Μνήμη του δικαίου Ιώβ, του πολυάθλου (6 Μαΐου)
Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Ιώβ του δικαίου και πολυάθλου και του Οσίου Σεραφείμ στο όρος Δομβούς. Ο
Ιώβ, απόλυτα αφοσιωμένος στον Κύριο, με μεγάλη ευσέβεια, την οποία
επιδοκιμάζει πλήρως και την επαινεί ο ίδιος ο Θεός, ο οποίος τον θεωρεί
ως τον πιο εκλεκτό άνθρωπο στη γη. Για τη γνησιότητα όμως της ευσέβειας
και της αρετής του Ιώβ αμφιβάλλει ο σατανάς, ο οποίος τη θεωρεί ως
ψεύτικη και αποδίδει καθαρά εγωιστικά ελατήρια και κίνητρα για
ικανοποίηση ατομικών συμφερόντων στον Ιώβ.
Ο Θεός, για ανάδειξη της γνησιότητας της
ευσέβειας του Ιώβ και για να αφήσει να φανεί περίτρανα η πηγαία
αφοσίωση του σ’ Αυτόν, επιτρέπει στο σατανά να τον υποβάλει σε πειρασμό,
αλλά χωρίς να του πειράξει την ψυχή.
Η πρώτη φάση της επιθέσεως του σατανά
περιέλαβε δοκιμασίες εις βάρος της περιουσίας του Ιώβ, της οικογένειάς
του και του υπηρετικού του προσωπικού. Με απανωτά χτυπήματα του διαβόλου
απώλεσε ο Ιώβ, από τη μια στιγμή στην άλλη, όλα όσα είχε από άποψη
περιουσίας· χάνει το υπηρετικό του προσωπικό και προ πάντων αφανίζονται
με τρόπο τραγικό και τα δέκα παιδιά του, καταπλακωμένα κάτω από τα
ερείπια του σπιτιού του πρωτότοκου γιου του. Η δοκιμασία αυτή, όσο κι αν
ήταν πολύ βαριά, δεν λύγισε τον Ιώβ. Δεν βλασφήμησε το Θεό για τις
καταστροφές και τον αφανισμό των παιδιών του, όπως περίμενε ο σατανάς.
Αντί αυτού, δόξαζε και ευλογούσε το πανάγιο Όνομά του Θεού δεχόμενος με
απέραντη εγκαρτέρηση τη δοκιμασία, γιατί αυτό πίστευε, ότι όλα ήταν
δοκιμασία σταλμένη από το Θεό.
Η δεύτερη φάση του πειρασμού ήταν ακόμη
πιο οδυνηρή. Ο Ιώβ προσβλήθηκε ξαφνικά από τρομερή ασθένεια, που τον
παραμόρφωσε και τον έκανε να υποφέρει πολύ, τόσο σωματικά όσο και
ψυχικά. Τότε, επειδή διώχτηκε από την κοινωνία, απομονώθηκε από
συγγενείς, φίλους και γνωστούς, περιφρονήθηκε, εγκαταλείφθηκε και τελικά
ξεχασμένος από όλους περνούσε την άθλια ζωή του, ως βαθμίδα έσχατου
εξευτελισμού.
Αναδεικνύεται το ερώτημα: γιατί να
υποφέρει ο δίκαιος και ενάρετος άνθρωπος από τόσο τρομερές και
απερίγραπτα οδυνηρές δοκιμασίες;
Τον Ιώβ επισκέπτονται τρεις επιφανείς
φίλοι του, οι οποίοι όταν τον είδαν, έμειναν αμίλητοι επί εφτά ήμερες.
Οι φίλοι του Ιώβ, με την πεποίθηση ότι αιτία κάθε τραγικής συμφοράς
είναι κάποιες μεγάλες αμαρτίες, που έχουν διαπραχτεί στο παρελθόν,
προσπαθούν να τον πείσουν να μετανοήσει. Δεν καταφέρνουν όμως να τον
πείσουν. Το ίδιο δεν καταφέρνει να πείσει τον Ιώβ και ένα τέταρτο
πρόσωπο, που εμφανίζεται στη συζήτηση τους, ο Ελιούς, ο οποίος
συμφωνώντας με τους τρεις φίλους του Ιώβ κατακρίνει τον ίδιο για τη
στάση του. Ποιά ήταν όμως η στάση του Ιώβ;
Ο δίκαιος Ιώβ αντιτάσσεται στην
επιχειρηματολογία των φίλων του σταθερά και αμετακίνητα, υποστηρίζει την
αθωότητά του, επικαλούμενος τη δικαιοσύνη του Θεού. Και οι δύο πλευρές
όμως εμμένουν στις απόψεις τους. Γι’ αυτό επεμβαίνει τελικά ο Θεός και
δίνει τη λύση. Αποκαθιστά τον Ιώβ, τον καθιστά μεσίτη ανάμεσα στον ίδιο
και τους φίλους του, για να τους συγχωρήσει, γιατί αδίκησαν τον Ιώβ, τού
χαρίζει ξανά την υγεία και τα πλούτη του καθώς και νέα οικογενειακή
ευτυχία επί έτη πολλά, γαλήνια, αδιατάρακτα και προ παντός ευτυχισμένα.
Και ύστερα από πάρα πολλά χρόνια, περιτριγυρισμένος ο Ιώβ από τα πλήθη
των απογόνων του και ζώντας μέσα στον πλούτο των ευλογιών της θείας
δικαιοσύνης και αγάπης, τελειώνει ειρηνικά τη ζωή του.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
