Το Ελληνικό Κέντρο
Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων αποκατέστησε στην αρχική του
κατάσταση το ζωγραφικό διάκοσμο του ναού του Αγίου Γεωργίου του Runovic
στο Prizren του Κοσσόβου, ο οποίος είχε πυρποληθεί κατά τη διάρκεια των
εθνοτικών συγκρούσεων, τον Μάρτιο του 2004.
Πρόκειται για έναν μικρό, μονόχωρο και καμαροσκέπαστο ναό του 15ου - 16ου αιώνα, κατάγραφο από αξιόλογες μεταβυζαντινές τοιχογραφίες, οι οποίες είχαν υποστεί βαρύτατες φθορές κατά την οργανωμένη επίθεση στις ορθόδοξες εκκλησίες της περιοχής. Εκτός από την αλλοίωση των χρωμάτων που προκάλεσε η πυρκαγιά, η ζωγραφική επιφάνεια είχε υποστεί πλήρη απολέπιση με κίνδυνο να καταπέσει και να χαθεί όλη η ζωγραφική.
Το ιδιαίτερα απαιτητικό και δύσκολο έργο συντήρησης αυτών των καμένων τοιχογραφιών ξεκίνησε το 2010 και ολοκληρώθηκε φέτος τον Αύγουστο. Το ΕΚΒΜΜ χρηματοδότησε την μελέτη συντήρησης των τοιχογραφιών καθώς και την εφαρμογή της, η οποία έγινε από συνεργείο έμπειρων συντηρητών από την Ελλάδα. Η επέμβαση περιελάμβανε την στερέωση του υποστρώματος και της απολεπισμένης ζωγραφικής επιφάνειας, την αφαίρεση νεώτερων επιχρισμάτων, την πλήρωση των ρωγμών, τον καθαρισμό και τέλος την αισθητική αποκατάσταση.
Το Ελληνικό Κέντρο Βυζαντινών και Μεταβυζαντινών Μνημείων είχε εκδηλώσει την πρόθεσή του να συμβάλει στην αποκατάσταση της βυζαντινής πολιτιστικής κληρονομιάς της περιοχής, αμέσως μετά τα γεγονότα του 2004. Στο πλαίσιο αυτό συμμετείχε ενεργά στον φορέα International Independent Commission for Cultural and Natural Heritage in Kosovo/ Reconstruction Implementation Commission, που δημιούργησε το Συμβούλιο της Ευρώπης σε συνεργασία με τις τοπικές αρχές για την υλοποίηση των έργων αναστήλωσης.
Ειδικότερα, όρισε εκπρόσωπό του για τα θέματα αρχαιολογίας, στην τριμελή επιστημονική επιτροπή εμπειρογνωμόνων, που επόπτευε τα έργα συντήρησης, αποκατάστασης και στερέωσης κτηρίων καθώς και τις σωστικές ανασκαφικές έρευνες (2006-2010). Επίσης διοργάνωσε στην Θεσσαλονίκη το 2007 ειδικό σεμινάριο για τους εμπλεκόμενους στα προγράμματα αποκατάστασης των μνημείων του Κοσσυφοπεδίου στο οποίο αναπτύχθηκαν οι θεωρητικές αρχές και το θεσμικό πλαίσιο των επεμβάσεων καθώς και ζητήματα σχετικά με τα υλικά και τις τεχνικές των αποκαταστάσεων.
Με την δράση του έτσι στο Κοσσυφοπέδιο συνέβαλε ουσιαστικά στην προστασία της βυζαντινής κληρονομιάς της πολύπαθης περιοχής καθώς και στην εμπέδωση της αντίληψης, ότι τα βυζαντινά μνημεία αποτελούν κοινή κληρονομιά και πολιτισμικό πλούτο για όλες τις κοινότητες του Κοσσόβου.
