Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΦΙΛΟΥΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΤΑΦΙΤΟΥ (2015).
Τήν Κυριακήν, 16ην /29ην Νοεμβρίου 2015, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Ἱερομάρτυρος Φιλουμένου τοῦ Ἁγιοταφίτου εἰς τό Φρέαρ τοῦ Ἰακώβ.
Ὡς γνωστόν, ὁ ἅγιος Ἱερομάρτυς Φιλούμενος, ἐκ Κύπρου καταγόμενος, ἦτο Ἁγιοταφίτης, ὑπηρετήσας ἐξ ἀρχῆς εἰς διαφόρους διακονίας, ὑπηρετῶν δέ εἰς τό προσκύνημα τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ εἰς τήν Νεάπολιν τῆς Σαμαρείας τό 1979, εὗρεν αὐτόν παρά τό χεῖλος τοῦ Φρέατος ὁ μαρτυρικός θάνατος παρά φανατικοῦ Ἰσραηλινοῦ. Τό ἔτος 2009, ἀποφάσει τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων, κατετάγη εἰς τό ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, τῆς μνήμης αὐτοῦ ὁρισθείσης ὅπως ἑορτάζηται τήν 16ην Νοεμβρίου ἑκάστου ἔτους, ἡμέραν τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ.
Τῆς ἑορτῆς καί πανηγύρεως ταύτης καί θείας Λειτουργίας εἰς τό Φρέαρ καί εἰς τόν μεγαλοπρεπῆ ναόν τῆς Ἁγίας Φωτεινῆς, τόν ὑπό τοῦ ἡγουμένου Ἀρχιμανδρίτου π. Ἰουστίνου ἀνεγερθέντα, προεξῆρξεν ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Σεβασμιωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντίνης κ. Ἀριστάρχου, Γέροντος Ἀρχιγραμματέως, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χμελνίσκυ καί Περεγιεσλάβ κ. Ἀλεξάνδρου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρῴην Ζάμπιας κ. Ἰωακείμ, παρεπιδημοῦντος ἐκ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Οὐκρανίας, τῶν Ἀρχιμανδριτῶν π. Καλλίστου καί π.Λεοντίου καί τοῦ Ἱερομονάχου π. Κυριακοῦ, τοῦ Ἀρχιδιακόνου π. Εὐλογίου καί τοῦ Ἱεροδιακόνου π. Μάρκου, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Γεωργίου Ζαχαριουδάκη, ψαλλόντων δεξιά Ἱεροψαλτῶν ἐξ Ἑλλάδος ἑλληνιστί καί Ἱεροψαλτῶν τῆς Κοινότητος τῶν ὁμόρων τῆς Νεαπόλεως περιοχῶν ἀραβιστί ἀριστερά καί μετέχοντος πολλοῦ λαοῦ ἐξ ἐντοπίων Ὀρθοδόξων τῆς Νεαπόλεως καί τῶν ὁμόρων χωρῶν Ζαπάμπδε, Τουμπάς, Τουλκάρεμ καί Ραφιδίων καί προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας, Οὐκρανίας καί Ρουμανίας, πάντων εὐλαβουμένων τόν Ἅγιον Ἱερομάρτυρα Φιλούμενον, τόν ἐν ἐσχάτοις χρόνοις καί παρά τό Φρέαρ μαρτυρήσαντα.
Πρός τό εὐλαβές ἐκκλησίασμα τοῦτο, τό κοινωνῆσαν τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, ζωήν αἰώνιον καί σωτηρίαν, ἐξεφώνησε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος, ἔχοντα οὕτως ὡς ἕπεται ἑλληνιστί:
«Εἶπεν ὁ Κύριος τοῖς ἑαυτοῦ Μαθηταῖς: Πᾶς ὅς ἄν ὁμολογήσῃ ἐν ἐμοί ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων καί ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ὁμολογήσει ἐν Ἀὐτῷ ἔμπροσθεν τῶν Ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ. Ὁ δέ ἀρνησάμενός με ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων, ἀπαρνηθήσεται ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ» (Λουκ. 12, 8-9).
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί προσκυνηταί,
Ἡ μνήμη τοῦ ἁγίου Ἱερομάρτυρος Φιλουμένου τοῦ Ἁγιοταφίτου συνήγαγε πάντας ἡμᾶς εἰς τόν ἱερόν τοῦτον τόπον τοῦ μαρτυρίου αὐτοῦ, δηλονότι εἰς τόν τόπον τοῦ Φρέατος τοῦ Ἰακώβ, ἀλλά καί τῆς Σαμαρείτιδος γυναικός, ἔνθα διά τοῦ αἵματος αὐτοῦ ὁ ἅγιος Φιλούμενος ὡμολόγησε μετά παρρησίας ἔμπροσθεν ἀλλοπίστων ἀνθρώπων ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος.
Τήν πίστιν ταύτην, τήν ἀληθινήν κηρύττει καί ὁμολογεῖ ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων διά τῆς διαφυλάξεως ὑπό τοῦ τάγματος τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἀδελφότητος τῶν Παναγίων Προσκυνημάτων, τῶν μαρτυρούντων τό μυστήριον τῆς θείας Οἰκονομίας, ἀλλά καί τά ἀνεξίτηλα σήμαντρα (τάς σφραγίδας) τῆς παρουσίας τῶν Χριστιανῶν ἐν τῆ ἁγίᾳ Γῇ, τῇ Γῇ τῆς Ἐπαγγελίας.
Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός παραγγέλλει εἰς τούς μαθητάς Του καί συνεπῶς εἰς πάντας τούς Χριστιανούς, ὅτι καί «ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ὁμολογήσει ἐν αὐτοῖς ἔμπροσθεν τῶν ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ», κατά τήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ (12,8).
Κατά δέ τήν μαρτυρίαν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου: «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ Πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς·». Ἡ ὁμολογία αὕτη κατά τήν ἑρμηνείαν τοῦ ἐγκρίτου Πατρός τῆς Ἐκκλησίας Ἁγίου Κυρίλλου Ἀλεξανδρείας, ἀναφέρεται εἰς τόν καιρόν τῆς τελικῆς κρίσεως, ἔνθα ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καταβήσεται μετά τῶν ἀγγέλων Τοῦ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ Πατρός Αὐτοῦ ἐπί συντελείᾳ τοῦ παρόντος αἰῶνος. Ἐκεῖ στεφανοῖ τόν γνήσιον ὁμολογητήν.
Ὁ γνήσιος δέ ὁμολογητής εἶναι αὐτός ὁ ὁποῖος ὑπῆρξε θεράπων ( διάκονος ) φίλος καί υἱός τοῦ Θεοῦ, ὡς διδάσκει καί ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός λέγων: «Αὐτοί οἱ ὁμολογηταί τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἐγένοντο ναοί καί καθαρά καταλύματα Αὐτοῦ». «Οὗτοι ταμιεῖα Θεοῦ καί καθαρά γεγόνασι καταγώγια», «ἐνοικήσω γάρ ἐν αὐτοῖς», ὁ Θεός φησί «καί ἐμπεριπατήσω καί ἕσομαι αὐτῶν Θεός» (Β’ Κορινθ. 6,16). Ὅτι λοιπόν «ψυχαί δικαίων ἐν χειρί Θεοῦ καί οὐ μή ἅψηται αὐτῶν βάσανος», τό λέγει ἡ θεία Γραφή (Σοφ. Σολομ. 3,1). Διότι ὁ θάνατος τῶν ἁγίων εἶναι μᾶλλον ὕπνος παρά θάνατος. «Ὁ Θάνατος τῶν ἁγίων ὕπνος μᾶλλον ἐστι ἤ θάνατος» Ὁ Θεός εἶναι ζωή καί φῶς καί ὅσοι βρίσκονται στά χέρια τοῦ Θεοῦ ὑπάρχουν στή ζωή καί τό φῶς «Ζωή γάρ ἐστιν ὁ Θεός καί φῶς καί οἱ ἐν χειρί Θεοῦ ὄντες ἐν ζωῇ καί φωτί ὑπάρχουσιν».
Εἰς τά χέρια τοῦ Θεοῦ, «ἐν χειρί Θεοῦ», δηλονότι κοινωνοί τῆς αἰωνίου ζωῆς καί τοῦ θείου ἀνεσπέρου φωτός εἶναι οἱ συμμάρτυρες τοῦ αἵματος τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ. Μεταξύ δέ αὐτῶν διακρίνεται ὁ σήμερον τιμώμενος ἅγιος Ἱερομάρτυς Φιλούμενος, ὁ ὁποῖος ὡς πιστός στρατιώτης τοῦ Χριστοῦ ἔπιε τό ποτήριον Αὐτοῦ ( τοῦ Χριστοῦ ) καί ἔλαβε τό βάπτισμα τοῦ ζωοποιοῦ θανάτου Αὐτοῦ ὡς κοινωνός τῶν παθημάτων καί τῆς δόξης Αὐτοῦ.
Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς μᾶς καλεῖ ὁ ἅγιος Ἱερομάρτυς Φιλούμενος, δηλονότι εἰς τήν κοινωνίαν τῆς δόξης τοῦ σταυρωθέντος καί ἀναστάντος Χριστοῦ διά στόματος τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου λέγοντος:
«Ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἐν σχέσει πρός τούς διωγμούς καί τάς θλίψεις σας, σᾶς προτρέπω νά μήν παραξενεύησθε διά τήν πύρωσιν ( τό κάψιμον) πού σᾶς προκαλοῦν αἱ θλίψεις, αἱ ὁποῖαι γίνονται πρός ἄσκησιν καί δοκιμασίαν σας, σάν νά σᾶς συνέβαινε κάτι παράδοξον. Ὄχι, μή παραξενεύησθε, ἀλλ’ ὅσον συμμετέχετε εἰς τά παθήματα τοῦ Χριστοῦ μέ τάς θλίψεις καί τούς διωγμούς πού ὑποφέρετε διά τό ὄνομά Του, τόσον νά χαίρητε, ἀλλά καί νά ὑπομένητε, διά νά χαρῆτε μέ ἀγαλλίασιν μεγάλην καί κατά τήν φανέρωσιν τῆς δόξης Του, πού θά γίνῃ εἰς τήν δευτέραν Παρουσίαν Του», (Α’ Πέτρ. 4,12-13).
Ἐξ ἄλλου, ὁ θεῖος Παῦλος παραγγέλλει λέγων: «Ἀδελφοί, βλέπετε οὖν πῶς ἀκριβῶς περιπατεῖτε, μὴ ὡς ἄσοφοι, ἀλλ’ ὡς σοφοί, ἐξαγοραζόμενοι τὸν καιρόν, ὅτι αἱ ἡμέραι πονηραί εἰσι», (Ἐφεσ. 5,15-16). Μέ ἄλλα λόγια, ὁ Ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι ὁ καιρός, δηλαδή ὁ χρόνος εἰς τόν ὁποῖον ζῶμεν, εἶναι ὁ καιρός τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι ὁ καιρός, τόν ὁποῖον ἐγκαινίασε ὁ Θεός Λόγος ὁ Χριστός διά τῆς ἐλεύσεώς Του δηλαδή τῆς ἐνανθρωπήσεώς του. Αὐτός δέ ὁ τῆς Ἐκκλησίας καιρός ἐπεκτείνεται ἕως τήν ἡμέραν τῆς ἐνδόξου Δευτέρας Παρουσίας τοῦ Κυρίου. Τοῦτο σημαίνει ὅτι διά τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου «πεπλήρωται ὁ καιρός καί ἤγγικεν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ», (Μάρκ. 1,15).
Τήν πραγματικότητα ταύτην, δηλονότι τῆς ἐλεύσεως τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ κόσμῳ τήν ἀντιλαμβάνονται μόνον αὐτοί, οἱ ὁποῖοι ζοῦν εὐσυνειδήτως ἐντός τῆς Ἐκκλησίας ὡς ἐνεργά μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ. Διά τοῦτο καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος κηρύττει λέγων: «Ἰδού νῦν καιρός εὐπρόσδεκτος, ἰδού νῦν ἡμέρα σωτηρίας», (Β’ Κορ.6,2).
Τοῦτον τόν καιρόν τόν εὐπρόσδεκτον καί τήν ἡμέραν τῆς σωτηρίας ἐξηγόρασε δια τῆς κατά Χριστόν βιοτῆς του καί τήν ἐπεσφράγισε διά τοῦ μαρτυρικοῦ του αἵματος ὁ νεομάρτυς τῆς Ἐκκλησίας μας ἅγιος Φιλούμενος. Τοῦτον τόν ἱερόν καιρόν καί ἐκκλησιαστικόν χρόνον καλούμεθα νά ἐξαγοράσωμεν, δηλαδή νά ἀξιοποιήσωμεν καί ἡμεῖς, μέ τήν ἔναρξιν τῆς ἁγίας νηστείας τῶν μεγάλων ἑορτῶν τῆς Γεννήσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων Θεοφανείων.
Δεηθῶμεν ἀγαπητοί μου τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ ἰδίᾳ διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας καί τῶν ἱκεσιῶν τῶν ἁγίων μαρτύρων Φωτεινῆς τῆς Σαμαρείτιδος καί Φιλουμένου τοῦ Νεοϊερομάρτυρος, ὅπως καταστῶμεν ἱκανοί τῆς ἐξαγοράσεως τοῦ «εὐπροσδέκοτυ καιροῦ καί τῆς ἡμέρας σωτηρίας», Β’ Κορ. 6,2, ἀναλογιζόμενοι πάντοτε ὅτι ὁ καιρός τῆς παρούσης ζωῆς «συνεσταλμένος ἐστίν», ( Α’ Κορ. 7, 29). Ἀμήν.
Μετά τήν ἀπόλυσιν τῆς θείας Λειτουργίας ὁ ἡγούμενος καί ἀνακαινιστής τῆς Μονῆς καί ἀνεγείρας τόν Ναόν Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰουστῖνος ἐδέχθη εἰς δεξίωσιν τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν ἐν συνεχείᾳ δέ τῇ μεσημβρίᾳ παρέθεσε τράπεζαν εἰς τόν Μακαριώτατον καί εἰς πολλούς ἐκ τοῦ ἐκκλησιάσματος μετά τοῦ Νομάρχου, Ἀρχηγοῦ τῆς Ἀστυνομίας καί Δημαρχείας τῆς περιοχῆς.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
