Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ.
Κατά τήν ἑορτήν αὐτήν ἡ Ἐκκλησία ποιεῖ μνήμην τοῦ γεγονότος ὅτι ὁ Κύριος ὀλίγον πρό τοῦ σταυρικοῦ Αὐτοῦ πάθους ἀνῆλθε μετά τῶν προκρίτων μαθητῶν, τόν Πέτρον, τόν Ἰάκωβον καί τόν Ἰωάννην ἐπί τοῦ ὄρους Θαβώρ καί κατέστησεν αὐτούς μετόχους καί μάρτυρας τῆς δόξης Αὐτοῦ, τοῦ προαιωνίου ἀκτίστου φωτός Αὐτοῦ, ἵνα προετοιμάσῃ αὐτούς διά τήν ἀνάστασιν Αὐτοῦ, διά τῆς θείας ὁπτασίας, εἰς τήν ὁποίαν εἶδον Αὐτόν καί διά τῆς φωνῆς τοῦ Πατρός μαρτυροῦντος «Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ ηὐδόκησα, Αὐτοῦ ἀκούετε».
Α. Ἐπί τοῦ Ὄρους Θαβώρ.
Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος Πατήν ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προεξῆρξε τῆς ἀκολουθίας τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ’ ἑσπέρας καί τῆς μεσονυκτίου ὑπαιθρίου ἀγρυπνίας, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βόστρων κ. Τιμοθέου, καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μουάνζας τῆς Τανζανίας κ. Ἱερωνύμου τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Νέας Σιβηρίας κ. Θεοδοσίου τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Τανάγρας κ. Προκοπίου συμπροσευχομένου καί πλειάδος Ἱερομονάχων καί Ἱερέων παρεπιδημούντων ἐξ ἄλλων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, τοῦ Ἀρχιδιακόνου Μάρκου καί τοῦ διακόνου π. Δημητρίου, ψάλλοντος τοῦ π. Γεωργίου δεξιά καί τῆς χορῳδίας τῆς Ἄκκρης ὑπό τόν Ἀρχιμανδρίτην π. Φιλόθεον ἀριστερά καί μετέχοντος δυσαριθμήτου ἐκκλησιάσματος πιστῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας, Οὐκρανίας, Ρουμανίας, Κύπρου καί ἐντοπίων τῆς περιοχῆς Γαλιλαίας.
Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο, πρό τοῦ Κοινωνικοῦ καί τῆς ἐπευλογήσεως τῶν σταφυλῶν, ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:
«Παρέλαβεν ὁ Χριστός τόν Πέτρον καί Ἰάκωβον καί Ἰωάννην, εἰς ὄρος ὑψηλόν κατ’ ἰδίαν καί μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν. Καί ἔλαμψε τό πρόσωπον Αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τά δέ ἱμάτια Αὐτοῦ ἐγένετο λευκά ὡς τό φῶ. Καί ὤφθησαν Μωϋσῆς καί Ἠλίας μετ’ Αὐτοῦ συλλαλοῦντες. Καί νεφέλη φωτεινή ἐπεσκίασεν αὐτούς. Καί ἰδού φωνή ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα: Οὗτος ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ ηὐδόκησα, Αὐτοῦ ἀκούετε», (Ματθ. 17,5).
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί
Ὁ ἐν τῷ Ἱερῷ τούτῳ ὄρει τῷ Θαβώρ μεταμορφωθείς ἐνώπιον τῶν ἁγίων Αὐτοῦ μαθητῶν καί ἀποστόλων Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς, ἵνα ἑορτάσωμεν τό μέγα καί σωτήριον γεγονός τοῦ φανερωθέντος ἀπροσίτου φωτός τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ.
Τό γεγονός τοῦτο τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἔλαβε χώραν ὀλίγον πρίν τό σταυρικόν πάθος καί τήν Ἀνάστασιν Αὐτοῦ. Οἱ Ἅγιοι εὐαγγελισταί καί Ἀπόστολοι περιγράφουν μέ σαφήνειαν καί ἀκρίβειαν τήν ἐμπειρίαν, τήν ὁποίαν ἔζησαν καί τῆς ὁποίας ἐγένοντο αὐτόπται καί αὐτήκοοι μάρτυρες. «Οὐ γάρ σεσοφισμένοις μύθοις ἐξακολουθήσαντες ἐγνωρίσαμεν ὑμῖν τήν τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ δύναμιν καί παρουσίαν, ἀλλ’ ἐπόπται γενηθέντες τῆς ἐκείνου μεγαλειότητος» (Β’ Πετρ. 1,16), λέγει ὁ Ἀπόστολος Πέτρος.
