Η ΚΟΠΗ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΟΠΙΤΤΑΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ (2016).
Τήν 5.00 μ.μ. ὥραν τῆς Τετάρτης, 31ης Δεκεμβρίου 2015/ 13ης Ἰανουαρίου 2016, Παραμονῆς τοῦ Νέου Ἔτους μέ τό Ἰουλιανόν Ἑορτολόγιον ἔλαβε χώραν ἡ παραδοσιακή τελετή τῆς κοπῆς τῆς Βασιλόπιττας εἰς τήν αἴθουσαν τοῦ Πατριαρχείου. Εἰς τήν τελετήν ταύτην συμμετέσχον οἱ Ἁγιοταφῖται Ἀρχιερεῖς, Ἱερομόναχοι, μοναχοί καί δόκιμοι, μονάζουσαι τοῦ Πατριαρχείου, ὁ ἐξοχώτατος Γενικός Πρόξενος τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεώργιος Ζαχαριουδάκης μετά τῆς ἐριτίμου συζύγου αὐτοῦ καί προσωπικοῦ τοῦ Ἑλληνικοῦ Προξενείου καί μέλη τῆς Ἑλληνικῆς Παροικίας Ἱεροσολύμων.
Ἡ σεμνή τελετή αὕτη ἤρχισε διά τοῦ τροπαρίου τῆς Περιτομῆς τοῦ Κυρίου «Μορφήν ἀναλλοιώτως ἀνθρωπίνην προσέλαβες…» καί τοῦ Ἁγίου Βασιλείου: «Εἰς πᾶσαν τήν γῆν ἐξῆλθεν ὁ φθόγγος Σου, ἠκολούθησεν ἡ προσφώνησις τοῦ Μακαριωτάτου ἐπί τῷ Νέῳ ἔτει ἑλληνιστί:
«Τόν ἀρρήτῳ σοφίᾳ συστησάμενον τά πάντα Θεόν Λόγον καί ἐκ μή ὄντων εἰς τό εἶναι παραγαγόντα, εὐλογεῖτε τά ἔργα Κυρίου τόν Κύριον», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.
Ἐκλαμπρότατε Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,
Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Σήμερον ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἑορτάζει τήν κατά σάρκα περιτομήν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὡς καί τήν μνήμην τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Βασιλείου, Ἀρχιεπισκόπου Καισαρείας Καππαδοκίας τοῦ Μεγάλου. Σήμερον καί ἡμεῖς οἰκονομικῶς τήν ἀπαρχήν τοῦ Νέου Χρόνου ἑορτίως κηρύττομεν, ὡς λέγει Κύριος ὁ Θεός καί Σωτήρ ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός: « Πνεῦμα Κυρίου ἐπ᾿ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέ με, εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με, ἰάσασθαι τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν, κηρῦξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν, ἀποστεῖλαι τεθραυσμένους ἐν ἀφέσει, κηρῦξαι ἐνιαυτὸν Κυρίου δεκτόν», (Λουκ. 4, 18-19).
Ἡ ὑπό τοῦ ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου Θεοτόκου Μαρίας ἐνσαρκωθέντος καί ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ Λόγου, Κυρίου δέ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, κήρυξις καί ἀναγγελία τοῦ ἐνιαυτοῦ Κυρίου εἶναι αὐτή, δηλονότι ἡ «κήρυξις», ἡ ὁποία προσδιορίζει τήν ἔννοιαν καί τόν σκοπόν τοῦ χρόνου ἤ τοῦ καιροῦ κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Ἰησοῦ λέγοντος: «Οὐχ ὑμῶν ἐστι γνῶναι χρόνους ἤ καιρούς, οὕς ὁ Πατήρ ἔθετο ἐν τῇ ἰδία ἐξουσίᾳ», (Πράξ. 1,7). Ἑρμηνεύων δέ τούς Κυριακούς τούτους λόγους, ὁ ἔγκριτος Πατήρ τῆς Ἐκκλησίας Ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης λέγει: «Ὁ Πατήρ ἐν τῇ ἰδίᾳ ἐξουσίᾳ τούς χρόνους ἔθετο, ἀπό τῶν χρόνων δέ καί πάντα τά ἐν τῷ χρόνῳ γεγενημένα νοοῦμεν εἶναι τῷ Πατρί ὑπεξούσια».
Μέ ἄλλα λόγια, ὁ ἄχρονος Θεός ἄρχεται ἐν κόσμῳ καί παρατείνεται εἰς τούς αἰῶνας, ὡς ἐν τῷ ἐκκλησιαστικῷ Αὐτοῦ πλέον χρόνῳ καί καιρῷ. Ἡμεῖς δέ ὄντες μέλη τοῦ σώματος τῆς Ἐκκλησίας, δηλονότι τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ, «ἐν αὐτῷ τῷ Χριστῷ καί τῷ χρόνῳ ἤ καιρῷ τῆς Ἑαυτοῦ Ἐκκλησίας ζῶμεν καί κινούμεθα καί ἐσμεν», Πράξ. (17,28), ὡς διδάσκει ὁ Μέγας Παῦλος.
