Ρεπορτάζ για το Ραδιόφωνο της Εκκλησίας: Μάκης Αδαμόπουλος
Στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως Θεοτόκου Μεγάρων εψάλλη η εξόδιος ακολουθία του μακαριστού Μητροποπολίτη Μεγάρων και Σαλαμίνος κυρού Βαρθολομαίου προεξάρχοντος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου. Παρέστησαν οι Μητροπολίτες Προικοννήσου κ. Ιωσήφ, ως Εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, Νικαίας κ. Αλέξιος, ως τοποτηρητής της Μητρόπολης Μεγάρων,
Περιστερίου κ. Χρυσόστομος, Μαντινείας και Κυνουρίας κ. Αλέξανδρος, Λήμνου και Αγίου Ευστρατίου κ. Ιερόθεος, Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιγνάτιος, Πειραιώς κ. Σεραφείμ, Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης κ. Παύλος, Ζιχνών και Νευροκοπίου κ. Ιερόθεος, Γόρτυνος και Μεγαλουπόλεως κ. Ιερεμίας, Κορίνθου κ. Διονύσιος, Θηβών και Λεβαδείας κ. Γεώργιος, Ιλίου, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρας, οι Επίσκοποι Νεοχωρίου κ. Παύλος, Ελευσίνος κ. Δωρόθεος, Διαυλείας κ. Γαβριήλ, Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, Φαναρίου κ. Αγαθάγγελος, Σαλώνων κ. Αντώνιος, ο Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ιωάννης και ο Επίσκοπος Ελαίας κ. Θεοδώρητος, εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, των Σωμάτων Ασφαλείας, των Ενόπλων Δυνάμεων, Τοπικών Φορέων και Οργανισμών, κληρικοί και λαϊκοί από την Μητρόπολη, αλλά και από άλλες περιοχές.
Ο Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος Επίσκοπος Διαυλείας κ. Γαβριήλ, ως εκπρόσωπος της Συνόδου στον επικήδειο λόγο ανέφερε: "Στερούμεθα ενός χαρισματικού και εκλεκτού Ποιμένος, ο οποίος διεκρίθη κατά την πολυετή ιερατική του διαδρομή εις έργα αγάπης, διδαχής και ευθύνης, τα οποία κατέστησαν την Εκκλησία πλουσιότερη. Ο αοίδιμος Γέρων ευλογήθη να συμπληρώσει, Χάριτι Θεού, εξήκοντα έτη εκκλησιαστικής διακονίας και τεσσαράκοντα επί το πηδάλιον της Ιεράς Μητροπόλεως Μεγάρων και Σαλαμίνος ως πρώτος Ποιμενάρχης αυτής. Καθ’ όλην τη μακρά αυτή πορεία, παρακολουθήσαμε και θαυμάσαμε την εκδαπάνηση, τους πνευματικούς αγώνες και την ποιμαντική μέριμνα του αξιωτάτου και πολυτίμου τούτου Ιεράρχου, στον οποίον η τοπική του Εκκλησία οφείλει ευχαριστία, τιμή και ευγνωμοσύνη". Μίλησε για τη ζωή του μακαριστού και προσέθεσε πως "Ο αοίδιμος Ιεράρχης παρέλαβε τη διαποίμανση της Μητροπόλεως με ιδιαίτερη ταπείνωση και πλήρη συναίσθηση του ύψους και της ευθύνης του αρχιερατικού υπουργήματος. Κατά την αντιφώνησή του ανέφερε τα εξής: «Δέος πηγάζει από την αδυσώπητον μαρτυρίαν της συνειδήσεώς μου, ότι ποτέ δεν θα δυνηθώ να αναδειχθώ, οιόν με θέλει ο Κύριος, Επίσκοπος. Ετόλμησα να είπω προλαβόντως, ότι απεδέχθην την κλήσιν, εν υπακοή προς το βούλημα του αγίου Θεού. Ο Κύριος όμως εγένετο «υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε σταυρού». Θα επιδείξω εγώ ο αχρείος τοιαύτην υπακοήν; Ο Κύριος ενετείλατο, «καθώς ηγάπησα υμάς ίνα και υμείς αγαπάτε αλλήλους». Ίλιγγος με καταλαμβάνει θεωρών και μόνον το ύψος της τοιαύτης αγάπης, ην ζητεί από εμέ ο Κύριος. Ότε ένιψεν τους πόδας των μαθητών Του, έδωκεν εις ημάς ο Κύριος υπόδειγμα τέλειον, ανυπέρβατον. Το θείον τούτο υπόδειγμα προσδίδει εις την επισκοπικήν διακονίαν περιεχόμενον βαρύτατον. Πως θα βαστάση η αδυναμία μου τον μόγον της διακονίας ταύτης; Μία μόνον ελπίς φέρει γαλήνιον αύραν εις την τεταραγμένην ψυχήν μου. Η ελπίς του απείρου ελέους του αγίου Θεού».
Αυτό το ουσιώδες πίστευμα, η ιερά αυτή αλήθεια και εκκλησιαστική αγωνία, υπήρξε και το ακρογωνιαίο θεμέλιο της Αρχιερατείας του μακαριστού Ποιμενάρχου. Επορεύθη συνετώς την οδόν του επισκοπικού χρέους και ηνάλωσεν θυσιαστικώς πάσας τας δυνάμεις αυτού εν τη φιλοθέω και πολυετεί διακονία της Εκκλησίας και του ποιμνίου του, μέχρις ότου εκάμφθη η υγεία του και κατεβλήθη υπό του γήρατος. Ζωντανεύει ενώπιόν μας ο πατρικός λόγος και η παρουσία του κεκοιμημένου Ιεράρχου, και το εύρος της προσφοράς του διά της αγαθής του μνήμης. Η φωνή του ιερού άμβωνος την στιγμή αυτή ελλιπέστατα την διερμηνεύει, επιχειρούσα πενιχρό σκιαγράφημα της πορείας αυτού του εκκλησιαστικού ανδρός. Είναι συχνά δύσκολο το εγχείρημα να προσεγγίσει κανείς μία ικανή και εξέχουσα εκκλησιαστική προσωπικότητα, της οποίας την πραγματική συνεισφορά γνωρίζει μόνον ο Θεός. Γιά το έργο της όμως οφείλουμε να δοξάζουμε τον Κύριο και να το θέσουμε «επί την λυχνίαν» της Εκκλησίας, «ίνα λάμψη τοις πάσιν». Υπήρξε δεινός ιερουργός του θείου λόγου, με πρώτο μέλημά του την πνευματική οικοδομή, και ενεργός παραστάτης των αδυνάμων και του κοινού καλού. Φύσις φιλακόλουθος, ο αποιχόμενος Ιεράρχης εμόγησεν ιδιαιτέρως για την ανάδειξη των Ιερών Μονών, ώστε να συνιστούν καύχημα και σέμνωμα της τοπικής Εκκλησίας".
Αναφέρθηκε, επίσης, στο συγγραφικό έργο του μακαριστού Μητροπολίτη και ολοκληρώνοντας την ομιλία του επεσήμανε "Παριστάμενοι μετ’ οδύνης ενώπιον του σεπτού σκήνους του μακαριστού Γέροντος, έχουμε τη βεβαιότητα ότι ο Κύριος του επιφυλάσσει τον στέφανο της δικαιοσύνης κατά τα αγαθά του έργα. Ευχόμεθα να τον έχει ήδη αξιώσει ο Θεός και του επουρανίου θυσιαστηρίου και να προσεύχεται για όλους μας, για την επαρχία του, τα πνευματικά παιδιά του, τους συνεργάτες κληρικούς. Καί προσδοκούμε η Εκκλησία να εμπνευσθεί από τη σεπτή του μνήμη, να φωτισθεί από τον λύχνο της προσφοράς του, να οδηγηθεί από τα σεβαστά ίχνη της διακονίας του και να αναδείξει αντάξιο συνεχιστή του έργου του".
Στη συνέχεια για τη ζωή και το έργο του μακαριστού Μητροπολίτη μίλησε ο Μητροπολίτης Προικοννήσου, Ὑπέρτιμος καὶ Ἔξαρχος πάσης Προποντίδος κ. Ἰωσήφ, ως εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριάρχη κ Βαρθολομαίου, ο Μητροπολίτης Νικαίας κ. Αλέξιος, ως Τοποτηρητής της Μητρόπολης Μεγάρων, ο Πρωτοσύγκελλος της Μητρόπολης Επίσκοπος Ελευσίνος κ. Δωρόθεος, ο απερχόμενος και ο νέος Δήμαρχος Μεγάρων και η Δήμαρχος Σαλαμίνας, χαρακτηρίζοντας τον μακαριστό "χαρισματικό άνθρωπο, σεμνό και διακριτικό".
Όπως ανέφερε στην ομιλία του ο Αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ο μακαριστός Μητροπολίτης Μεγάρων και Σαλαμίνος κυρός Βαρθολομαίος εγεννήθη εν Αθήναις εν έτει 1928. Τις εγκύκλιες σπουδές του περάτωσε στο Πρώτο Πρότυπο Γυμνάσιο Αρρένων Αθηνών. Υπήρξε απόφοιτός της Νομικής και της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Εξεπλήρωσε τη στρατιωτική του θητεία στις τάξεις του Λιμενικού Σώματος. Μοναχός εκάρη το έτος 1954 στην ιστορική Ιερά Μονή Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Χίου. Εχειροτονήθη Διάκονος και ακολούθως Πρεσβύτερος, εν έτει 1958. Εν συνέχεια του απενεμήθη το οφφίκιον του Αρχιμανδρίτου της Ιεράς Μητροπόλεως Χίου και της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.
Ως Διάκονος υπηρέτησε στον Ιερό Ναό Αγ. Ανδρέου Πετραλώνων, όπου ανέλαβε και τη διακονία της κηρύξεως του θείου λόγου. Ακολούθως, και μέχρι την εις Πρεσβύτερον χειροτονία του, διηκόνησε στον Ιερό Ναό Αγ. Ελευθερίου Άρεως, όπου επετέλεσε και το έργο του κατηχητού. Με προτροπή του τότε Αρχηγού του Λιμενικού Σώματος, ανέλαβε επιπλέον, άνευ αποζημιώσεως, τη θρησκευτική διαπαιδαγώγηση των εκπαιδευομένων λιμενοφυλάκων και ναυτών του Λιμενικού. Επίσης προσέφερε τις υπηρεσίες του ως πνευματικός παραστάτης των τροφίμων του Συλλόγου Μερίμνης Ανηλίκων.
Μετά την εις Πρεσβύτερον χειροτονία του υπηρέτησε στην Ιερά Μητρόπολη Χίου, αρχικώς ως τακτικός Ιεροκήρυξ και έπειτα ως Πρωτοσύγκελλος, αναπτύσσων ευρεία δράση σε πλείστους τομείς της εκκλησιαστικής διακονίας. Εν συνεχεία διωρίσθη Εφημέριος του εν Αθήναις Ιερού Ναού των Παμμεγίστων Ταξιαρχών του Αμαλιείου Ορφανοτροφείου.
Το έτος 1966 επελέγη υπό της Ιεράς Συνόδου προς πλήρωσιν της θέσεως του Γραμματέως των Συνοδικών Δικαστηρίων. Εν έτει 1967, του ανετέθησαν τα καθήκοντα του Αρχιγραμματεύοντος της Ιεράς Συνόδου, τα οποία και ήσκησεν έως της εκλογής του. Εχειροτονήθη υπό του αειμνήστου Αρχιεπισκόπου κυρού Σεραφείμ πρώτος Μητροπολίτης της νεοσυστάτου Ιεράς Μητροπόλεως Μεγάρων και Σαλαμίνος την 27η Μαίου 1974, στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Μεγάρων.
Το συγγραφικό του έργο περιλαμβάνει πλήθος κειμένων. Μεταξύ αυτών, το Εκλογάριον, ήτοι συλλογή ομιλιών και μελετών, και τον ογκώδη τόμο επί τη συμπληρώσει πεντήκοντα ετών εκκλησιαστικής διακονίας του ιδίου, υπό τον τίτλο Ο κόσμος της Ορθοδοξίας στο παρελθόν και στο παρόν, ο οποίος εξεδόθη με τη συνεργασία του Τμήματος Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και τον οποίον προλογίζει ο Παναγιώτατος Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος. Εξέδωσε επίσης τις Εισηγήσεις, μελέτες ποιμαντικού περιεχομένου και εκκλησιαστικού δικαίου, ενώ πολυάριθμα άρθρα του δημοσιεύθηκαν στα περιοδικά Εθνομάρτυς Πλάτων ο Χίου, Εφημέριος και Ο Ποιμήν.