Ἡ δέ «μεγαλειότης» τοῦ Κυρίου δέν εἶναι ἄλλη ἀπό τήν δόξαν τοῦ Μονογενοῦς Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τοῦτο ἐπεβεβαίωσεν ἡ ἀπό τοῦ Θεοῦ Πατρός ἐνεχθεῖσα φωνή: «Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, εἰς ὅν ἐγώ ηὐδόκησα, καί ταύτην τήν φωνήν ἡμεῖς, -λέγει ὁ Πέτρος- ἠκούσαμεν ἐξ οὐρανοῦ ἐνεχθεῖσαν, σύν αὐτῷ [τῷ Χριστῷ] ὄντες ἐν τῷ ὄρει τῷ ἁγίῳ», (2 Πέτρ. 1, 17-18).
Τόσον κατά τό βάπτισμα ἐν τῷ Ἰορδάνῃ ποταμῷ, ὅσον καί κατά τήν Μεταμόρφωσιν ἐν τῷ ὄρει τῷ Θαβώρ ἠκούσθη ἐξ οὐρανοῦ αὕτη ἡ φωνή, ἡ ὁποία ὑπῆρξε μία ἀπό τάς πλέον δυνατάς μαρτυρίας, ἐξ ὅσων ποτέ ἐξῆλθον ἐξ οὐρανοῦ εἰς τήν γῆν. Διά τῆς φωνῆς ταύτης ὁ Θεός Πατήρ ἐξεδήλωσε τήν ἀπόλυτον Αὐτοῦ εὐαρέσκειαν εἰς τόν Μεσσίαν Χριστόν, δι’ Αὐτοῦ δέ καί εἰς ἡμᾶς, τούς ἐγκεντρισθέντας ἐν τῷ μυστικῷ Αὐτοῦ σώματι, τοὐτέστιν τῇ Ἐκκλησίᾳ. Ἐπί πλέον ἡ διά τῆς φωτεῖνῆς νεφέλης προελθοῦσα φωνή προτρέπει τούς μαθητάς νά ὑπακούουν εἰς αὐτόν, δηλονότι τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ τόν ἀγαπητόν. «Αὐτοῦ ἀκούετε», (Ματθ. 17,5).
Ἡ θεία αὕτη προτροπή «αὐτοῦ ἀκούετε», ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ἀπευθύνεται ἰδιαιτέρως σήμερον κατά τήν εὔσημον ταύτην ἑορτήν καί εἰς ἡμᾶς ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός: «Ὧ φιλοθεάμονες, τῶν ὑπέρ νοῦν καί φιλήκοοι μυστικῶς ἐποπτέυσωμεν, Χριστόν ἐξαστράψαντα, θεϊκαῖς ἀκτῖσι καί ἐνηχηθῶμεν τήν τοῦ Γεννήτορος φωνήν, ἠγαπημένον ἀνακηρύττουσαν, Υἱόν τόν καταυγάσαντα, τήν ἀνθρπωπίνην ἀσθένειαν, ἐν Θαβώρ καί πηγάσαντα φωτισμόν ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν».
Ἡ ἐπισκιάσασα τούς μαθητάς φωτεινή νεφέλη ὡς καί ἡ ἐξ αὐτῆς ἐξελθοῦσα φωνή (Ματθ. 17,5) εἶναι τά σημεῖα καί ὁ τρόπος διά τῶν ὁποίων ἀποκαλύπτεται ὁ Θεός, ὡς κηρύττει καί ὁ Ἱερός Χρυσόστομος. «Οὕτως ἀεί φαίνεται ὁ Θεός. Νεφέλη γάρ καί γνόφος κύκλῳ αὐτοῦ» κατά τόν ψαλμῳδόν ( Ψαλμ. 96,2). Κατά δέ τόν Ζιγαβηνόν «ἐπί νεφέλης [ὁ Θεός] ὀχεῖται =(ἐπιβαίνει), ὡς λέγει ὁ ψαλμῳδός καί πάλιν. «Ὁ τιθείς νέφη /νεφέλην τήν ἐπίβασιν αὐτοῦ» (Ψαλμ. 103,3). Καί τοῦτο, διότι ὁ Θεός εἶναι φῶς ἄκτιστον καί συνεπῶς ἀπρόσιτον. Ἐάν ὁ Θεός δέν ἐγένετο καθ’ ἡμᾶς, δηλαδή ἄνθρωπος, ποῖος θά ἠδύνατο νά ἴδῃ τήν ἄφατον δόξαν τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος κατοικεῖ εἰς φῶς ἀπρόσιτον, διδάσκει ὁ Ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας ἐπικαλούμενος τόν θεῖον Παῦλον, (Α’ Τιμόθ. 6,16). [«Εἰ μή γάρ γέγονε καθ’ ἡμᾶς, τίς ἄν ἡμῶν ἤνεγκεν ἄνω προσβάλλοντα Θεόν καί τήν ἄφατον αὐτοῦ δόξαν οὐδενί τάχα τῶν γεννητῶν φορητήν ἐμφαίνοντα; Φῶς γάρ οἰκεῖν αὐτόν ἀπρόσιτον καί ὁ μακάριος ἔφησε Παῦλος»].
