Η προσευχή του Οσίου Εφραίμ του Σύρου
Κύριε και Δέσποτα της ζωής μου, πνεύμα αργίας, περιεργίας, φιλαρχίας, και αργολογίας μη μοι δως. Πνεύμα
δε σωφροσύνης, ταπεινοφροσύνης, υπομονής, και αγάπης χάρισε μοι τω σω
δούλω. Ναι Κύριε Βασιλεύ, δώρησαί μοι του οράν τα εμά πταίσματα, και μη
κατακρίνειν τον αδελφόν μου˙ ότι ευλογητός ει εις τους αιώνας των
αιώνων. Αμήν.
Στη συνεχή και δύσκολη προσπάθεια της πνευματικής ανάρρωσης ανθρώπου, η Εκκλησία δεν ξεχωρίζει την ψυχή από το σώμα. Ο όλος άνθρωπος απομακρύνθηκε από το Θεό, ο όλος άνθρωπος πρέπει να ανορθωθεί, ο όλος άνθρωπος πρέπει να επιστρέψει με ταπείνωση και αγάπη.
Η καταστροφή της
αμαρτίας υπάρχει όταν νικάει η σάρκα, η αλαζονεία - το ζωώδες, το
παράλογο, η σαρκική επιθυμία μέσα μας - τα πνευματικό και το θείο. Αλλά
τα σώμα είναι δοξασμένο, το σώμα είναι άγιο, τόσο άγιο που ο ίδιος ο
Θεός «σαρξ εγένετο».
Η σωτηρία και η
μετάνοια, επομένως, δεν είναι η περιφρόνηση του σώματος ούτε η
παραμέλησή του, αλλά είναι αποκατάσταση του σώματος στην πραγματική του
λειτουργικότητα που είναι η έκφραση και η ζωή του πνεύματος, ο ναός της
ανεκτίμητης ανθρώπινης ψυχής.
Η ορθόδοξη
εμπειρία και χριστιανική ασκητική είναι αγώνας όχι κατά αλλά υπέρ του
σώματος. Γιʹ αυτό το λόγο ο όλος άνθρωπος - ψυχή και σώμα - μετανοεί και
επιστρέφει στο αρχαίο κάλλος εν Χριστώ Ιησού.
