Βιογραφία:
Ό ερημικός και ήουχος τόπος είναι από
τους βασικούς παράγοντες ανάπτυξης της αυτοσυγκέντρωσης και προσευχής
προς το Θεό. Αυτό φαίνεται καθαρά στη ζωή του Αγίου Παύλου του Θηβαίου.
Άνηκε σε πλούσια οικογένεια της Κάτω Θηβαίδας της Αιγύπτου. Όταν ο
Δέκιος (249-251) κήρυξε τον τρομερό διωγμό κατά των χριστιανών, ο
Παύλος, μόλις 15 χρονών, χάνει τους γονείς του.
Με εσωτερική παρακίνηση
του Άγιου Πνεύματος (κατ' άλλους φοβούμενος μη παραδοθεί στους διώκτες
των χριστιανών από τον έπ' αδελφή γαμπρό του, πού του ζητούσε την
περιουσία) φεύγει και ζητά καταφυγή σωτηρίας στην έρημο. Εκεί, μέσα στην
ησυχία της φύσης, βρήκε καιρό για συστηματική μελέτη και προσευχή. Όταν
πέρασε ο διωγμός του Δεκίου και επανήλθε ή γαλήνη, ο Παύλος εξακολουθεί
να μένει στην έρημο και, μάλιστα, αποφασίζει να μείνει μόνιμα. Τόσο δε
ολοφάνερη είχε γίνει μέσα στην έρημο ή πνευματική υπεροχή του και ή
ταπεινοφροσύνη του, ώστε, όπως κάποτε στον Κύριο μας, έρχονταν πλήθη
λαού να Τον ακούσουν έτσι και στον Παύλο έρχονταν πολλοί αναχωρητές να
τον ακούσουν και να τον συμβουλευθούν. Ή φήμη του είχε φθάσει και στην
ακοή του μεγάλου Αντωνίου, πού κίνησε και τον συνάντησε μέσα σε
ατμόσφαιρα ανέκφραστης χαράς. Οταν μετά από λίγους μήνες επανήλθε ο
Άγιος Αντώνιος, βρήκε τον όσιο Παύλο πεθαμένο, και δύο λιοντάρια έστεκαν
κοντά στον τάφο του, τον όποιο είχαν σκάψει με τα νύχια τους. ο μεγάλος
ερημίτης ήταν τότε 113χρονών. 1. Ευαγγέλιο Μάρκου α' 12, 45.
Απολυτίκιο.
Ηχος γ'. Θείας πίστεως.
Θειου Πνεύματος, τή έπινεύσει, πρώτος
ώκησας, έν τη έρήμω, Ήλιου τον ζηλωτήν μιμησάμενος' και δι' όρνέου
τραφείς ώς ισάγγελος, ύπ' Αντωνίου τω κόσμω εγνώρισαι. Παύλε όσιε,
Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ήμίν το μέγα έλεος.