Οἱ πρόκριτοι τῶν Ἀποστόλων καί μαθητῶν τοῦ Χριστοῦ, ὁ Πέτρος, ὁ Ἰάκωβος καί ὁ Ἰωάννης ἐθεάσαντο τό ἀπρόσιτον φῶς τῆς Θεότητος ἀμυδρῶς, ἀφ’ οὗ «τήν θείαν ἠλλοιώθησαν ἔκστασιν», ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός. «Τό ἄσχετον τῆς σῆς φωτοχυσίας καί ἀπρόσιτον τῆς Θεότητος, θεασάμενοι τῶν Ἀποστόλων οἱ πρόκριτοι, ἐπί τοῦ ὄρους τῆς Μεταμορφώσεως, ἄναρχε Χριστέ, τήν θείαν ἠλλοιώθησαν ἔκστασιν».
Ἡμεῖς δέ, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, παραγενόμενοι εἰς τό Ἱερόν τοῦτο ὄρος Θαβώρ δεηθῶμεν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἵνα μετά τῶν προφητῶν, Μωϋσέως τοῦ Θεόπτου καί Ἠλιού τοῦ ἐμπύρου ἁρματηλάτου σύν τοῖς ἁγίοις Ἀποστόλοις Πέτρῳ, Ἰακώβῳ καί Ἰωάννῃ ἀξιωθῶμεν τῆς λάμψεως τοῦ ἀϊδίου Αὐτοῦ φωτός, ταῖς πρεσβείαις τῆς Ὑπερευλογημένης Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου. Ἀμήν».
Τήν πρωΐαν ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ἐτελέσθη θεία Λειτουργία, προεξάρχοντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ καί μετεχόντων πολλῶν Ὀρθοδόξων πιστῶν τῆς δικαιοδοσίας τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Γαλιλαίαν καί τήν Ἄκκρην.
Τήν μεσημβρίαν ὁ καθηγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱλαρίων παρέθεσε τράπεζαν εἰς τήν Πατριαρχικήν καί τήν Ἀρχιερατικήν συνοδείαν.
Β’. Εἰς τό Θεομητορικόν Μνῆμα.
Λειτουργία ἐτελέσθη ὡσαύτως συμφώνως τῷ προσκυνηματικῷ καθεστῶτι εἰς τό Θεομητορικόν Μνῆμα. Ταύτης προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Λύδδης κ. Δημήτριος, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου ,τῇ συμμετοχῇ εὐλαβοῦς πληρώματος.
Εἰς τούτους παρέθεσε κέρασμα ὁ ἡγούμενος τοῦ Θεομητορικοῦ Μνήματος Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀβήλων κ. Δωρόθεος.
Γ’ Εἰς τήν Ραμάλλαν.
Εἰς τήν Ἱεράν Μονήν Μεταμορφώσεως τοῦ Κυρίου εἰς τήν Ραμάλλαν ἐτελέσθη θεία Λειτουργία, τῆς ὁποίας προεξῆρξεν ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, τῇ ἀθρόᾳ συμμετοχῇ τοῦ Ὀρθοδόξου ποιμνίου τῆς Κοινότητος τῆς Ραμάλλας.
Τήν μεσημβρίαν, ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης Γαλακτίων παρέθεσε γεῦμα τῇ Ἀρχιερατικῇ συνοδείᾳ εἰς ἑστιατόριον τῆς πόλεως.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
