Την 1η Οκτωβρίου, η αγία μας Εκκλησία
μνήμην επιτελεί της αγίας Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου, που
μετατίθεται στις 28 Οκτωβρίου, ένεκα της Εθνικής γιορτής.
Επίσης, σήμερα τιμούμε τον Απόστολο
Ανανία, ο οποίος είναι γνωστός από τη θαυμαστή παρουσία του Κυρίου στον
Απόστολο Παύλο στη Δαμασκό, τον όσιο Γρηγόριο τον Δομέστικο, καθώς και
δύο μεγάλους υμνογράφους: το Ρωμανό το Μελωδό και τον Ιωάννη Κουκουζέλη.
Ο Ρωμανός ο Μελωδός, αρχικά είχε
χρηματίσει διάκονος στην Εκκλησία της Βηρυτού. Κατόπιν μετέβηκε στην
Κωνσταντινούπολη και έμεινε στο Ναό της Θεοτόκου των Βλαχερνών, όπου με
πίστη και βαθειά ταπείνωση παρακολουθούσε τα αναγνώσματα και τα
ψαλλόμενα.
Ο Ρωμανός έζησε την φανέρωση της
παρουσίας της Θεοτόκου. Το όραμα αυτό επίδρασε στη ψυχή του με
αποτέλεσμα να συνθέσει το τροπάριο της Γέννησης τού Χριστού το γνωστό «Ἡ
Παρθένος σήμερον τὸν ὑπερούσιον τίκτει καὶ ἡ γῆ τὸ σπήλαιον τῷ ἀπροσίτω
προσάγει..». Από την στιγμή αυτή η ποιητική επιφοίτηση του οσίου
Ρωμανού έμεινε άσβεστη και αναδείχτηκε ο εξοχότερος και μεγαλύτερος
μελωδός της Εκκλησίας μας.
Ο Όσιος Ιωάννης ο Κουκουζέλης ήταν
άριστος μουσικός και καλλικέλαδος. Καταγόταν από το Δυρράχιο και έζησε
στα χρόνια των Κομνηνών. Ήταν ορφανός από πατέρα. Η ευσεβής μητέρα του
όμως, έδωσε την ευκαιρία στο παιδί της να μάθει τα ιερά γράμματα και τη
ζωή της Εκκλησίας.
Σε κατάλληλη ηλικία κατέφυγε στο Άγιον Όρος, όπου μόνασε στο κελί των Αρχαγγέλων της Μεγίστης Λαύρας. Έτσι, οσιακά αφού έζησε, ψάλλοντας θεσπέσιους ύμνους προς τον Θεό, απεβίωσε ειρηνικά στις αρχές του 15ου μ. Χ. αιώνα.
Σε κατάλληλη ηλικία κατέφυγε στο Άγιον Όρος, όπου μόνασε στο κελί των Αρχαγγέλων της Μεγίστης Λαύρας. Έτσι, οσιακά αφού έζησε, ψάλλοντας θεσπέσιους ύμνους προς τον Θεό, απεβίωσε ειρηνικά στις αρχές του 15ου μ. Χ. αιώνα.
Στον μεν Ρωμανό δόθηκε η ευλογία να
συνθέσει τα λαμπρά κοντάκια, χίλια τον αριθμό. Στον δε μοναχό Ιωάννη
Κουκουζέλη της Μεγίστης Λαύρας του Άθω, δόθηκε ως φιλοδώρημα της
Θεοτόκου η κατανυχτική και καλλικέλαδη ψαλμωδία του προς αυτήν.
Και οι δύο παραδόσεις των θαυμαστών
αυτών γεγονότων που αφορούν δύο σπουδαίους μελουργούς της Εκκλησίας, μάς
διδάσκουν πως τα τάλαντα είναι δώρα του Θεού προς τον άνθρωπο και
πρέπει να τα καλλιεργούμε προς δόξα Θεού και ωφέλεια των συνανθρώπων
μας.
Επιμέλεια: Ε. Μ. Γρ.