Οι επαναλαμβανόμενες τουρκικές εισβολές

Σκέφτομαι λοιπόν τι μάταιες και ψευδείς είναι κι αυτές οι λεγόμενες συνομιλίες για λύση του κυπριακού. Γιατί ο ΄Αιντα, αντιπρόσωπος του ΓΓ των ΗΕ ήλθε και δεν θα απέλθει

αν δεν πηγαινοέρχεται και συνομιλεί μια με τον ένα και μια με τον άλλο, εκ του εγγύς ή του μακράν. Αυτός τη δουλειά του θα κάνει, το μισθό του να βγάλει ο άνθρωπος, αφού είναι και πεπεισμένος πως το κυπριακό μπορεί να λυθεί και πολύ γρήγορα μάλιστα, έχουμε και μαρτυρία για τις γνώσεις του στο κυπριακό.

Εκείνο όμως το μεγάλο θέμα των εγγυήσεων θα μένει πάντα πίσω, ή θα λυθεί κατά που θέλει η Τουρκία. Κι αν δεν υπογραφεί συμφωνία με εγγυήσεις, η μεγάλη σουλτάνα της περιοχής θα εισέρχεται θορυβωδώς στα καράβια της και θα τριγυρνάει όπου της αρέσει, από Σούνιο ως Ακάμα και Κάβο Γκρέκο, σε θαλάσσια πεδία φυσικού αερίου με οποιοδήποτε αριθμό. Γιατί θα πρέπει να προστατεύει – θα λέει – τα συμφέροντα των τουρκοκυπρίων, των εποίκων και των ξένων φοιτητών των τουρκοκυπριακών πανεπιστημίων.

Διαθέτει και τον αποβατικό στόλο. Για να ασκείται θα κάνει και καμιά απόβαση σε κανένα ελληνικό νησί, τόσα που έχει η Ελλάδα ή σε καμιά Πάφο για να προτείνει έργα για την πολιτιστική πρωτεύουσα. Πάντα, όποτε της αρέσει, θα επιβάλλει το δικό της. Αύριο θα κάνει τους λογαριασμούς και θα βγάλει και τους τουρκοκύπριους μαζί με την παράνομη παρουσία των εποίκων περισσότερους από μας. Θα χρειάζονται έδαφος, έπιπλα, ψυγεία, τηλεοράσεις. Νερό θα τους έχει πολύ, τι να το κάνουν τόσο; Ας πνίξει μερικά ελληνοκυπριακά χωριά να εκκενωθούν, να αρπάξουν τα αγαθά τους οι εξ ανατολίας βρακοφόροι και μαντιλοφορούσες.

Αυτά θα’ χουμε, όπως κακή ώρα τώρα. Αποφασίζει επιδρομή στην ΑΟΖ, εκτελεί,  κι οι άλλοι ας κλαίνε κι ας οδύρονται ωσεί μωρές παρθένες, αναμένοντας τα ευχολόγια των εταίρων  να γίνουν έργα και την ακριβοδίκαιη μοιρασιά μετά τη λύση του κυπριακού. Η ακριβοδίκαιη μοιρασιά είναι μια άλλη λέξη για την αρπαγή, την κλεψιά και την αδικία. Ο φυσικός πλούτος ανήκει στην Κυπριακή Δημοκρατία και μόνην. Κι αυτό είναι υψίστης σημασίας αν το ενστερνιστούμε. Αλλά πρώτοι έπρεπε από καιρό να σεβαστούμε εμείς την Κυπριακή Δημοκρατία, τις κτήσεις και τα δικαιώματά της, την αξιοπρέπειά της, κι όχι να ανεχόμαστε τον καθένα να μπαινοβγαίνει στα κατεχόμενα για κουμάρι και ξεπούλημα της γης μας και μερικούς ευρωπαίους αξιωματούχους με αυτοκίνητα του ψευδοκράτους να αλωνίζουν ακόμα και στο Υπουργείο των Εξωτερικών και στο προεδρικό, ανατριχιαστικά πράματα.

Ανοχή ανοχή, να πού οδηγηθήκαμε. Από τις πορτοπούλες που άνοιξε ο Ντεκτάς και τα αυτοκίνητα με τουρκοκυπριακούς αριθμούς στα καράβια και το Βάρβαρο να διαφεντεύουν την ΑΟΖ μας. Ως πολίτες της Κυπριακής Δημοκρατίας δεν νομίζω να ζητούμε τίποτε περισσότερο από την αξιοπρέπεια και για μας και για το κράτος μας. Οπισθοχωρώντας δεν τη βρίσκουμε και παθαίνουμε χειρότερα. Ας θέσουμε τέρμα στην ανοχή έστω και την υστάτη.

Του Στέλιου Παπαντωνίου