MΗΝΥΜΑ ΤΗΣ Α.Μ.ΤΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΠΡΟΥ
κ. κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
ΕΠ’ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ.
(ΠΡΩΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΕΤΟΥΣ)
2 Σεπτεμβρίου 2012
Με τη βοήθεια του Θεού καταξιωνόμαστε
να αρχίζουμε σήμερα, ένα, ακόμη, Εκκλησιαστικό έτος. Η σημερινή πρώτη
Κυριακή του Εκκλησιαστικού έτους, είναι αφιερωμένη στην προσευχή για το
φυσικό μας περιβάλλον και έχει καθιερωθεί από την Ιερά Σύνοδο της
Εκκλησίας της Κύπρου, ως ημέρα αναπέμψεως ειδικών ευχών και ικεσιών για
το περιβάλλον. Αποτελεί, λοιπόν, η σημερινή ημέρα μία αφορμή να
εκφράσουμε ως Εκκλησία τις σκέψεις μας σε σχέση με την καταστροφή του
Περιβάλλοντος και τις ευθύνες μας που έχουμε ως άνθρωποι.
Ο άνθρωπος δημιουργείται «κατ’ εικόνα»
του Θεού στον Κόσμο και για αυτόν ακριβώς το λόγο, το φυσικό περιβάλλον
δεν μπορεί να μελετηθεί έξω από τη σχέση του με τον άνθρωπο και τον
Θεό. Η Αγάπη του Θεού, δημιούργησε τον Κόσμο «ἐκ τοῦ μὴ ὄντος» και
επομένως, κάθε τι που μας περιβάλλει ενέχει μέσα του την Αγάπη, τη Σοφία
και την Ενέργεια του Θεού. Έτσι, τα πάντα γύρω μας αποκτούν αξία μόνο
ως δημιουργήματα του Θεού. Η κτίση δεν προϋπάρχει και δεν είναι
αυθύπαρκτη. Αντίθετα βρίσκεται σε απόλυτη εξάρτηση από το Δημιουργό.
Ο Θεός ανέθεσε στον άνθρωπο
«ἐργάζεσθαι καὶ φυλάσσειν» τον Κόσμο. Δυστυχώς η αυτονόμηση του ανθρώπου
και η απομάκρυνσή του από τον Θεό, τον συνάνθρωπο και τον περιβάλλοντα
κόσμο, καθώς και η έξαρση του ατομισμού και του προσωπικού ωφελιμισμού,
οδήγησαν στην παράχρηση της Δημιουργίας του Θεού και στο σύγχρονο
οικολογικό αδιέξοδο.
Ως εκ τούτου, η συνεχής καταστροφή και υποβάθμιση του περιβάλλοντος από τον άνθρωπο αποτελεί αμάρτημα όχι μόνο έναντι του Θεού αλλά και έναντι των μελλοντικών γενεών. Ας μην ξεχνάμε ότι Κόσμος, δεν ανήκει σε μας αλλά τον δανειζόμαστε από τα παιδιά μας. Έχουμε, λοιπόν, ηθικό χρέος έναντι του Δημιουργού μας και έναντι των μελλοντικών γενεών να διαφυλάττουμε και να προστατεύουμε τη κτίση και όσα ο Θεός δημιούργησε με την απέραντη και ατέρμονη Αγάπη Του.
Ως εκ τούτου, η συνεχής καταστροφή και υποβάθμιση του περιβάλλοντος από τον άνθρωπο αποτελεί αμάρτημα όχι μόνο έναντι του Θεού αλλά και έναντι των μελλοντικών γενεών. Ας μην ξεχνάμε ότι Κόσμος, δεν ανήκει σε μας αλλά τον δανειζόμαστε από τα παιδιά μας. Έχουμε, λοιπόν, ηθικό χρέος έναντι του Δημιουργού μας και έναντι των μελλοντικών γενεών να διαφυλάττουμε και να προστατεύουμε τη κτίση και όσα ο Θεός δημιούργησε με την απέραντη και ατέρμονη Αγάπη Του.
Η προστασία, λοιπόν, του Περιβάλλοντος
είναι θέμα θεσμικής και ατομικής επιλογής. Η δύναμη να δημιουργήσουμε
ένα καλύτερο περιβάλλον και να συμβάλουμε προς την επούλωση των πληγών
του, που οι ίδιοι μας δημιουργήσαμε, είναι στο χέρι μας. Έτσι, από τη
μια οι Κυβερνήσεις των χωρών θα πρέπει να προτείνουν και να εφαρμόσουν
εκείνα τα μέτρα και τις δράσεις, που θα συμβάλουν στην αποτελεσματική
προστασία του περιβάλλοντος. Από την άλλη, το κάθε άτομο ξεχωριστά
πρέπει να αναπτύξει περιβαλλοντική συνείδηση και να προβαίνει ως ενεργός
πολίτης, σε εκείνες τις ενέργειες, που θα προσφέρουν στη δημιουργία
ενός καλύτερου περιβάλλοντος για τις μελλοντικές γενιές.
Με αυτές τις σκέψεις αναπέμπουμε τις
Προσευχές μας προς τον Κύριο και τον καλούμε να μας φωτίζει και να μας
ενισχύει ώστε να πράττουμε «μηδὲ τῇ γλώσσῃ, ἀλλ’ ἐν ἔργῳ καὶ ἀληθείᾳ» το
θέλημα Του. Είναι σαφές, ότι εν προκειμένῳ, το θέλημα του Κυρίου είναι ο
σεβασμός προς την φυσική δημιουργία Του, προς τις μελλοντικές γενιές,
καθώς και η αναστροφή της καταστρεπτικής συμπεριφοράς μας προς το φυσικό
περιβάλλον.
Μετ’ ευχών εγκαρδίων
† ο Κύπρου Χρυσόστομος
2 Σεπτεμβρίου 2012.