Τούτου ἕνεκεν καλούμεθα νά ἀναλογισθῶμεν τά ἔργα καί τάς ἄχρι τοῦδε πράξεις ἡμῶν καί ἀναλόγως νά προβῶμεν εἰς ἀναθεώρησιν αὐτῶν ἀκούοντες τοῦ θείου Παύλου λέγοντος: «Σὺ δέ, ὦ ἄνθρωπε τοῦ Θεοῦ, ταῦτα φεῦγε· δίωκε δὲ δικαιοσύνην, εὐσέβειαν, πίστιν, ἀγάπην, ὑπομονήν, πρᾳότητα. Ἀγωνίζου τὸν καλὸν ἀγῶνα τῆς πίστεως· ἐπιλαβοῦ τῆς αἰωνίου ζωῆς, εἰς ἣν καὶ ἐκλήθης καὶ ὡμολόγησας τὴν καλὴν ὁμολογίαν ἐνώπιον πολλῶν μαρτύρων», (Α´ Τιμ. 6, 11-12)
Καί τοῦτο διότι « ὅτι οὐκ ἔστιν ἡμῖν ἡ πάλη πρὸς αἷμα καὶ σάρκα, ἀλλὰ πρὸς τὰς ἀρχάς, πρὸς τὰς ἐξουσίας, πρὸς τοὺς κοσμοκράτορας τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου, πρὸς τὰ πνευματικὰ τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις», (Ἐφ. 6,12).
Αὐτήν ἀκριβῶς τήν πραγματικότητα «τῶν κοσμοκρατόρων τοῦ σκότους τοῦ αἰῶνος τούτου», δηλονότι τῶν νέων καί συγχρόνων ἡμῖν μιαιφόνων καί πεπυρωμένων Ἡρωδῶν ἔχομεν πρό ὀφθαλμῶν ἡμῶν. Ὁ Θεός τῆς ἐνσάρκου ἀγάπης, εἰρήνης καί δικαιοσύνης διώκεται καί κεθυβρίζεται, ἐν ᾧ ὁ ἄρχων τῶν δαιμονίων τοῦ κόσμου τοῦ αἰῶνος τούτου, ( Ματθ. 9,34), ὁ ἀντίδικος διάβολος, «ὡς λέων ὡρυόμενος περιπατεῖ ζητῶν τίνα καταπίῃ». (Α´Πέτρ. 5,9).
Ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου, ἀφορῶντες εἰς τόν τῆς πίστεως ἀρχηγόν καί δοτῆρα τῆς ζωῆς ἡμῶν ἀλλά καί τοῦ χρόνου εὐχαριστήριον δόξαν ἀναπέμψωμεν εἰς τόν σαρκί περιτμηθέντα Υἱόν τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρα ἡμῶν Χριστόν. Εἰσερχόμενοι εἰς τόν Νέον Χρόνον τοῦ 2016, μετά Παύλου τοῦ θείου εἴπωμεν: «ἓν δέ, τὰ μὲν ὀπίσω ἐπιλανθανόμενος τοῖς δὲ ἔμπροσθεν ἐπεκτεινόμενος κατὰ σκοπὸν διώκω ἐπὶ τὸ βραβεῖον τῆς ἄνω κλήσεως τοῦ Θεοῦ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ», (Φιλιπ. 3,14)
Εὐλογημένος καί εἰρηνικός ὁ ἐνιαυτός τῆς χρηστότητος τοῦ Κυρίου, Ἀμήν. Ἔτη πολλά.
Μετά ταύτην ὁ Μακαριώτατος ηὐλόγησε τήν πίτταν τοῦ ἁγίου Βασιλείου, λέγων «αἴσιον καί εὐλογημένον τόν Νέον Ἔτος» καί ἤρξατο νά διανέμῃ αὐτήν εἰς τούς μετέχοντας προσκεκλημένους, ἐν ᾧ οἱ μαθηταί τῆς Πατριαρχικῆς Σχολῆς ἤρξαντο νά ψάλλουν τά κάλανδα «Ἐμεῖς ἡ νέα γενεά τοῦ Παναγίου Τάφου» καί «Ἀρχιμηνιά καί Ἀρχιχρονιά», καί «πάει ὁ παλαιός ὁ χρόνος» καί ἡ χορῳδία τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου ἔψαλλε τά Ἀπολυτίκια τῆς ἑορτῆς ἀραβιστί, τό δέ νόμισμα ἔλαχεν εἰς τόν ποληόν Ἱεροσολυμίτην ὀδοντίατρον δρ. Ἰωάννην Τλήλ.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
