Σάββατο του Λαζάρου
Σήμερα
η Αγία Εκκλησία μας εορτάζει την Ανάσταση του αγίου και δικαίου φίλου
του Χριστού Λαζάρου, του τετραήμερου και πρώτου Επισκόπου Κιτίου, καθώς
επίσης και τιμά τη μνήμη του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου, του οποίου η
πανήγυρις μετατίθεται τη Δευτέρα της Διακαινησίμου ένεκα της μεγάλης
αγάπης του πιστού λαού στο πρόσωπο του Τροπαιοφόρου Αγίου.
Ο τετραήμερος Λάζαρος ήταν φίλος του
Χριστού και οι αδελφές του Μάρθα και Μαρία φιλοξένησαν τον Κύριο πολλές
φορές (Λουκ. ι΄, 38-40, Ιωαν. ιβ΄, 1-3) στο πατρικό τους στη Βηθανία.
Λίγες μέρες προ του πάθους του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού ασθένησε ο
Λάζαρος και οι αδελφές του ενημέρωσαν σχετικά τον Διδάσκαλο, που τότε
ήταν στη Γαλιλαία, να τον επισκεφθεί. Ο Ιησούς όμως, παιδαγωγικά προς
τους μαθητές του και όλους τους μετέπειτα πιστούς, καθυστέρησε να
μεταβεί στη Βηθανία μέχρι που πέθανε ο Λάζαρος.
Όταν έφθασε στη Βηθανία παρηγόρησε τις
αδελφές του φίλου του Λαζάρου, που ήταν ήδη ενταφιασμένος τέσσερις μέρες
και ζήτησε να επισκεφθεί το τάφο του. Του εξήγησαν ότι μετά από
τέσσερις ημέρες ίσως ήταν αργά. Ο Χριστός έδωσε την ευκαιρία να
ομολογήσουν ότι πιστεύουν στην πρόνοια του Θεού, αποκαλύπτοντας κι ο
ίδιος ότι είναι η πηγή της ανάστασης και της ζωής.
Όταν έφθασε στο μνημείο, δάκρυσε και
διέταξε να βγάλουν την ταφόπλακα. Όλοι οι παριστάμενοι σχολίασαν ότι
«εφίλη αυτόν», δηλ. ήσαν καρδιακοί φίλοι ο Ιησούς και Λάζαρος. Τότε
ύψωσε τα μάτια του στον ουρανό, ευχαρίστησε τον Θεό και Πατέρα και με
μεγάλη φωνή είπε: «Λάζαρε, βγες έξω». Ο αρχηγός της ζωής και του θανάτου
ανακάλεσε τον Λάζαρο να επιστρέψει στο νεκρό σώμα του. Αμέσως, ο
τετραήμερος νεκρός βγήκε έξω τυλιγμένος με τα σάβανα και ο Ιησούς ζήτησε
να του λύσουν τα σάβανα και να πάει σπίτι του (Ιωαν. ια΄44).
Η αρχαία παράδοση της Εκκλησίας λέγει
ότι τότε ο Λάζαρος ήταν 30 χρονών και έζησε άλλα 30 χρόνια. Τελείωσε τον
επίγειο βίο του στην Κύπρο το έτος 63 μ.Χ. και ο τάφος του στην πόλη
των Κιτιέων έγραφε: «Λάζαρος ο τετραήμερος και φίλος του Χριστού».
Το έτος 890 μ.Χ. μετακομίσθηκε το ιερό
λείψανό του στην Κωνσταντινούπολη από τον αυτοκράτορα Λέοντα το σοφό, ο
οποίος συνέθεσε τα ιδιόμελα στον εσπερινό της εορτής του Λαζάρου:
«Κύριε, Λαζάρου θέλων τάφον ιδείν,…».
Ένα χαρακτηριστικό της μετέπειτα ζωής
του Λαζάρου, σύμφωνα με την παράδοση, είναι ότι δεν γέλασε ποτέ παρά μία
φορά μόνο, όταν είδε κάποιο να κλέβει μια γλάστρα στο Κίτιον και είπε
την εξής φράση: «Το ένα χώμα κλέβει το άλλο».
Η Ανάσταση του Λαζάρου επέτεινε το μίσος
των Εβραίων που μόλις την πληροφορήθηκαν ζήτησαν να σκοτώσουν τον
Λάζαρο και τον Χριστό. Η τετραήμερη ανάσταση του Λαζάρου επιβεβαίωσε την
κοινή ανάσταση όλων των ανθρώπων και προμήνυσε την τριήμερη ανάσταση
του Θεανθρώπου Ιησού Χριστού.
Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου
