Μνήμη του Αγίου Γρηγορίου Νεοκαισαρείας (17 Νοεμβρίου)

Μνήμη του Αγίου Γρηγορίου Νεοκαισαρείας (17 Νοεμβρίου)

Η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του Αγίου Γρηγορίου Νεοκαισαρείας του θαυματουργού, του οσίου και ομολογητού Λαζάρου του ζωγράφου και των Αγίων Γενναδίου και Μαξίμου, Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως.

Ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε στη Νεοκαισάρεια του Πόντου, γύρω στο 210 μ.Χ., από γονείς  ειδωλολάτρες, που κατείχαν μεγάλη κοινωνική θέση. Σε νεαρή ηλικία βρέθηκε για σπουδές στη Νομική Σχολή της Βηρυτού, τις οποίες όμως σύντομα εγκατέλειψε, έχοντας γοητευθεί από το χριστιανικό κήρυγμα.

Υπήρξε για μερικά χρόνια μαθητής του χαλκέντερου Ωριγένη. Απέκτησε άρτια θεολογική μόρφωση στη Θεολογική Σχολή της Αλεξάνδρειας. Επέστρεψε στην πατρίδα του, όπου και χειροτονήθηκε Επίσκοπος παραμένοντας σταθερός στο ιερό καθήκον της αποστολής του μέχρι το τέλος της επίγειας ζωής του, γύρω στο 270 μ. Χ.

Η Μακρίνα, γιαγιά του Μεγάλου Βασιλείου, υπήρξε μαθήτρια του αγίου Γρηγορίου. Μέσω αυτής πέρασε η παράδοση της θεολογίας των πρώτων αιώνων στους Καππαδόκες Πατέρες.

Ο ζήλος, η αγωνιστικότητα και η προσφορά του Αγίου Γρηγορίου στην Εκκλησία συνοψίζεται στην εξής παραδοχή: «΄Οταν ο Γρηγόριος ανέλαβε Επίσκοπος Νεοκαισαρείας, στην πόλη υπήρχαν 17 Χριστιανοί. Στο τέλος της επισκοπικής του θητείας, υπήρχαν μόνο 17 ειδωλολάτρες».
Ας είναι αυτή η φράση οδηγός στο δικό μας ιεραποστολικό καθήκον, ιδιαίτερα των κληρικών και δη των επισκόπων.

Ο Κωνσταντινουπόλεως Γεννάδιος, που επίσης τιμούμε σήμερα, έζησε  τον 5ο αιώνα με βαθιά ταπεινοφροσύνη. Διετέλεσε πρεσβύτερος στην Κωνσταντινούπολη και διάδοχος του Ανατολίου στον πατριαρχικό θρόνο, τον οποίο κόσμησε με αποστολικό ζήλο και αρετή.

Κατά τη διάρκεια των τριάντα ετών αρχιερατείας του οικοδομήθη η σπουδαία μονή του Στουδίου και ο πάνσεπτος ναός της Θεοτόκου, επί της ζωηφόρου αυτής Πηγής, όπου μεταφέρθηκε από τα Ιεροσόλυμα και η ιερά εσθήτα της Θεοτόκου.

Αργότερα, ο Άγιος Γεννάδιος, προετοίμασε διάδοχό του τον Ακάκιον, και ανέχωρησε κρυφά για τα Ιεροσόλυμα με συνοδοιπόρο ένα απλό μοναχό ονόματι Νείλο, χωρίς να αποκαλύπτει ποιος πραγματικά είναι. Από τους Αγίους Τόπους ήρθε στην Πάφο, με σκοπό να ασκητεύσει μόνος σε όρος. Περιπλανήθηκε όμως στα μονοπάτια λόγω ψύχους και χιονιών όπου και πέθανε. Το ιερό του λείψανο το βρήκαν να αναβλύζει πολλά ιάματα και τότε αποκαλύφθηκε ποιος πραγματικά ήταν, και πόση ταπείνωση τον διέκρινε.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου