Χαιρετισμός Μακαριωτάτου στο 28ο Συνέδριο της ΧΕΚΕ

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΥ
ΣΤΟ 28ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΧΕΚΕ

Με αισθήματα ιδιαίτερης χαράς χαιρετίζω το εξαιρετικά επίκαιρο θέμα τού  28ου  συνεδρίου τής ΧΕΚΕ, που τιτλοφορείται:

« ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ
ΚΑΙ ΤΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΣΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΥΜΟΡΦΙΑΣ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΑΓΩΓΗΣ».

Στην πορεία τής ιστορικής διαδρομής τής ανθρωπότητας αναμφίβολα η οικογένεια και το σχολείο υπήρξαν οι βασικότεροι παράγοντες τής αγωγής τού  νέου ανθρώπου.

Πρώτιστος και βασικότατος όλων ο θεόσδοτος θεσμός τής οικογένειας. Το κύτταρο τής κοινωνίας, όπως ορθότατα συνηθίσαμε να λέμε. Εκεί διαμορφώνεται η νέα ψυχή, η νέα προσωπικότητα, ζώντας, αναλόγως, μέσα στην πνευματική ευωδία και καρποφορία τής οικογένειας ή την καθημερινή ξηρότητα τής ζωής.

Δεκάδες μεγάλες προσωπικότητες τής οικουμένης, αξιολογώντας αυτή την οικογενειακή τους πνευματική ευωδία, ομολογούν πως, ό,τι πέτυχαν στη ζωή τους υπήρξε ο καρπός εκείνων των πνευματικών ανατάσεων και των ευγενικών οραματισμών τους, που συνειδητά βίωσαν στα πρώτα χρόνια τής ζωής τους, μέσα στο πνευματικό και δημιουργικό οικογενειακό τους περιβάλλον.

Εάν οι νέοι αυτοί ευτύχησαν να συναντήσουν και στο δεύτερο στάδιο τής ζωή τους, στο σχολείο, και εμπνευσμένους εκπαιδευτικούς, που διαπνέονταν από ανώτερα ιδανικά, τότε οι εύχυμες ρίζες, που με προσευχή, αγάπη και πόθο φύτεψαν  οι ευσεβείς γονείς τους ανθοφορούν και αποδίδουν καρπό εκατονταπλασίονα.

Πραγματικά, δια μέσου των αιώνων, οι δύο αυτές έννοιες τής οικογένειας και τού σχολείου αποτέλεσαν τους δύο ακρογωνιαίους λίθους πάνω στους οποίους εδράστηκε η αγωγή και η διαμόρφωση τού χαρακτήρα τού νέου ανθρώπου.

Ως ενδιάμεσος συνδετικός κρίκος, σταθερά καθοριστικός και τής οικογένειας και τού σχολείου, υπήρξε η Εκκλησία, η οποία μάλιστα περιέβαλλε την αγωγή της οικογένειας και τού σχολείου με το δικό της μυσταγωγικό πνεύμα, αφού προσέδιδε  σ’ αυτή την ουράνια χάρη και την τροφοδοτούσε με την ελπίδα και την πίστη τής ουράνιας βασιλείας τού Κυρίου. Εντεύθεν και ο χαρακτηρισμός τής Εκκλησίας, ως « Κιβωτού τής Σωτηρίας».

Σήμερα, μέρα με την ημέρα τα πράγματα αλλάζουν άρδην. Η αγωγή τείνει να ξεφύγει τελείως από τα χέρια μας. Μέσα στους κόλπους τής οικογένειας εισόρμησαν, δίκην αδηφάγων θηρίων,  τα μέσα ΜΜΕ, το ραδιόφωνο, η τηλεόραση και το διαδίκτυο. Ο εκπληκτικός συνδυασμός της μουσικής και των εικόνων και οι συρηνώδεις στόχοι των παραγωγών, κυριολεκτικά αιχμαλωτίζουν και υποδουλώνουν την   παιδική   ψυχή.  Πολλάκις έχει κανείς την αίσθηση ότι «όλα τα θηρία τού κόσμου» κατά τον Μακρυγιάννη, έχουν ορμήσει πάνω στο τελευταίο οχυρό που έχουμε, την ευαίσθητη νεανική ψυχή, και θέλουν όχι μόνο να την αλλοτριώσουν από τη θεϊκή αποστολή της αλλά και να την κατασπαράξουν. 

Ο διευθυντής τής γαλλικής εφημερίδας Λε Μόντ στον πρόλογό μιας διαλέξεως του είπε χαρακτηριστικά: Μέχρι σήμερα λέγαμε και πιστεύαμε ότι τα ΜΜΕ αποτελούν την τέταρτη εξουσία. Εφεξής δικαιούμεθα να καυχώμεθα ότι αποτελούμε την πρώτη εξουσία. Και τούτο γιατί έχουμε τη δυνατότητα να διαμορφώνουμε τον τρόπο τού σκέπτεσθαι των ανθρώπων.

Αν, επομένως,  τα ΜΜΕ έχουν τη δύναμη να διαμορφώνουν την ψυχοσύνθεση των ώριμων ανθρώπων, μπορούμε να φανταστούμε τι γίνεται μέσα στην ψυχή τού μικρού αθώου παιδιού μας, όταν νωχελικά το αφήνουμε μόνο στους δηκτικούς όνυχας τής τηλεοράσεως ή τού διαδικτύου;

Την απάντηση μάς την δίδουν τα πορίσματα τής Α΄ Παιδιατρικής κλινικής τού Πανεπιστημίου Αθηνών.

«... Η υψηλή τηλεθέαση αποχαυνώνει το παιδί, το κάνει λιγότερο δημιουργικό, φέρνει διαταραχές στον ψυχισμό και τη συμπεριφορά του, δυσχεραίνει την επικοινωνία τού παιδιού με το περιβάλλον, περιορίζει την ψυχική, πνευματική και γλωσσική του ανάπτυξη, παρεμποδίζει την ευεξία που φέρνει η κινητικότητα και ελαχιστοποιεί τις πιθανότητες ν’ αθληθεί. Επί πλέον το εισάγει σε κόσμους βίαιους, γεμάτους σύγχυση και αρνητικά πρότυπα...».

Και τίθεται το ερώτημα. Χάθηκαν τα πάντα;  Ο σοφός Σολομών μάς δίδει την απάντηση: Ασφαλώς όχι « Οὐκ ὄλλυται ἐλπίς» ( Παροιμιῶν 11,7).  Πάντοτε υπάρχει η μικρά ζωογόνα ζύμη. Και κατά τον θείο Παύλο « μικρά ζύμη όλον το φύραμα ζυμοί» ( Κορ. 5,6).

Και στην περίπτωσή μας η μικρά ζύμη είναι η οικογένεια και το σχολείο. Είναι οι θεοσεβείς Γονείς και οι εμπνευσμένοι δάσκαλοι. Σ’ αυτούς πέφτει όλο το βάρος τής αγωγής. Αυτοί έχουν την ευθύνη όχι μόνο ν’ αντισταθούν στα καταλυτικά και αντιπνευματικά ρεύματα των καιρών μας αλλά και να ευαισθητοποιηθούν στο μεγάλο θέμα τής πολυμορφίας των προβλημάτων τής αγωγής. Να εμπνεύσουν στις ψυχές των παιδιών, «λόγῳ τε και έργῳ» τα ανώτερα ιδανικά και να καλλιεργήσουν στις ψυχές τους τη θεοσέβεια. Γιατί, όπως πολύ εύστοχα διακήρυξε ο Τερτυλλιανός, η ψυχή τού ανθρώπου βαδίζει και στρέφεται αδιάκοπα, σαν το ηλιοτρόπιο, προς τον Θεό!

Επομένως η ιδεατή πνευματική καλλιέργεια που μπορεί να προσφέρει η οικογένεια και το σχολείο, στους σημερινούς δύσκολους καιρούς, είναι η επανασύνδεση τού νέου ανθρώπου με τον Θεό. Να τον νοιώσει ως τον αληθινό του Πατέρα και ως την πηγή τής ζωής και τής χαράς.  Και είμαι βέβαιος ότι οι νέοι μ’ έναν τέτοιο προσανατολισμό θα θεμελιώσουν μία ισχυρή προσωπικότητα, η οποία θ’ αποφέρει τους αναμενόμενους πνευματικούς καρπούς για το καλό τόσο των ιδίων όσο και τής πολυτλήμονος πατρίδας μας και τού κόσμου γενικότερα.

Με αυτούς τους οραματισμούς, επιδαψιλεύω τις ευχές τής Εκκλησίας προς τους σημερινούς Εισηγητές προς τα μέλη τής ΧΕΚΕ, το Διοικητικό της  Συμβούλιο, και  κηρύσσω την έναρξη των εργασιών τού συνεδρίου της, ευχόμενος ολοψύχως πάσα επιτυχία, επ’ αγαθώ τής νεότητας, τού σχολείου και τής οικογένειας.