Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΕΙΣ ΙΟΠΠΗΝ.

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΞΕΩΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ ΕΙΣ ΙΟΠΠΗΝ.

Τό Σάββατον, 8^ην / 21^ην Νοεμβρίου 2015, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Συνάξεως τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων Ἀρχιστρατήγων Μιχαήλ καί Γαβριήλ και πασῶν τῶν ἐπουρανίων Δυνάμεων Ἀσωμάτων εἰς τήν πόλιν τῆς Ἰόππης καί εἰς τήν ἐν αὐτῇ παραλιακήν ὁμώνυμον Ἱεράν Μονήν, εἰς τήν ὁποίαν προεξῆρξε τῆς ἑορτῆς καί τῆς θ. Λειτουργίας, μετά τήν ὑπό τῶν Προσκόπων ὑποδοχήν Αὐτοῦ, ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ναζαρέτ κ. Κυριακοῦ, τοῦ Σεβ. Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀνθηδῶνος κ. Νεκταρίου Ἀντιπροσώπου τοῦ Πατριαρχείου εἰς Κωνσταντινούπολιν, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρῴην Ζάμπιας κ. Ἰωακείμ, Ἱερομονάχων Ἁγιοταφιτῶν, ὡς τοῦ ἡγουμένου τοῦ Φχές ἐν Ἰορδανίᾳ Ἀρχιμανδρίτου π. Ἱερωνύμου ὡς Προεξάρχοντος ἱερέως, τοῦ Τελετάρχου Ἀρχιμανδρίτου π. Βαρθολομαίου, τοῦ Προϊσταμένου τῆς Ρωσικῆς Ἀποστολῆς εἰς Ἱεροσόλυμα Ἀρχιμανδρίτου Ἀλεξάνδρου καί τοῦ βοηθοῦ αὐτοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Λεοντίου, τοῦ ἐφημερίου τῆς Κοινότητος Ἰόππης Πρεσβυτέρου π. Κωνσταντίνου, τοῦ ἡγουμένου τῆς Ρέμλης Ἀρχιμανδρίτου π. Νήφωνος, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Μάρκου καί Ἀρχιμανδρίτου π. Τιμόφτη τῆς Μονῆς τῶν Ἀρχαγγέλων, ψάλλοντος δεξιά ἑλληνιστί τοῦ Πρωτοψάλτου κ. Μαρτινάκου ἐν ταυτῷ καί ἁγιογράφου τοῦ Ναοῦ τούτου, προσκληθέντος ὑπό τοῦ Ἁγίου Ἰόππης, καί τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος Ἰόππης ἀραβιστί, ἐν κατανυκτικῇ προσευχῇ, παρουσίᾳ τοῦ Πρέσβεως τῆς Ἑλλάδος εἰς Ἰσραήλ κ. Σπυρίδωνος Λαμπρίδη, τῆς Πρέσβεως τῆς Κύπρου καί ἄλλων διπλωματικῶν ἐκπροσώπων.

Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρηξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἑλληνιστί ἔχοντα οὔτως:

«Χαίρει χαρᾷ πάντα τά πέρατα σήμερον, τήν αἰσίαν μνήμην ἑορτάζοντα, τῶν Ἀρχαγγέλων σου, ὁ Θεός, Μιχαήλ τοῦ θείου καί Γαβριήλ τοῦ θεόφρονος, συγχαίρει δέ καί πᾶσα τῶν Ἀγγέλων ἡ τάξις ὅτι σῴζεται κόσμος τῇ σκέπῃ αὐτῶν», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί.

Οἱ Ἀρχιστράτηγοι Μιχαήλ καί Γαβριήλ μετά τῶν λοιπῶν ἀσωμάτων Δυνάμεων συνεκάλεσαν ἡμᾶς σήμερον ἐν τῷ φερωνύμῳ αὐτῶν Ναῷ ἐν τῇ βιβλικῇ ταύτῃ πόλει Ἰόππῃ, ἵνα εὐσεβῶς καί ἑορτίως τιμήσωμεν τήν ἱεράν αὐτῶν σύναξιν. Καί τοῦτο, διότι οἱ Ἄγγελοι εἶναι πνεύματα, τά ὁποῖα ὑπηρετοῦν τάς βουλάς τοῦ Θεοῦ διά τήν σωτηρίαν τῶν ἀνθρώπων, ὡς διδάσκει ὁ θεῖος Παῦλος, ἐπικαλούμενος τόν προφήτην Δαυΐδ: (Ψαλμ. 103,4): «Οὐχί πάντες εἰσί λειτουργικά πνεύματα εἰς διακονίαν ἀποστελλόμενα διά τούς μέλλοντας κληρονομεῖν σωτηρίαν;», (Ἑβρ. 1, 14)».

