Στον εορτάζοντα Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Δημητρίου Σιατίστης συλλειτούργησαν ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος με τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμο, ο οικείος Μητροπολίτης Παύλος και οι Ικονίου Θεόληπτος, Ναζαρέτ Κυριακός, Ιόππης Δαμασκηνός, Βεροίας Παντελεήμονας, Χαλκίδος Χρυσόστομος, Καστορίας Σεραφείμ, Φλωρίνης Θεόκλητος, Κοζάνης Παύλος, Εδέσσης Ιωήλ, Κορίνθου Διονύσιος, καθώς και οι Επίσκοποι Θερμών Δημήτριος, Τανάγρας Πολύκαρπος και Διαυλείας Γαβριήλ.
Στη μνήμη του Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου, Προστάτου και Εφόρου της πόλης της Σιατίστης, ο Πατριάρχης ανέφερε, μεταξύ άλλων, για το θυσιαστικό παράδειγμα του αγίου: […] Η δόξα των Μαρτύρων, αδελφοί εν Χριστώ, είναι να επιμηκύνουν και να καθιστούν παρόντα εις την Εκκλησίαν τα παρέχοντα ιλασμόν, ζωήν και σωτηρίαν υστερήματα των παθημάτων του Κυρίου, ο Οποίος πρώτος έπαθε και εμαρτύρησε διά σταυρικού θανάτου, δεικνύων την οδόν. Εις τον παλμόν αυτόν του μαρτυρίου μας καλεί ο Άγιος Δημήτριος διά της ευλογίας του «εν ονόματι Ιησού» προς τον καχεκτικόν Νέστορα. Και ο τελευταίος επίστευσε και την ώραν της αντιμετωπίσεως του «φονοτρόπου κραταιού Λυαίου», της “ανοσιουργουτρόπου μητρός του φόνου” προσηυχήθη «εν πίστει» εις Εκείνον τον Οποίον δεν εγνώριζεν επακριβώς, αορίστως «εις τον Θεόν Δημητρίου», «τον Κύριον των κυρίων και Βασιλέα των βασιλευόντων», και κατηξιώθη να γίνη «κοινωνός της αθλήσεως» των Αγίων ανά τους αιώνας, ως παροτρυνόμεθα οι πάντες εις την λεγομένην λειτουργίαν των Αγίων Αποστόλων.
Όπου το πνεύμα το Άγιον, εκεί επακολουθεί, οίον σκιά, ο διωγμός και η πάλη (Μακαρίου Αιγυπτίου), και το μαρτύριον και η θυσία διά τον συνάνθρωπον «υπέρ ου Χριστός απέθανε», και μάλιστα τον πολυειδώς, πολυμερώς και πολυτρόπως πάσχοντα ανά τους αιώνας είναι μία αδιάλειπτος συμμετοχή εις τον θάνατον του Χριστού και εις την αγάπην του Πατρός, του ούτως αγαπήσαντως τον κόσμον, ώστε τον μονογενή Υιόν αυτού δούναι (πρβλ. Ιωάν. γ’ 16) εις θυσίαν άμωμον και λύτρον αντί πολλών και ίνα ζωήν έχομεν και περισσόν έχομεν (πρβλ. ο.π. ι’. 10)».
Ο Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος αναφέρθηκε στο βίο του Αγίου, αλλά και στην ιστορική σημασία του μητροπολιτικού ναού. «Δύο λέξεις χαρακτηρίζουν τον βίο του Δημητρίου: μαρτυρία και μαρτύριον…μαρτυρία είναι και η ζωή της Εκκλησίας, μια συνεχής διακονία της Οικουμένης. Είναι όμως και μαρτύριον του αίματος, όπως μαρτυρεί η θύρα του Οικουμενικού Πατριαρχείου, και συνειδήσεως, γιατί σήμερα η Εκκλησία υποβλέπεται από ξένους, αλλά και από οικείους».
