Η Α.Μ. ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.κ. Χρυσόστομος την
Κυριακή, 19 Ιανουαρίου 2014, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό
Αποστόλου Παύλου στη Λευκωσία. Ακολούθως, ο Μακαριώτατος, θα προστεί του
Εθνικού Μνημοσύνου του ήρωα της Ε.Ο.Κ.Α. Μάρκου Δράκου. Την Παρασκευή,
24 Ιανουαρίου 2014, θα προστεί του Αρχιερατικού Συλλειτούργου που θα
τελεστεί στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Αγίου Νεοφύτου στην Πάφο.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Καρπασίας κ. Χριστοφόρος την Κυριακή, 19 Ιανουαρίου 2014, θα λειτουργήσει και κηρύξει στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Κοντού στη Λάρνακα.
Ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Μεσαορίας κ.
Γρηγόριος την Κυριακή, 19 Ιανουαρίου 2014, θα λειτουργήσει και κηρύξει
στον πανηγυρίζοντα Ιερό Ναό Αποστόλου Βαρνάβα και Οσίου Μακαρίου του
Αιγυπτίου στη Δασούπολη.
Ο Θεολόγος της Ιεράς Αρχιεπισκοπής κ.
Χρυσόστομος Παπαδόπουλος την Κυριακή, 19 Ιανουαρίου 2014, θα κηρύξει
στον Ιερό Ναό Παναγίας Χρυσελεούσης στο Στρόβολο.
Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου,
15 Ιανουαρίου 2014
**************************************
ΚΥΡΙΑΚΗ 19 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2014
ΙΒ ΛΟΥΚΑ (ΔΕΚΑ ΛΕΠΡΩΝ)
(Λουκ. ιζ΄ 12-19) (Κολ. γ΄ 4-11)
Ευχαριστιακή ζωή
“Και έπεσεν επί πρόσωπον παρά τους πόδας αυτού ευχαριστών αυτώ”.
Είναι ιδιαιτέρως αξιοσπούδαστη η συμπεριφορά των δέκα λεπρών, τη θαυμαστή θεραπεία των οποίων μας περιγράφει η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Ο πρώτος, ο αλλοεθνής Σαμαρείτης, ενσαρκώνει μια από τις πιο μεγάλες και τόσο λησμονημένες στις μέρες μας αρετές: την ευχαριστία που εκφράζεται και ως ευγνωμοσύνη. Οι άλλοι, οι εννέα, εκδηλώνουν από την άλλη μια συμπεριφορά, από τις πιο συνηθισμένες που βλέπουμε και σήμερα και πάντοτε: την αχαριστία που εκφράζεται και ως αγνωμοσύνη. Και οι δέκα έλαβαν μια μεγάλη δωρεά του Θεού. Την απαλλαγή από τη φοβερή αρρώστια της λέπρας. Πόσο όμως διαφορετική είναι η συμπεριφορά του ενός και των άλλων εννέα; Ο Σαμαρείτης, ας ήταν ένας σχισματικός κατά τις αντιλήψεις τότε των Ιουδαίων, όταν συνειδητοποιεί τη θαυμαστή ίασή του, παίρνει τα πόδια του και γυρνά πίσω. Τρέχει προς τον ευεργέτη του, τον Θεάνθρωπο Κύριο, για να του εκφράσει την ευγνωμοσύνη του. Να τον δοξάσει και να τον ευχαριστήσει. Οι άλλοι, οι εννιά Ισραηλίτες, αδιαφορούν. Δέχονται την ευεργεσία, αλλά ξεχνούν τον ευεργέτη. Βλέπουν την αποκατάσταση της υγείας τους, όμως λησμονούν μια ιερή υποχρέωσή τους: Να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους στο μεγάλο ιατρό. Να τον συναντήσουν για να του εκφράσουν ένα ειλικρινές “ευχαριστώ”.
Είναι ιδιαιτέρως αξιοσπούδαστη η συμπεριφορά των δέκα λεπρών, τη θαυμαστή θεραπεία των οποίων μας περιγράφει η σημερινή ευαγγελική περικοπή. Ο πρώτος, ο αλλοεθνής Σαμαρείτης, ενσαρκώνει μια από τις πιο μεγάλες και τόσο λησμονημένες στις μέρες μας αρετές: την ευχαριστία που εκφράζεται και ως ευγνωμοσύνη. Οι άλλοι, οι εννέα, εκδηλώνουν από την άλλη μια συμπεριφορά, από τις πιο συνηθισμένες που βλέπουμε και σήμερα και πάντοτε: την αχαριστία που εκφράζεται και ως αγνωμοσύνη. Και οι δέκα έλαβαν μια μεγάλη δωρεά του Θεού. Την απαλλαγή από τη φοβερή αρρώστια της λέπρας. Πόσο όμως διαφορετική είναι η συμπεριφορά του ενός και των άλλων εννέα; Ο Σαμαρείτης, ας ήταν ένας σχισματικός κατά τις αντιλήψεις τότε των Ιουδαίων, όταν συνειδητοποιεί τη θαυμαστή ίασή του, παίρνει τα πόδια του και γυρνά πίσω. Τρέχει προς τον ευεργέτη του, τον Θεάνθρωπο Κύριο, για να του εκφράσει την ευγνωμοσύνη του. Να τον δοξάσει και να τον ευχαριστήσει. Οι άλλοι, οι εννιά Ισραηλίτες, αδιαφορούν. Δέχονται την ευεργεσία, αλλά ξεχνούν τον ευεργέτη. Βλέπουν την αποκατάσταση της υγείας τους, όμως λησμονούν μια ιερή υποχρέωσή τους: Να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους στο μεγάλο ιατρό. Να τον συναντήσουν για να του εκφράσουν ένα ειλικρινές “ευχαριστώ”.
Αχάριστοι κι εμείς προς τον Θεό;
Όπως οι δέκα λεπροί, έτσι κι εμείς
γινόμαστε καθημερινά δέκτες της ανέκφραστης αγάπης και των απείρων
ευεργεσιών του Θεού. Μας έφερε από την ανυπαρξία στην ύπαρξη. Μας
στόλισε με ένα πλήθος χαρισμάτων και δωρεών. Άνθρωπε, “τί έχεις, ο ουκ
έλαβες;” αναρωτιέται ο απόστολος Παύλος (Α΄ Κορ. δ, 7). Προνοεί και
φροντίζει ακατάπαυστα για τον καθένα μας. Έστειλε τον Μονογενή Υιό Του
να σταυρωθεί για τη δική μας σωτηρία. Μας φανέρωσε με το Ευαγγέλιο το
αιώνιο θέλημά Του. Μας προσκάλεσε με το άγιο Βάπτισμα στο δρόμο της
σωτηρίας. Μας τρέφει με την ουράνια Τροφή, το σώμα και το αίμα Του.
Φρουρεί το πολύτιμο δώρο της υγείας και μας προφυλάσσει από τόσους
κινδύνους. Για όλα αυτά που δίνει ο Θεός σε όλους μας και για πολλά
άλλα που παρέχει ξεχωριστά στον καθένα μας, ποια είναι η δική μας
συμπεριφορά απέναντί Του; Τον ευχαριστούμε; Του εκφράζουμε την
ευγνωμοσύνη μας; Δυστυχώς οι πολλοί στεκόμαστε ψυχροί και αδιάφοροι.
Κυριευμένοι από ένα παχυλό υλισμό, παύσαμε να σκεπτόμαστε τον μεγάλο
Ευεργέτη. Να υψώνουμε ευγνώμονα τα μάτια μας προς τον ουρανό. Να υμνούμε
το όνομά Του. Να τον ευχαριστούμε για τα δώρα Του. Να τον ευγνωμονούμε
για την άπειρη αγάπη Του. Από εγωισμό και μόνο προσπαθούμε να πείσουμε
τους εαυτούς μας πως όλα αυτά τα δώρα του Θεού, οι μεγάλες ευεργεσίες
Του, είναι πράγματα φυσικά, τυχαία γεγονότα ή αποτελέσματα των δικών μας
ικανοτήτων. Ισχύει και για την εποχή μας ο προφητικός λόγος του
αποστόλου Παύλου: «Εν εσχάταις ημέραις ενστήσονται καιροί χαλεποί,
έσονται γαρ οι άνθρωποι... αχάριστοι» (Β΄ Τιμ. γ, 1-2).
Ευγνωμοσύνη, όχι αχαριστία
Ευγνώμονες κατ΄ αρχάς προς τον Θεό και
Πατέρα μας. Έχουμε χρέος να τον ευχαριστούμε και να τον δοξάζουμε για
όλα αυτά που η αγάπη Του μας παρέχει. Και αυτό, βέβαια, όχι διότι ο Θεός
έχει ανάγκη της ευγνωμοσύνης ή των ευχαριστιών μας, αφού δεν είναι
δυνατόν ούτε και για την πιο ασήμαντη δωρεάν Του να τον ευχαριστήσουμε
επάξια, αλλά διότι με την ταπεινή και ευγνώμονα ευχαριστία εξευγενίζουμε
την ψυχή μας. Ενωνόμαστε με τον ευεργέτη μας Κύριο. Γινόμαστε σκεύη
δεκτικά περισσοτέρων ευλογιών. Άξιοι της Βασιλείας Του. Αυτό ακριβώς μας
διδάσκει ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος: “Η ευχαριστία εκείνω μεν (τω
Θεώ) ουδέν προστίθησιν, ημάς δε οικειοτέρους αυτώ κατασκευάζει”.
Αγαπητοί αδελφοί, δεν υπάρχει πιο απεχθές πράγμα, αμάρτημα βαρύ, θα λέγαμε, από την αχαριστία. Και όσο απεχθής συμπεριφορά είναι η αγνωμοσύνη, τόσο μεγάλη και αξιοζήλευτη αρετή είναι η ευγνωμοσύνη. Ας είμαστε, λοιπόν, πάντοτε ευγνώμονες προς τον Θεό και Πατέρα μας. Αλλά και προς τους συνανθρώπους μας. Άς αφήσουμε την ύπαρξη μας να εντρυφήσει στο μεγαλείο της ευχαριστιακής ζωής, σε μια ιερή προοπτική και σε ένα ευλογημένο ορίζοντα ανώτερης καταξίωσης.
Αγαπητοί αδελφοί, δεν υπάρχει πιο απεχθές πράγμα, αμάρτημα βαρύ, θα λέγαμε, από την αχαριστία. Και όσο απεχθής συμπεριφορά είναι η αγνωμοσύνη, τόσο μεγάλη και αξιοζήλευτη αρετή είναι η ευγνωμοσύνη. Ας είμαστε, λοιπόν, πάντοτε ευγνώμονες προς τον Θεό και Πατέρα μας. Αλλά και προς τους συνανθρώπους μας. Άς αφήσουμε την ύπαρξη μας να εντρυφήσει στο μεγαλείο της ευχαριστιακής ζωής, σε μια ιερή προοπτική και σε ένα ευλογημένο ορίζοντα ανώτερης καταξίωσης.
Χριστάκης Ευσταθίου, Θεολόγος
*************************************
Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: Κολασσαείς γ΄4-11
Όταν ὁ Χριστὸς φανερωθῇ, ἡ ζωὴ ὑμῶν,
τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερωθήσεσθε ἐν δόξῃ. Νεκρώσατε οὖν τὰ μέλη
ὑμῶν τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, πορνείαν, ἀκαθαρσίαν, πάθος, ἐπιθυμίαν κακήν, καὶ
τὴν πλεονεξίαν ἥτις ἐστὶν εἰδωλολατρία, δι' ἃ ἔρχεται ἡ ὀργὴ τοῦ Θεοῦ
ἐπὶ τοὺς υἱοὺς τῆς ἀπειθείας, ἐν οἷς καὶ ὑμεῖς περιεπατήσατέ ποτε, ὅτε
ἐζῆτε ἐν αὐτοῖς· νυνὶ δὲ ἀπόθεσθε καὶ ὑμεῖς τὰ πάντα, ὀργήν, θυμόν,
κακίαν, βλασφημίαν, αἰσχρολογίαν ἐκ τοῦ στόματος ὑμῶν· μὴ ψεύδεσθε εἰς
ἀλλήλους, ἀπεκδυσάμενοι τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον σὺν ταῖς πράξεσιν αὐτοῦ καὶ
ἐνδυσάμενοι τὸν νέον τὸν ἀνακαινούμενον εἰς ἐπίγνωσιν κατ' εἰκόνα τοῦ
κτίσαντος αὐτόν, ὅπου οὐκ ἔνι Ἕλλην καὶ Ἰουδαῖος, περιτομὴ καὶ
ἀκροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δοῦλος, ἐλεύθερος, ἀλλὰ τὰ πάντα καὶ ἐν
πᾶσι Χριστός.
Απόδοση στη νεοελληνική:
Όταν ο Χριστός, η ζωή μας, φανερωθεί, τότε κι εσείς θα φανερωθείτε μαζί του μέσα σε δόξα.
Νεκρώσετε, λοιπόν, τα μέλη σας που είναι επάνω στη γη: Πορνεία, ακαθαρσία, πάθος, κακή επιθυμία, και την πλεονεξία, που είναι ειδωλολατρεία· για τα οποία έρχεται η οργή τού Θεού επάνω στους γιους τής απείθειας· στα οποία κι εσείς περπατήσατε κάποτε, όταν ζούσατε ανάμεσά τους.
Τώρα, όμως, απορρίψτε κι εσείς από το στόμα σας όλα αυτά: Οργή, θυμό, κακία, βλασφημία, αισχρολογία.
Μη λέτε ψέματα ο ένας στον άλλον, αφού ξεντυθήκατε τον παλιό άνθρωπο, μαζί με τις πράξεις του· και ντυθήκατε τον καινούργιο, αυτόν που ανακαινίζεται σε επίγνωση, σύμφωνα με την εικόνα εκείνου που τον έκτισε· όπου δεν υπάρχει Έλληνας και Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά τα πάντα και μέσα σε όλα είναι ο Χριστός.
Νεκρώσετε, λοιπόν, τα μέλη σας που είναι επάνω στη γη: Πορνεία, ακαθαρσία, πάθος, κακή επιθυμία, και την πλεονεξία, που είναι ειδωλολατρεία· για τα οποία έρχεται η οργή τού Θεού επάνω στους γιους τής απείθειας· στα οποία κι εσείς περπατήσατε κάποτε, όταν ζούσατε ανάμεσά τους.
Τώρα, όμως, απορρίψτε κι εσείς από το στόμα σας όλα αυτά: Οργή, θυμό, κακία, βλασφημία, αισχρολογία.
Μη λέτε ψέματα ο ένας στον άλλον, αφού ξεντυθήκατε τον παλιό άνθρωπο, μαζί με τις πράξεις του· και ντυθήκατε τον καινούργιο, αυτόν που ανακαινίζεται σε επίγνωση, σύμφωνα με την εικόνα εκείνου που τον έκτισε· όπου δεν υπάρχει Έλληνας και Ιουδαίος, περιτομή και ακροβυστία, βάρβαρος, Σκύθης, δούλος, ελεύθερος, αλλά τα πάντα και μέσα σε όλα είναι ο Χριστός.
ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ: Λουκά ιζ΄12-19
Καὶ εἰσερχομένου αὐτοῦ εἴς τινα κώμην
ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν, καὶ αὐτοὶ ἦραν
φωνὴν λέγοντες· Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς. καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς·
Πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν
αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν. εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε μετὰ
φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν, καὶ ἔπεσεν ἐπὶ πρόσωπον παρὰ τοὺς πόδας
αὐτοῦ εὐχαριστῶν αὐτῷ· καὶ αὐτὸς ἦν Σαμαρείτης. ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς
εἶπεν· Οὐχὶ οἱ δέκα ἐκαθαρίσθησαν; οἱ δὲ ἐννέα ποῦ; οὐχ εὑρέθησαν
ὑποστρέψαντες δοῦναι δόξαν τῷ Θεῷ εἰ μὴ ὁ ἀλλογενὴς οὗτος; καὶ εἶπεν
αὐτῷ· Ἀναστὰς πορεύου· ἡ πίστις σου σέσωκέ σε.
Απόδοση στη νεοελληνική:
Και ενώ έμπαινε σε κάποια κωμόπολη,
τον συνάντησαν δέκα άνθρωποι λεπροί, οι οποίοι στάθηκαν από μακριά· κι
αυτοί ύψωσαν φωνή, λέγοντας: Ιησού, επιστάτη, ελέησέ μας. Και όταν τους
είδε είπε: Πηγαίνετε και δείξτε τον εαυτό σας στους ιερείς. Και ενώ
πορεύονταν, καθαρίστηκαν. Ένας, όμως, απ' αυτούς, βλέποντας ότι
γιατρεύτηκε, επέστρεψε με δυνατή φωνή δοξάζοντας τον Θεό.
Και έπεσε με το πρόσωπο στα πόδια του, ευχαριστώντας τον· κι αυτός ήταν Σαμαρείτης.
Και ο Ιησούς, αποκρινόμενος, είπε: Δεν καθαρίστηκαν οι δέκα; Οι δε εννιά πού είναι; Δεν βρέθηκαν άλλοι να επιστρέψουν για να δοξάσουν τον Θεό, παρά μονάχα αυτός ο αλλογενής;
Και του είπε: Αφού σηκωθείς, πήγαινε· η πίστη σου σε έσωσε.
Και έπεσε με το πρόσωπο στα πόδια του, ευχαριστώντας τον· κι αυτός ήταν Σαμαρείτης.
Και ο Ιησούς, αποκρινόμενος, είπε: Δεν καθαρίστηκαν οι δέκα; Οι δε εννιά πού είναι; Δεν βρέθηκαν άλλοι να επιστρέψουν για να δοξάσουν τον Θεό, παρά μονάχα αυτός ο αλλογενής;
Και του είπε: Αφού σηκωθείς, πήγαινε· η πίστη σου σε έσωσε.
(Επιμέλεια: Παναγιώτης Παπακυριακού, Θεολόγος)