Οἱ Ἄγγελοι ὡς πρός τήν φύσιν αὐτῶν εἶναι πνεύματα, δηλαδή ὑπάρξεις ἀσώματες, ἄϋλες καί λογικές, ὡς διδάσκει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «Ἄγγελος εἶναι οὐσία νοερά, ἀεικίνητος, αὐτεξούσιος, ἀσώματος, πού ἔχει λάβει τήν ἀθανασίαν εἰς τήν φύσιν τῆς κατά χάριν, τῆς ὁποίας οὐσίας μόνος ὁ Κτίστης γνωρίζει τό εἶδος καί τόν ὅρον». «Ἄγγελος τοίνυν ἐστίν οὐσία νοερά, ἀεικίνητος, αὐτεξούσιος, ἀσώματος, Θεῷ λειτουργοῦσα κατά χάριν ἐν τῇ φύσει τό ἀθάνατον εἰληφυῖα, ἧς οὐσίας τό εἶδος καί τόν ὅρον μόνον ὁ Κτίστης  (Θεός ) ἐπίσταται».

Ὡς πρός δέ τήν ἀποστολήν αὐτῶν, εἶναι νά ὑπηρετοῦν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, «αὕτη ἐστίν ἡ διακονία αὐτῶν (τῶν ἀγγέλων), λέγει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, τό δι᾽ ἡμᾶς (τούς ἀνθρώπους) πανταχοῦ πέμπεσθαι ὑπό τοῦ Θεοῦ». Κατά δέ τόν ἅγιον Ἰωάννην τόν Δαμασκηνόν, οἱ Ἄγγελοι εἶναι ἰσχυροί καί ἕτοιμοι διά τήν ἐκπλήρωσιν τοῦ θείου θελήματος καί βρίσκονται ἀμέσως παντοῦ… καί φυλάσσουν μέρη τῆς γῆς καί ἡγοῦνται εἰς ἔθνη καί τόπους, ὅπως διετάχθησαν ἀπό τόν Δημιουργόν καί οἰκονομοῦν αὐτά πού μᾶς ἀφοροῦν καί μᾶς βοηθοῦν. «Ἰσχυροί καί ἕτοιμοι πρός τήν τοῦ θείου θελήματος ἐκπλήρωσιν καί πανταχοῦ εὐθέως εὑρισκόμενοι, ἔνθα ἄν ἡ θεία κελεύσῃ ἐπίνευσις, τάχει φύσεως καί φυλάττοντες μέρη τῆς γῆς καί ἐθνῶν καί τόπων προϊστάμενοι, καθώς ὑπό τοῦ Δημιουργοῦ ἐτάχθησαν καί τά καθ᾽ ἡμᾶς οἰκονομοῦντες καί βοηθοῦντες ἡμῖν».

Πάντες οἱ Ἄγγελοι, οἱ ὁποῖοι ἐκτίσθησαν (ἐδημιουργήθησαν) διά τοῦ Θείου Λόγου καί ἐτελειώθησαν διά τοῦ ἁγιασμοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, παρίστανται κύκλῳ τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ καί ἀκαταπαύστως ᾂδουσιν τόν ἐπινίκιον ὕμνον βοῶντες καί λέγοντες:  «Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης ὁ οὐρανός καί ἡ γῆ τῆς δόξης σου». Κατ᾽ ἀναλογίαν δέ τῆς ἀξίας καί τῆς τάξεως αὐτῶν, συμμετέχουν τοῦ φωτισμοῦ καί τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Μεταξύ τῶν μακαρίων καί ἀΰλων Δυνάμεων, δηλονότι τῶν Ἀγγέλων, διακρίνονται ὁ Μιχαήλ καί ὁ Γαβριήλ, ὡς ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός: «ἔθου τῶν κτισμάτων σου ἀρχήν, οὐσίαν τήν ἀσώματον, Ποιητά Θεέ τῶν Ἀγγέλων, τόν ἄχραντόν Σου θρόνον κυκλοῦσαν κραυγάζειν σοι Ἅγιος Ἅγιος Ἅγιος εἶ Θεέ Παντοκράτορ. Χαίροις, Γαβριήλ, μυσταγωγέ τῆς τοῦ Θεοῦ σαρκώσεως, Μιχαήλ τε ταγμάτων ἀΰλων πρωτοστάτα, ἀπαύστως κραυγάζοντες, Ἅγιος Ἅγιος Ἅγιος εἶ Θεέ Παντοκράτορ».

Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἐξόχως τιμᾷ τόν Μιχαήλ, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός:  «Σύν αὐτοῖς (τοῖς Ἀγγέλοις) Μιχαήλ ὁ ἀσώματος καί πρωτοστάτης τῶν ἄνω Δυνάμεων, ὁ Ἀρχιστράτηγος τῶν Ἀγγέλων, ἑστιάτωρ ( ὁ φιλοξενῶν ) ἡμῖν σήμερον γέγονεν».

Βεβαίως ὁ πραγματικός ἑστιάτωρ σήμερον εἶναι Αὐτός οὗτος ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Ὁποῖος ἀγαπητοί μου, μᾶς ἐκάλεσεν διά τῶν ἁγίων καί ἀΰλων αὐτοῦ λειτουργῶν, εἰς τό εὐχαριστιακόν τοῦτο δεῖπνον τοῦ Κυριακοῦ αὐτοῦ σώματος καί αἵματος. Τό δεῖπνον δέ τοῦτο ἀφορᾷ εἰς τήν ἀληθινήν ζωήν, δηλονότι τήν αἰώνιον καί μένουσαν, τήν ζωήν τοῦ Θεοῦ Λόγου τοῦ Χριστοῦ τοῦ εἰπόντος: ὁ τρώγων μου τὴν σάρκα καὶ πίνων μου τὸ αἷμα ἐν ἐμοὶ μένει, κἀγὼ ἐν αὐτῷ,  (Ἰωάν. 6, 56),  «εἰς τοῦτο γὰρ καὶ κοπιῶμεν καὶ ὀνειδιζόμεθα, ὅτι ἠλπίκαμεν ἐπὶ Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν», (Α´ Τιμ. 4,10).

Εἰς τήν ἐλπίδα μας ταύτην, «ἐπί Θεῷ ζῶντι, ὅς ἐστι Σωτήρ πάντων ἀνθρώπων», (Α´ Τιμ. 4, 10) ἔχομεν συμπαραστάτας τούς Ἀγγέλους καί μάλιστα τούς πρωτίστους αὐτῶν, ὡς λέγει καί ὁ μελῳδός:  «Ἀγγέλους ἐπέστησας φύλακας, τοῖς ἀνθρώποις ὡς εὐσπλαχνος, διακόνους τε ἀνέδειξας, Χριστέ, τῆς σωτηρίας τῶν σῶν θεραπόντων».  Διά τοῦτο καί πάλιν ὁ μελῳδός ἀναφωνεῖ λέγων:  «Χαίρει χαρᾷ πάντα τά πέρατα σήμερον τήν αἰσίαν μνήμην ἑορτάζοντα τῶν Ἀρχαγγέλων σου ὁ Θεός, Μιχαήλ τοῦ θείου καί Γαβριήλ τοῦ θεόφρονος. Συγχαίρει δέ καί πᾶσα τῶν Ἀγγέλων ἡ τάξις ὅτι σῴζεται κόσμος τῇ σκέπῃ αὐτῶν».

Ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ἀγαπητοί μου, ἡ ὁποία ἀρχίζει ἀπό τήν ἐπίγειον παροῦσαν ἡμῶν ζωήν μέ τήν ἔνταξίν μας εἰς τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, δηλονότι τοῦ Χριστοῦ, ἀποτελεῖ ἕνα κατ᾽ ἐξοχήν ἐσχατολογικόν γεγονός. Καί τοῦτο, διότι μέλλει νά ὁλοκληρωθῇ μέ τήν Δευτέραν Παρουσίαν τοῦ Κυρίου καί τήν εἴσοδον τῶν ἐκλεκτῶν αὐτοῦ εἰς τήν αἰώνιον βασιλείαν.

Ἡ ἑόρτιος μνήμη σήμερον τῶν ἀσωμάτων ἀγγελικῶν Δυνάμεων καί λειτουργικῶν Πνευμάτων ἐπιβεβαιώνει καί δικαιώνει ἀπολύτως τόν  Εὐαγγελικόν καί Κυρακόν λόγον τῆς Ἐκκλησίας, τόν ὑπό τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου μαρτυρούμενον, «Γνωρίζομεν καλά ὅτι καταγόμεθα ἀπό τόν Θεόν καί ὅλοι οἱ μακράν τοῦ Θεοῦ ἄνθρωποι εὑρίσκονται ὑπό τήν ἐξουσίαν καί ἐπίδρασιν τοῦ πονηροῦ πνεύματος, τοῦ πνεύματος τῶν δαιμόνων: «οἴδαμεν ὅτι ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐσμεν, καὶ ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται», (Α´ Ἰωάν. 5, 19).

Δεηθῶμεν τοῦ Κτίστου τῶν ἀΰλων ἀσωμάτων οὐρανίων Δυνάμεων καί μετά τοῦ μελῳδοῦ εἴπωμεν: «Ὡς φύλακες τοῦ κόσμου καί τῆς Ἐκκλησίας καί Ταξιάρχαι τῶν ἄνω Δυνάμεων (Μιχαήλ καί Γαβριήλ), ὑπέρ ἡμῶν καί ὑπέρ εἰρήνης τῆς δοκιμαζομένης περιοχῆς ἡμῶν, τόν Σωτῆρα, καθικετεύσατε», Ἀμήν.».

Τήν θ. Λειτουργίαν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τό ἡγουμενεῖον τῆς Μονῆς, τήν δεξίωσιν δέ ἠκολούθησε τράπεζα, παρατεθεῖσα ὑπό τοῦ ἡγουμένου καί ἀνακαινιστοῦ τῆς Μονῆς Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ.

 Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.