«Ο παλιός επίσημος αγωνιστής, ο Βρεσθένης Θεοδώρητος, επί Οθωνα προβιβασμένος Σελλασίας, ήτανε στα στερνά του (πέθανε Απρίλη 1843). Ο Γενναίος Κολοκοτρώνης φίλος του στενός, θέλησε να τονέ ρωτήση το τελευταίο του θέλημα. “Εχεις καμιά παραγγελιά, Σεβασμιώτατε; Για την κατάστασή σου τι έχεις να μου πης;” “Κατάσταση; είπε ο ετοιμοθάνατος• να ο καναπές με την παλιόψαθα, και οι πέντε καρέκλες• αυτά είναι η κατάστασή μου… Τι να μοιράσω στους δικούς μου; Αν θέλη το Έθνος ας λάβη φροντίδα. Εγώ τους αφίνω την ευχή μου… και την πατρίδα ελεύθερη, κληρονομιά τους…”» (εφημ. Αιών, 1852).
Μετά την απελευθέρωση το 1842 ο Όθωνας για να ανταμείψει τον υπέροχο ιεράρχη για τους αγώνες του υπέρ της Ελλάδος, τον μετάθεσε από τη φτωχή επισκοπή της Βρεσθένης στην πλούσια της Αχαιοήλιδας. Ο αφιλοχρήματος Θεοδώρητος όχι μόνο δε δέχτηκε αυτή τη μετάθεση, αλλά αφού έγραψε με θάρρος στο βασιλιά ότι οι ιεροί κανόνες απαγορεύουν τις μεταθέσεις των κληρικών, παραιτήθηκε. Πέθανε στις 26 του Απρίλη 1848 και θάφτηκε στη μονή Πετράκη. Τέτοιος υπήρξε ο Θεοδώρητος.
Αναρτήθηκε από Αναστάσιος στις 10:35 μ.μ.
