Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΕΤΑΚΟΜΙΔΗΣ ΤΟΥ ΛΕΙΨΑΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ

Τήν Πέμπτην, 3^ην /16^ην Νοεμβρίου 2017, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τῆς ἀνακομιδῆς τοῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου ἐνδόξου μεγαλομάρτυρος Γεωργίου τοῦ Τροπαιοφόρου.

Ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ ἡ ἐκκλησία ἑορτάζει οὐχί τήν μνήμην τοῦ μαρτυρίου τοῦ ἁγίου Γεωργίου ἀλλά τήν μετακομιδήν τοῦ τιμίου λειψάνου αὐτοῦ εἰς Λύδδαν ἐκ τῆς Ρώμης, ἔνθα ἐμαρτύρησε περί τό 305 μ. Χ. ἐπί Διοκλητιανοῦ. Εἰς Λύδδαν μετηνέχθη τό λείψανον τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, ἐπειδή ἐκ τῆς πόλεως ταύτης εἶχεν οὗτος τήν καταγωγήν ἐκ μητρός αὐτοῦ. Ἐπί τοῦ τάφου αὐτοῦ ἀργότερον, ὅτε ἦλθεν ἡ Ἁγία Ἑλένη εἰς τούς ἁγίους Τόπους μεταξύ 326-336 μ.Χ., ἔκτισε πρός τιμήν αὐτοῦ μεγαλοπρεπῆ ναόν, συντηρηθέντα ἕως τῆς σήμερον καί συγκαταλεγόμενον εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων.

Ἑορτάζεται ὅθεν τήν 3^ην Νοεμβρίου ἑκάστου ἔτους ἡ μνήμη τῆς μετακομιδῆς τοῦ λειψάνου τοῦ ἁγίου καί τά ἐγκαίνια τοῦ ἐν Λύδδῃ ἀνεγερθέντος Ναοῦ ἐπ ὀνόματι αὐτοῦ.

Α´ Ἡ ἑορτή εἰς Λύδδαν.

Τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς προεξῆρξε τῆς θείας Λειτουργίας ἐπί τῇ ἑορτῇ ταύτῇ ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος , συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καπιτωλιάδος κ. Ἡσυχίου, καί τῶν Σεβασμιωτάτων Ἀρχιεπισκόπων Ἰόππης κ. Δαμασκηνοῦ, Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου καί Θαβωρίου κ. Μεθοδίου, Ἱερομονάχων, ὡς τῶν Ἀρχιμανδριτῶν Στεφάνου, Νήφωνος καί τοῦ Δραγουμανεύοντος π. Ματθαίου, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Πανιέρου Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Λεοντίου ἑλληνιστί, ρωσσιστί καί ρουμανιστί καί τῆς χορῳδίας τῆς Κοινότητος ταύτης ἀραβιστί καί μετέχοντος εὐσεβοῦς λαοῦ, Ὀρθοδόξων τῆς πόλεως τῆς Λύδδης καί ἄλλων πόλεων τοῦ Ἰσραήλ καί τῆς Παλαιστίνης καί προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσσίας, Ρουμανίας, Οὐκρανίας καί Κύπρου.

Πρός τόν εὐσεβῆ λαόν τοῦτον ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος ἔχοντα ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:

«Τοῖς ρείθροις τῶν αἱμάτων σου, τῆς ἀπάτης τήν φλόγα, ἀπέσβεσας μακάριε, καί τυράννων τά θράση εἰς τέλος ἐξηφάνισας καί Χριστόν ἐδόξασας, Γεώργιε ἀθλοφόρε· ὅθεν στέφος ἐδέξω ἀφθαρσίας καί ζωῆς, ἐκ δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί Προσκυνηταί.

