἀρχή τῆς μελλοντικῆς ἀναστάσεως ὅλων καί ὁ μόνος πού κατέστη ἀπαρχή τῶν νεκρῶν καί πρωτότοκος ἀπό τούς νεκρούς καί πατέρας τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Καί ὅπως ὅλοι, ἁμαρτωλοί καί δίκαιοι πεθαίνουν ἐξ αἰτίας τοῦ [παλαιοῦ] Ἀδάμ, τοιουτοτρόπως ἐξ αἰτίας τοῦ Χριστοῦ [τοῦ Νέου Ἀδάμ], θά ζωοποιηθοῦν ὅλοι, ἁμαρτωλοί καί δίκαιοι, ἀλλ᾽ ὁ καθένας εἰς τήν τάξιν του. Ἀπαρχή εἶναι ὁ Χριστός, ἔπειτα οἱ ὁπαδοί τοῦ Χριστοῦ κατά τήν παρουσίαν Του, ἔπειτα οἱ τελευταῖοι, ὅταν καταργήσῃ κάθε ἀρχήν καί ἐξουσίαν καί δύναμιν καί θέσῃ ὅλους τούς ἐχθρούς του κάτω ἀπό τά πόδια Του. Τελευταῖος ἐχθρός πού θά καταργηθῇ εἶναι ὁ θάνατος (Α´ Κορ. 15,22), κατά τήν κοινήν Ἀνάστασιν, μέ τήν ἐσχάτην σάλπιγγα. Διότι πρέπει τό φθαρτόν αὐτό στοιχεῖον νά ἐνδυθῇ ἀφθαρσίαν καί τό θνητόν τοῦτο νά ἐνδυθῇ ἀθανασίαν, ὡς διδάσκει ὁ θεῖος Παῦλος: «Δεῖ γάρ τό φθαρτόν τοῦτο [σῶμα] ἐνδύσασθαι ἀφθαρσίαν καί τό θνητόν τοῦτο [σῶμα] ἐνδύσασθαι ἀθανασίαν. Ὅταν δέ τό φθαρτόν τοῦτο ἐνδύσηται ἀφθαρσίαν καί τό θνητόν τοῦτο ἐνδύσηται ἀθανασίαν, τότε γενήσεται ὁ λόγος [τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου] ὁ γεγραμμένος. Κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νῖκος. Ποῦ σοῦ, θάνατε, τό κέντρον; Ποῦ σοῦ, ᾍδη, τό νῖκος;» (Α´ Κορ. 15, 53-55).
Οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας γενικώτερον καί οἱ μάρτυρες τοῦ Εὐαγγελικοῦ κηρύγματος, εἰδικώτερον, εἶναι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι ἐγένοντο μιμηταί τῆς πολιτείας τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, δηλονότι τῆς ἐνθέου ζωῆς Αὐτοῦ καί ἠξιώθησαν τῆς θεωρίας τῆς θείας καί ἀπροσίτου δόξης Αὐτοῦ. Τῆς δόξης, τήν ὁποίαν ἐφανέρωσεν ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός κατά τήν ποίησιν τῶν σημείων, δηλονότι, τῶν θαυμάτων Αὐτοῦ καί ἰδιαιτέρως κατά τήν ἐν τῷ Ὄρει Θαβώρ μεταμόρφωσιν Αὐτοῦ καί ἐξαιρέτως κατά τήν λαμπροφόρον αὐτοῦ Ἀνάστασιν, ἐν Ἱερουσαλήμ.
Τῆς θείας ταύτης ἀπροσίτου δόξης θεωρός γενόμενος ὁ Ἅγιος Γεώργιος νῦν διαλάμπει ἐν οὐρανοῖς καί ἱκετεύει Χριστόν τόν Θεόν ὑπέρ πάντων τῶν προσκαλουμένων αὐτόν, ὡς λέγει καί ὁ ὑμνῳδός αὐτοῦ: «Μακαρίας ἔνδοξε ζωῆς νῦν ἐπιλαβόμενος, τῆς ἐν Χριστῷ κρυπτόμενος Γεώργιε, ὑπέρ ἧς ἠγώνισαι μέχρις αἵματος, τούς ἐν πίστει ὑμνοῦντάς σε αἴτησαι σωθῆναι, πάσης ἀθλοφόρε περιστάσεως».
Ἐκεῖνο τό ὁποῖον ἐσαγήνευε καί βεβαίως ἀκαταπαύστως ἐξακολουθεῖ νά σαγηνεύῃ κάθε ψυχήν ἀνθρωπίνην καλῆς θελήσεως εἶναι «ἡ ἐν Χριστῷ κρυπτομένη ζωή». Ἡ ζωή δέ αὕτη ἀποκαλύπτεται καί φανεροῦται ἐν τῇ Ἀναστάσει τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ λέγοντος: «Ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καί ἡ ζωή, ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἄν ἀποθάνῃ ζήσεται. Καί πᾶς ὁ ζῶν καί πιστεύων εἰς ἐμέ οὐ μή ἀποθάνῃ εἰς τόν αἰῶνα», (Ἰωάν. 11, 25-26).
Μάρτυρες ἀψευδεῖς τοῦ γεγονότος τούτου εἶναι οἱ ὑπέρ τοῦ αἵματος Χριστοῦ θυσιασθέντες ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, ὡς ὁ σήμερον τιμώμενος Ἅγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος ὁ τροπαιοφόρος. Ἐξαιρέτως δέ μάρτυς ἀψευδής εἶναι ἡ ὑπερευλογημένη, ἔνδοξος Θεοτόκος καί ἀειπάρθενος Μαρία, ἡ ὁποία ἐν γαστρί αὐτῆς ἐχώρησε σωματούμενον τόν ἄναρχον Θεόν Λόγον, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός «Σκηνή προετύπου σε, τοῦ Μαρτυρίου Πάναγνε, ἐν ᾗ πλάκες καί στάμνος καί ἡ χρυσῆ κιβωτός. Ὥσπερ γάρ ἐκείνη ἐκεῖνα, οὕτω καί σύ, τόν ἄναρχον Λόγον, ἐν γαστρί ἐχώρησας, Θεοτόκε σωματούμενον».
Ἡ ἀναστάσιμος πανήγυρις τῆς μνήμης τοῦ Ἁγίου Γεωργίου μᾶς καλεῖ νά συμμετάσχωμεν εἰς τήν χαράν καί ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηριώδους τούτου γεγονότος ἀφ᾽ ἑνός. Καί ἀφ᾽ ἑτέρου νά ἐκζητήσωμεν τήν πρός τόν Θεόν μαρτυρικήν παρρησίαν τοῦ ἀθλοφόρου καί παμμάκαρος Γεωργίου ὑπέρ σωτηρίας τῶν ψυχῶν ἡμῶν καί ὑπέρ ἐπικρατήσεως τῆς εἰρήνης ἐν τῇ δοκιμαζομένῃ δεινῶς περιοχῇ ἡμῶν καί παντί τῷ κόσμῳ. Χριστός Ἀνέστη.
καί ἀραβιστί, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον:
http://www.jp-newsgate.net/ar/
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἠκολούθησε λιτανεία προπορευομένων τῶν Προσκόπων τρίς πέριξ τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί πρό τοῦ τάφου τοῦ Ἁγίου νεομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Κυπρίου, τελειωθέντος τό 1750.
Ἠκολούθησε δεξίωσις μετά προσφωνήσεων, ἐν αἷς τοῦ σεΐχη-ἰμάμη Σαμήρ Ἀσάφ καί τοῦ Ὄμαρ Καγιάζ ἐκπροσώπου τῶν Μουσουλμάνων, τοῦ Ἰσραηλινοῦ Ἀναπληρωτοῦ Δημάρχου τῆς Ἄκκρης, τοῦ κ. Κουρουμάλου ἐκπροσώπου τῆς Ἑλληνικῆς Πρεσβείας εἰς Τέλ Ἀβίβ, τοῦ ἐκπροσώπου τῶν Μπαχάϊ, τοῦ κ. Σαφίκ, Προέδρου τοῦ Κοινοτικοῦ Συμβουλίου «Ἄκκρης», τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Ἄκκρης Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου, ὑπογραμμίσαντος τήν σημασίαν τοῦ ἔργου τῆς ἀναστηλώσεως τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου τοῦ Ἁγίου Τάφου ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου. Εἰς τούτους ἀνταπήντησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ, ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον:
http://www.jp-newsgate.net/ar/
Ἐν τέλει ἠκολούθησε πλουσία τράπεζα παρά τοῦ Πατριαρχικοῦ Ἐπιτρόπου Ἀρχιμανδρίτου π. Φιλοθέου πρός τιμήν τοῦ Μακαριωτάτου καί πολλῶν ἐκ τοῦ ἐκκλησιάσματος.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
