΄Υστερα από εκδήλωση προσωπικού του
ενδιαφέροντος να ενημερωθεί για τη ζωή, τη δράση και την προσφορά των Κυπρίων
Αποδήμων της περιοχής Hendon, ο Πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικής
Διαφορετικότητας της Βουλής των Λόρδων, Lord Sheikh, πραγματοποίησε στις 2 Φεβρουαρίου 2014, μαζί με
τη σύζυγό του και την αδελφή της, επίσκεψη γνωριμίας στην Κοινότητα Τιμίου
Σταυρού και Αρχαγγέλου Μιχαήλ Β.Δ. Λονδίνου (Golders Green Road, Barnet).
Κατά την επίσκεψή του στην κοινότητα ο Lord Sheikh είχε συναντήσεις τόσο με τη Λίζα Rutter, πρώην Δήμαρχο και τώρα Δημοτική Σύμβουλο του Barnet, ελληνοκυπριακής καταγωγής, όσο και με την επίσης ελληνοκυπριακής καταγωγής ευρωβουλευτή του συντηρητικού βρετανικού κόμματος Μαρίνα Γιαννακουδάκη, που πραγματοποιούσαν επίσης επίσκεψη στην κοινότητα.
Στη συνέχεια ο Λόρδος Sheikh παρακολούθησε το ειδικά επιλεγμένο θέμα του κηρύγματος της ημέρας από τον Ιερατικό Προϊστάμενο της κοινότητας π. Βασίλειο Παπαθανασίου με τίτλο “Aνοχή και Μισαλλοδοξία”. Αναλύοντας το θέμα ο π. Βασίλειος περιεστράφη γύρω από την τεράστια σημασία του σεβασμού του δικαιώματος ελεύθερης έκφρασης απόψεων από άτομα, που έχουν αντίθετες εκτιμήσεις από τις δικές μας, και τόνισε την ανάγκη αποδοχής όλων των συνανθρώπων μας, άσχετα από καταγωγή, χρώμα και θρησκεία.
Απαντώντας ο Λόρδος Sheikh δήλωσε ότι πιστεύει και ο ίδιος στον ένα και μοναδικό Θεό, εξέφρασε τη χαρά του για την ευκαιρία που του δόθηκε να λειτουργηθεί στον Καθεδρικό μας Ναό, έδωσε θερμά συγχαρητήρια στους ψάλτες και τους ιερείς και ευχαρίστησε για την υποδοχή και τη φιλοξενία υπογραμμίζοντας ότι ο ίδιος σέβεται τη διαφορετικότητα και εκτιμά τον πολιτισμό όλων των εθνών. Ευχήθηκε δε να υπάρξει σύντομα οριστική και δίκαιη διευθέτηση του κυπριακού προς όφελος όλων των κατοίκων του νησιού.
Η όλη υποδοχή έκλεισε με παράθεση γεύματος στην αίθουσα τελετών της κοινότητας, που συνοδευόταν με συνομιλίες και ανταλλαγή απευθείας απόψεων μεταξύ του Λόρδου Sheikh με των θαμώνων και εξελίχθηκε σε μια πετυχεμένη εκδήλωση, στα πλαίσια της οποίας ο Λόρδος Sheikh ενημερώθηκε «από πρώτο χέρι» για τα δρώμενα της κοινότητας, την ευρύτερη ομογένεια και το κυπριακό πρόβλημα, για τη σύντομη και δίκαιη λύση του οποίου είπε ότι θα κάνει και ο ίδιος ό,τι μπορεί προς όφελος και των δύο κοινοτήτων.
ΟΜΙΛΙΑ κ. ΞΕΝΟΦΩΝΤΟΣ ΠΡΟΤΟΠΑΠΑ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ
ΚΑΙ ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΥ ΜΙΧΑΗΛ, HENDON, BARNET
Sunday, 2 February 2014
Today, we acknowledge the presence of Councillor Lisa Rutter and her husband Mark; also present, is Marina Yannakoudakis, MEP. Whereas we always warmly welcome Lisa and Marina, they are of course special members of our community and we see them here regularly.
Today, we are honoured to have amongst us Lord and Lady Sheikh to whom we extend a special welcome; indeed, Lord and Lady Sheikh, we are honoured that you have been able to visit us here in the Cathedral of the Holy Cross and Saint. Michael of the Greek Orthodox Community of Barnet.
Ladies and gentlemen,
One of Lord Sheikh’s many roles is that of Chairman of the House of Lords Ethnic Diversity Council.
The concept of diversity, generally, encompasses acceptance and respect. It means understanding that each individual is unique, and recognizing our individual differences. These can be along the dimensions of race, ethnicity, gender, sexual orientation, socio-economic status, age, physical abilities, religious beliefs, political beliefs, or other ideologies. Diversity is the exploration of these differences in a safe, positive, and nurturing environment. It is about understanding each other and moving
beyond simple tolerance, to embracing and celebrating the rich dimensions of diversity contained within each individual.
We are pleased to inform Lord Sheikh that here in our community, everyone is welcome; other than Greek and English, some prayers are said in Romanian as we have noticed an increased number of Romanian faithful attending; we try to accommodate everyone where we can.
The community of the Holy Cross was established in Hendon in 1965 and moved here to the church of Saint. Michael in 1970; in 2015 we celebrate our 50th year; we have always worked and lived in peaceful co-existence with our neighbours of all ethnic backgrounds and religions. Indeed we often share our facilities with other Christian denominations and groups, and with Jewish and Muslim organisations. Our cooperation is always based on mutual respect and understanding, which are lacking in so many communities around the world.
We have much in common with the Asian community, generally, which hold in high regard, respect and admiration; indeed, we see increased intermarriage between Greek Orthodox and members of the Asian Communities. Both communities work extremely hard, are family orientated and are high achievers in the fields of business and the professions; indeed, every walk of life. We often see reports in the national press about the achievements of our respective communities; and without meaning to embarrass you in any way Lord Sheikh, you are a fine example of a successful first generation member of the Asian community. Our Marina
Yannakoudakis MEP, who is here with us today, is the first ever Greek Orthodox in the UK to have been elected to parliamentary office. Councillor Lisa Rutter was the first Greek Orthodox woman in the UK to have served as Mayor, here in Barnet. Only the other day I read in the national press of two second generation high achievers; a Geek Cypriot man, academically brilliant, with a Turkish Cypriot business partner, at the age of 37 sold their business to Google for £400m. The same week I read that a young lady of Greek Cypriot parentage, from Yorkshire, was appointed as Prince Charles’ personal assistant. These are major achievements. The hospitals and universities abound with Asian and Greek doctors, lecturers and professors.
We all are of course grateful to this great country, the United Kingdom, for accepting us, tolerating us and giving us the opportunity to advance. This in my view is ethnic diversity at its best.
The Greek Orthodox community in the UK is estimated to be in the region of 250,000 people originating from Greece and its islands, but mostly from Cyprus. There has been a Greek Orthodox presence in the UK since the 19th century and beyond, mainly as a result of the Greek Shipping community activities. In the 1920s and 1930s there we saw the first arrivals from Cyprus, which continued slowly through the years until 1960. Following the independence of Cyprus in 1960, the British extended an invitation to migrant workers, following which, we saw an influx of many thousands of Cypriots (both Greek and Turkish) arriving here between 1960 and 1964.
People are forced to leave their country of birth for diverse reasons; some are being oppressed by tyrant leaders; others are driven out by civil conflict and others are forced out by invading forces.
In 1974 following the invasion of Cyprus by Turkey a huge wave of Greek, and some Turkish Cypriots, arrived in the UK. Driven from their homes. Many of the refugees are amongst our congregation. Many, including my own father have died without ever having the chance of visiting their place of birth again.
Here in London, Greek and Turkish Cypriots live and work in the same areas, shop from the same shops whether Greek or Turkish owned. They are good friends with each other because they have a lot in common. Indeed there is a community centre in the London Borough of Haringey which is frequented on a daily basis by both Greek and Turkish Cypriots. It’s worth a visit. The Christian and Muslims of Cyprus have no real argument between them and have been able to live with each other for centuries without any conflict. They can do it again; but not it would appear with the presence of the 40,000 strong Turkish occupation force which has been in Cyprus for 40 years now.
The invasion has deprived all the people of Cyrus of all human rights as enshrined in the United Nations declarations. Turkey has flouted all United Nations resolutions to remove its army from the island.
The Republic of Cyprus and the Republic of Greece both support the accession of Turkey to the European Union. The
EU has set a precondition that Turkey must remove its troops from Cyprus.
The all party Parliamentary group at Westminster supports a united Cyprus for its entire people. I would urge all British politicians to join this group, even take a lead and assist the Prime Minister David Cameron in his efforts for a just solution to the Cyprus issue for the good of all the people of Cyprus Greek Turkish and other minorities alike.
The solution of the Cyprus problem is in my view a paramount Ethnic Diversity challenging issue.
Xenophon Protopapas
Community President
Greek Orthodox Community of Barnet
London 2nd February 2014
“AΝΟΧΗ ΚΑΙ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ”
Κήρυγμα π. Βασιλείου, Ιερατικού Προϊσταμένου Κοινότητας Τιμίου Σταυρού και Αρχαγγέλου Μιχαήλ κατά την επίσκεψη του Lord Sheikh
Kυριακή, 2 Φεβρουαρίου 2014
If we don't believe in freedom of expression for people we despise, we don't believe in it at all.”
― Noam Chomsky
1. Δεν είναι τυχαία η επιλογή αυτού του αποφθέγματος ενός εκ των μεγαλυτέρων στοχαστών του αιώνα μας, εφόσον το θέμα του σημερινού μου κηρύγματος είναι η ανοχή και η μισαλλοδοξία, δυο πλευρές των καθημερινών σχέσεών μας με το απολύτως σαφές - τον άλλον.
2. Το 1916 ο Αμερικάνος πρωτοπόρος σκηνοθέτης D. W. Griffith παρουσιάζει στο φιλοθεάμον κοινό των Η.Π.Α. τη μνημειώδη ταινία του με τον τίτλο Intolerance, στην οποία μέσα από τέσσερεις διαφορετικές, αλλά παράλληλες ιστορίες, αποκαλύπτει την δια μέσου των αιώνων εμμονή της ανθρωπότητας στη μισαλλοδοξία. Σήμερα οι καιροί έχουν αλλάξει. Ζούμε σε μια εποχή, σε κοινωνίες και πολιτισμούς που λατρεύουν την ανοχή. Δεχόμαστε πανταχόθεν μηνύματα ότι πρέπει να εκτιμούμε εξ ίσου και να αποδεχόμαστε όλες τις απόψεις και κοινωνικές ιδιαιτερότητες, εκτός, βεβαίως, από εκείνες που θεωρούνται… μισαλλόδοξες. Όμως το περίεργο είναι ότι, όταν εμείς οι Χριστιανοί, οι οποίοι πιστεύουμε ότι ο Λόγος του Θεού είναι η πηγή της αλήθειας, κηρύττουμε πιστά το Λόγο Του πολλοί μας θεωρούν… φανατικούς! Έτσι, ενώπιον ημών των χριστιανών, που αγαπάμε τον Χριστό και τον πλησίον, δηλ. τους «άλλους», τίθεται το εξής ερώτημα: με ποίο τρόπο μπορούμε να κηρύττουμε πιστά τον Λόγο του Κυρίου σε μια κοινωνία, η οποία φαίνεται ότι θέτει την ανοχή υπεράνω της αληθείας ; Εμείς, ως Εκκλησία και Σώμα Χριστού, πρέπει να επιδεικνύουμε ανοχή; «Ναι», θα ήταν η πρώτη μας αντίδραση, όμως, όπως συνήθως συμβαίνει στην πολύπλοκη ζωή μας, το ζήτημα της ανοχής έναντι του «άλλου» δεν είναι τόσο απλό όσο ίσως ακούγεται. Με άλλα λόγια, πρέπει να είμαστε ανεκτικοί ενώπιον των διαφόρων ιδεολογιών, θρησκειών και κοινωνικών απόψεων;
3. Σαφώς και ναι, εφόσον ως χριστιανοί οφείλουμε να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα και των Μουσουλμάνων, και των Ιουδαίων, και των Βουδιστών, και των αθέων και των αγνωστικιστών, δηλ. όλων εκείνων που θέλουν να εκφράσουν τις θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις τους. Ας θυμηθούμε με ποίο τρόπο ο Shakespeare εκφράζει την «πεμπτουσία» της ανοχής: «I am a Jew. Hath not a Jew eyes? hath not a Jew hands, organs, dimensions, senses, affections, passions? fed with the same food, hurt with the same weapons,
subject to the same diseases, healed by the same means, warmed and cooled by the same winter and summer, as a Christian is? If you prick us, do we not bleed? if you tickle us, do we not laugh? if you poison us, do we not die? and if you wrong us, shall we not revenge?» (The Merchant of Venice, Πράξη ΙΙΙ, Σκηνή Α´).
4. Μπορεί μεν να διαφωνούμε με όλες αυτές τις θρησκευτικές και κοινωνικές απόψεις αλλά τις ανεχόμαστε. Όμως, από την άλλη πλευρά, ο Χριστιανισμός δεν είναι μια θρησκεία που επιβάλλεται στους «άλλους». Ο Χριστιανισμός, πρώτα από όλα, είναι η αγάπη για τον Χριστό, και αυτή την αγάπη με κανένα τρόπο δεν μπορείς να την επιβάλεις, εφόσον για να αγαπήσεις πραγματικά τον Χριστό πρέπει πρώτα η καρδιά σου να «μεταλλαχθεί». Ο Κύριος λέει να αγαπάμε τον πλησίον μας, δεν λέει ότι πρέπει και να συμφωνήσουμε με τις ιδέες του! Επομένως, θα διακονήσουμε με αγάπη τη σύχρονη πολυπολιτισμική κοινότητα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι στο όνομα της ανοχής δεν θα προτείνουμε στους πλησίον μας τη δική μας πίστη και άποψη για την κοινωνία, ελπίζοντας ότι ο Λόγος, ως σπόρος, θα βλαστήσει στις καρδιές τους.
5. Ο Χριστιανισμός αρχίζει με την ανοχή και καταλήγει στη μετάνοια, το οποίο σημαίνει ότι, ανεξάρτητα από το ποιος είσαι, από που προέρχεσαι, από το τί έχεις κάνει μπορείς χωρίς φόβο να δεχθείς τον Ιησού και ο Ιησούς, εφόσον θα συνεχίσεις να τον ακολουθείς, θα σε αλλάξει όπως αλλάξαμε και εμείς με την