Ἡ ἱερά μνήμη τῆς καταθέσεως τῶν τιμίων λειψάνων τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου ἐν τῷ ἐν τῇ ἱστορικῇ πόλει Λύδδῃ ἐπωνύμῳ αὐτοῦ Ναῷ, ὡς καί ἡ μνήμη τῶν ἐγκαινίων τοῦ μεγαλοπρεποῦς τούτου Ναοῦ, συνεκάλεσεν πάντας ἡμᾶς σήμερον ἐνταῦθα. Καί τοῦτο ἵνα εὐχαριστιακῶς τιμήσωμεν τοῦ Χριστοῦ τό γεώργιον, τόν γενναῖον ἐν μάρτυσι καί κήρυκα τῆς ἀληθείας, τόν σοφόν Γεώργιον.

Ὄντως ὁ Γεώργιος ἀνεδείχθη Μέγας μεταξύ τῶν μαρτύρων τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ· καί τοῦτο, διότι τό μαρτύριόν του συνεδέθη μέ τό κήρυγμα τοῦ ὑπέρ τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ. Τοῦτο δέ ὅλον γέγονεν ἐν τοῖς χρόνοις τοῦ σκληροῦ διώκτου τῶν Χριστιανῶν Διοκλητιανοῦ, τοῦ Ρωμαίου Αὐτοκράτορος, ὑπερμάχου τῆς εἰδωλολατρείας καί πολυθεΐας. «Λαμπρῶς οὖν τόν Χριστόν Θεόν τε καί Θεοῦ Υἱόν ἀνακηρύξας, παρρησιάζεται τήν εὐσέβειαν, δηλονότι τήν Εὐαγγελικήν ἀλήθειαν. Διό κρατηθείς ,παντοίαις καί ἀμετρήτοις βασάνοις ἐκδίδοται», λέγει ὁ Συναξαριστής αὐτοῦ.

Ὁ σοφός Γεώργιος ἐκήρυττε τόν Θεόν Λόγον, τόν φανερωθέντα ἐν σαρκί ὡς κηρύττει καί ὁ θεῖος Παῦλος λέγων: «καὶ ὁμολογουμένως μέγα ἐστὶ τὸ τῆς εὐσεβείας μυστήριον· Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί, ἐδικαιώθη ἐν Πνεύματι, ὤφθη ἀγγέλοις, ἐκηρύχθη ἐν ἔθνεσιν, ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ, ἀνελήφθη ἐν δόξῃ». Καί ἐπιστεύθη ἐν κόσμῳ ὁ Χριστός διότι ἀπεδείχθη περιτράνως ὅτι οὗτός ἐστί ἡ αὐτοαλήθεια καί τό φῶς τοῦ κόσμου. «Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου· ὁ ἀκολουθῶν ἐμοί οὐ μή περιπατήσῃ ἐν τῇ σκοτίᾳ, ἀλλ᾽ ἕξει τό φῶς τῆς ζωῆς» (Ἰωάν. 8,12).

Ἡ ἀκλόνητος πίστις τοῦ ἁγίου Γεωργίου εἰς τό φῶς τῆς ἀληθείας καί τῆς ζωῆς, δηλονότι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀναμφιβόλως συνέβαλε τά μέγιστα εἰς τήν κατάργησιν τοῦ ψεύδους τῆς εἰδωλολατρείας καί τῆς δαιμονολατρείας, οἱ ὁπαδοί τῆς ὁποίας ἐπίστευον ὅτι φονεύοντες τούς πιστούς τῆς ἐν Χριστῷ ἀληθείας καί τοῦ φωτός, προσφέρουν λατρείαν εἰς τόν Θεόν κατά τόν προφητικόν λόγον τοῦ Ἰησοῦ λέγοντος, «ἀλλ᾽ ἔρχεται ὥρα ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ ( θά νομίσῃ) λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ, (Ἰωάν. 16,2).

