Στην
τοπική Εκκλησία,
ο
Επίσκοπος,
αποτελώντας
εξαρχής
την συλλογική και
ανακεφαλαιωτική
προσωπικότητα, που εκφράζει
με μια φωνή
την ενότητα
της
κοινότητάς του, ταυτόχρονα εκφράζει
και στο σύγχρονο περιβάλλον του την ενότητα
της
πίστεως. Η
ποικιλία των
πολιτισμικών,
κοινωνικών
και άλλων
διαφοροποιήσεων
δέν φαίνεται να αποτέλεσε
ποτέ πρόβλημα για την ενότητά
της. Η
Εκκλησία
ανέκαθεν
αποτελεί
ελπίδα,
όχι
τόσο για μια μετά θάνατον καλύτερη και ανώδυνη
ζωή, αλλά
για την πρόγευση ενός
άλλου
τρόπου υπάρξεως
από
το νυν
της
ιστορίας
και της
πραγματικής
ζωής….»