Ἡ παγκοσμίως τιμωμένη μνήμη τῆς προσωπικότητος τοῦ Ἁγίου Γεωργίου ἀποτελεῖ ἀδιάψευστον μαρτυρίαν ὅτι «μακάριοί εἰσι οἱ δεδιωγμένοι ἕνεκεν δικαιοσύνης ὅτι αὐτῶν ἐστιν ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν», (Ματθ. 5,10). Ὁ ἀληθής Χριστιανός, ἀδελφοί μου, εἶναι βέβαιον ὅτι θά ὑποστῇ διωγμόν, περιφρόνησιν καί χλεύην, ἐάν μή καί κακομεταχείρισιν. Καί τοῦτο διότι δικαιοσύνη ἐν Χριστῷ σημαίνει κάθε ἀρετήν. «Δικαιοσύνην δέ νῦν καθόλου πᾶσαν ἀρετήν ὠνόμασε», ἑρμηνεύει ὁ Ζιγαβηνός. Αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς ἐν Χριστῷ δικαιοσύνης προβάλλεται ὡς ζωντανόν παράδειγμα ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁ Μεγαλομάρτυς, τοῦ ὁποίου «ἐδίψησεν ἡ ψυχή πρός τόν Θεόν, τόν ἰσχυρόν, τόν ζῶντα» (Ψαλμ. 41,3) κατά τόν ψαλμῳδόν.

Τοῦτο ἐξάλλου διατυπώνει ἐναργέστατα καί ὁ μελῳδός λέγων «Τοῖς ρείθροις τῶν αἱμάτων σου, τῆς ἀπάτης τῆς φλόγα ἀπέσβεσας μακάριε καί τυράννων τά θράση εἰς τό τέλος ἐξηφάνισας καί Χριστόν ἐδόξασας, Γεώργιε ἀθλοφόρε· ὅθεν στέφος ἐδέξω ἀφθαρσίας καί ζωῆς ἐκ δεξιᾶς τοῦ Ὑψίστου».

Τό παράδειγμα τοῦ ἁγίου Γεωργίου διδάσκει ὅτι ἡ πρώτη φροντίς καί μέριμνα τοῦ Χριστιανοῦ πρέπει νά εἶναι ἡ ἀπαλλαγή ἀπό τήν φθοράν τῆς ἁμαρτίας, δηλονότι ἡ ἐν Χριστῷ ἐλευθερία. Ἡ ἀληθινή ὅμως ἐλευθερία ἐπιτυγχάνεται, ὅταν ὁ ἄνθρωπος γενικώτερον καί ὁ ἄνθρωπος τῆς Ἐκκλησίας εἰδικώτερον ἀποκτήσει νοῦν Χριστοῦ. Ὅταν δηλαδή ὁ ἄνθρωπος ἀναγεννηθῇ πνευματικῶς. Ὅταν δεχθῇ τόν φωτισμόν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος: «ἡμεῖς δέ νοῦν Χριστοῦ ἔχομεν», (Α Κορ. 2,16), λέγει ὁ σοφός Παῦλος.

Καί ἀλλαχοῦ ὁ ἀπόστολος Παῦλος παραγγέλλει λέγων: «Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς ἀδελφοί μὴ συσχηματίζεσθαι τῷ αἰῶνι τούτῳ, ἀλλὰ μεταμορφοῦσθαι τῇ ἀνακαινώσει τοῦ νοὸς ὑμῶν, εἰς τὸ δοκιμάζειν ὑμᾶς τί τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, τὸ ἀγαθὸν καὶ εὐάρεστον καὶ τέλειον», (Ρωμ. 12,20 καί ἀναλυτικώτερον, ἀδελφοί μου σᾶς παρακαλῶ νά μήν ἐξομοιώνεσθε πρός τόν τρόπον τῆς ζωῆς τῶν ὑλοφρόνων ἀνθρώπων πού εἶναι προσκολλημένοι εἰς τάς ματαίας σκέψεις καί φροντίδας τοῦ παρόντος βίου, ἀλλά νά μεταμορφώνησθε διά τῆς ἀποκτήσεως νέων Χριστιανικῶν φρονημάτων, ὥστε να διακρίνητε, ποῖον εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ τό ὁποῖον εἶναι ἀγαθόν καί εὐάρεστον εἰς αὐτόν, εἶναι συγχρόνως καί τέλειον.

Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, εἶναι ἡ Ἐκκλησία τῶν ἐν οὐρανοῖς συμπολιτῶν τοῦ Χριστοῦ. Οἱ συμπολῖται δέ καί φίλοι τοῦ Χριστοῦ εἶναι οἱ ἅγιοι καί ἡ πληθώρα τῶν μαρτύρων οἱ ὁποῖοι κοσμοῦν τό ἐπίγειον καί οὐράνιον οἰκοδόμημα τῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ σήμερον τιμώμενος ἅγιος Μεγαλομάρτυς Γεώργιος, «ὡς ἥλιος ἔμψυχος φανείς» διά τῶν ἁγίων αὐτοῦ λειψάνων οὐδέποτε ἐπαύσατο πρεσβεύειν ὑπέρ πάντων τῶν ζητούντων τήν συναντίληψιν καί βοήθειαν αὐτοῦ. Διό καί ἡμεῖς οἱ τελοῦντες τήν ἱεράν αὐτοῦ μνήμην μετά τοῦ μελῳδοῦ εἴπωμεν: καί ἐν θαλάσσῃ μέ πλέοντα , ἐν ὁδῷ μέ βαδίζοντα, ἐν νυκτί καθεύδοντα περιφρούρησον, ἐπαγρυπνοῦντα διάσωσον, παμμάκαρ Γεώργιε καί ἀξίωσον ποιεῖν τοῦ Κυρίου τό θέλημα, ὅπως εὕροιμι, εν ἡμέρᾳ τῆς δίκης τῶν ἐν βίῳ πεπραγμένων μοι τήν λύσιν ὁ προσδραμών ἐν τῇ σκέπῃ σου», Ἀμήν.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ὁ ἡγούμενος Ἀρχιμανδρίτης π. Νικόδημος ἐδεξιώθη τήν Πατριαρχικήν συνοδείαν καί πολλούς εἰς τό ἡγουμενεῖον. Ἐνταῦθα ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε  (διά προσφωνήσεως, ἥτις ἀναρτηθήσεται προσεχῶς). Τήν μεσημβρίαν ὁ ἡγούμενος καί τό Κοινοτικόν Συμβούλιον παρέθεσε τράπεζαν εἰς τόν Μακαριώτατον καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ.

Β´ Εἰς τήν Ἱ. Μονήν Ἁγίου Γεωργίου Νοσοκομείου.

Εἰς ταύτην, κειμένην πλησίον τοῦ Πατριαρχείου, συνημμένην τῇ Μονῇ τῶν Ἀρχαγγέλων, προεξῆρξε τοῦ Ἑσπερινοῦ ἀφ᾽ Ἑσπέρας καί τῆς θείας Λειτουργίας ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Λύδδης κ. Δημήτριος, συλλειτουργούντων Ἁγιοταφιτῶν Πατέρων,  ψαλλόντων τῶν τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Εὐσεβίου, τοῦ π. Δημητρίου καί  μοναζουσῶν τοῦ Πατριαρχείου καί μετέχοντος προσευχομένου εὐσεβοῦς ἐκκλησιάσματος ἐκ μοναχῶν, μοναζουσῶν καί λαϊκῶν μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας.

Ἡ καλῶς ἐπιμελουμένη τῶν τῆς Ἱερᾶς Μονῆς καθηγουμένη μοναχή Πανσέμνη ἐδεξιώθη τήν Ἀρχιερατικήν Συνοδείαν καί τό ἐκκλησίασμα εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Γ´. Εἰς τήν Ἱ. Μονήν Ἁγίου Γεωργίου Ἑβραϊκῆς.

Εἰς ταύτην ἀφ᾽ ἑσπέρας προεξῆρξε τοῦ Ἑσπερινοῦ ὁ ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γουμενίσσης Ἀρχιμανδρίτης π. Ἀγαθάγγελος , τῆς δέ θείας Λειτουργίας τήν πρωΐαν τῆς ἑορτῆς ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἑλενουπόλεως κ. Ἰωακείμ, συμμετέχοντος εὐλαβοῦς ἐκκλησιάσματος ἐκ μοναχῶν, μελῶν τῆς Ἑλληνικῆς παροικίας καί προσκυνητῶν.

Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἡ ἀνακαινίζουσα τήν Ἱεράν Μονήν ὁσιωτάτη ἡγουμένη Ἄννα ἐδεξιώθη πάντας εἰς τό ἡγουμενεῖον.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας