Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ 2016.

Η ΕΟΡΤΗ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣ ΤΟΥ ΤΙΜΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΕΙΣ ΤΟ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ 2016.

Ἀφ’ ἑσπέρας εἰς τόν Ἑσπερινόν.

Τήν Τρίτην, 14^ην/27^ην μηνός Σεπτεμβρίου 2016, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ἡ ἑορτή αὕτη ἑωρτάσθη ὡς μνήμη τοῦ γεγονότος ὅτι μετά τήν ἀποπεράτωσιν τῶν Ἐγκαινίων τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, τό ἔτος 336 μ.Χ., ἡ Ἁγία Ἐλένη ὕψωσε τό Τίμιον Ξύλον εἰς τόν Ναόν αὐτόν μετά τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἱεροσολύμων Μακαρίου ἐν τῷ τόπῳ τῆς προσπήξεως αὐτοῦ ἐν τῷ Φρικτῷ Γολγοθᾷ καί τῆς εὕρέσεως αὐτοῦ εἰς τήν ὄπισθεν τοῦ βράχου τοῦ Γολγοθᾶ λελαξευμένην κοιλότητα , ὁπότε ὁ λαός ἰδών αὐτό, ἀνεφώνησεν τό «Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον, Κύριε ἐλέησον», ὅπερ καί ψάλλεται ὑπό τοῦ λαοῦ ἕως τῆς σήμερον εἰς τήν τελετήν τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἑκατοντάκις εἰς ἑκάστην ὕψωσιν πρός τά τέσσαρα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος.

Ἡ ἐν λόγῳ ἑορτή ἤρχισε νά ἑορτάζηται ἀφ’ ἑσπέρας τῆς Δευτέρας διά τῆς ἀναγνώσεως τῆς Θ΄ Ὥρας τήν 2^αν  μ.μ. εἰς τόν Ἱερόν Μοναστηριακόν Ναόν τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἐλένης.

Εὐθύς ἀμέσως, τῶν κωδώνων κρουομένων, ἡ Πατριαρχική Συνοδεία ὑπό τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλον κατῆλθεν εἰς τόν Ναόν τῆς Ἀναστάσεως.

Ἐνταῦθα εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν ἔλαβε χώραν προϋπάντησις ὑπό τῶν ἐνδεδυμένων Ἱερέων, κρατούντων Εὐαγγέλιον καί εἰκόνα τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Ὁ Πατριάρχης ἐνδυθείς ἐθυμίασε καί προσεκύνησε Ἐκείνος καί οἱ Ἀρχιερείς. Ἐκ τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως ἔλαβε χώραν ἡ προσκύνησις τοῦ Μακαριωτάτου, τῶν Ἀρχιερέων καί τῶν Ἱερέων εἰς τόν Πανάγιον Τάφον.

Ἐν συνεχείᾳ ἤρχισε ὁ Ἑσπερινός εἰς τό Καθολικόν, προεξάρχοντος τοῦ Μακαριωτάτου διά τοῦ Προοιμιακοῦ, τῶν Ἀνοιξανταρίων, τῶν τροπαρίων τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τῆς Μεγάλης Εἰσόδου καί τῆς Ἀρτοκλασίας, ἐφ᾽ ὅσον ἐν ἀρχῇ οἱ Ἀρχιερείς καί οἱ Συνοδικοί ἀνῆλθον εἰς τόν Γολγοθάν διά προσκύνησιν καί ἔλαβε χώραν τό θυμίαμα εἰς τά Πανάγια Προσκυνήματα τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί συμμετεχόντων Ἀρχιερέων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί Ἱερέων παρεπιδημούντων.

Τοῦ Ἑσπερινοῦ τελειωθέντος, ἀνῆλθεν ἡ Πατριαρχική Συνοδεία εἰς τά Πατριαρχεία.

Β’ Ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς.

Τήν πρωΐαν τῆς Τρίτης, 14^ης /27^ης Σεπτεμβρίου 2016, ἔλαβε χώραν ἡ κυρίως ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ.

Ἐν ἀρχῇ ἡ Ἁγιοταφιτική Συνοδεία κατῆλθεν ἀπό τοῦ  Πατριαρχείου, τῶν κωδώνων κρουομένων εἰς τόν Πανίερον Ναόν τῆς Ἀναστάσεως. Ἅμα τῇ εἰσόδῳ ἐν αὐτῷ ὁ προεξάρχων τῆς πανηγύρεως Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεκύνησεν εἰς τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν καί τόν Πανάγιον Τάφον, πρό τοῦ ὁποίου ἐνεδύθη μανδύαν καί εἰσῆλθεν εἰς τό Καθολικόν.

Τῶν σημάντρων κρουομένων, προσῆλθον οἱ Ἱερεῖς καί «ἔλαβον καιρόν». Ἔπειτα, ἐν ᾧ ἐψάλλετο τό «Ἀνωθεν οἱ προφῆται», «ἔλαβε καιρόν» καί ὁ Μακαριώτατος καί εἰσελθών εἰς τό Ἱερόν Βῆμα ἔλαβε χώραν ὁ Ἀρχιερατικός ἁσπασμός.

Τοῦ Μακαριωτάτου, τῶν Ἀρχιερέων καί τῶν Ἱερέων ἐνδυθέντων, ἐγένετο ἔξοδος πάντων πρός τό Καθολικόν, ὅτε καί ἤρξατο ἡ θεία Λειτουργία διά τοῦ «Εὐλογημένη».

Μετά τοῦ Μακαριωτάτου προεξάρχοντος συνελειτούργησαν οἱ Ἀρχιερεῖς τοῦ Πατριαρχείου Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καπιτωλιάδος κ. Ἡσύχιος, καί οἱ Σεβασμιώτατοι Ἀρχιεπίσκοποι Γεράσων κ. Θεοφάνης, Κωνστσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, Θαβωρίου κ. Μεθόδιος, Σεβαστείας κ. Θεοδόσιος, Λύδδης κ. Δημήτριος, Καττάρων κ. Μακάριος καί πρῴην Ζάμπιας κ. Ἰωακείμ καί οἱ παρεπιδημοῦντες, Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ξάνθης κ. Παντελεήμων, Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς κ. Ἱουστῖνος, Θεσσαλιώτιδος καί Φαναριοφερσάλων κ. Τιμόθεος καί Ἐλευθερουπόλεως κ. Χρυσόστομος Ἁγιοταφιτῶν Ἱερομονάχων μέ προεξάρχοντα ἐξ αὐτῶν τόν Γέροντα Καμαράσην Ἀρχιμανδρίτην π. Νεκτάριον, Ἱερομονάχων παρεπιδημούντων ἐξ Ἑλλάδος καί ἐξ ἄλλων Ἐκκλησιῶν, τῶν Ἱεροδιακόνων Μάρκου, Ἀναστασίου καί Δημητρίου, παρουσίᾳ τοῦ Γενικοῦ Προξένου τῆς Ἑλλάδος εἰς τά Ἱεροσόλυμα κ. Χρήστου Σοφιανοπούλου καί τῶν μελῶν τοῦ Ἑλληνικοῦ Γενικοῦ Προξενείου, τῆς Πρέσβεως τῆς Ρουμανίας εἰς Ἰσραήλ κ. Andrea Păstârnac καί τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας τῆς Ρουμανίας, ψάλλοντος τοῦ Πρωτοψάλτου τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως Ἀρχιμανδρίτου π. Ἀριστοβούλου καί μετέχοντος πυκνοῦ εὐσεβοῦς ἐκκλησιάσματος προσκυνητῶν ἐξ Ἑλλάδος, Ρωσίας, Ρουμανίας, ὑπερπληρωσάντων τό Καθολικόν.

Τῆς θείας Λειτουργίας τελειωθείσης καί ἀπολυθείσης, ἐγένετο ἔναρξις τῆς λιτανείας καί τῆς Τελετῆς τῆς Ὑψώσεως διά τοῦ «Εὐλόγησον Δέσποτα τήν Ἁγίαν Εἴσοδον» ἀπό τοῦ σολέως τοῦ Καθολικοῦ.

Ἡ λιτανεία ἐπορεύθη πρός τόν χῶρον ἐργασιῶν τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου καί κατηυθύνθη ἀριστερά πρός τήν Ἁγίαν Ἀποκαθήλωσιν, τό Παρεκκλήσιον τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Ἀκανθίνου Στεφάνου καί κατέληξεν εἰς τό σπήλαιον τῆς Εὑρέσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἔνθα ἔλαβε χώραν ἡ Ὕψωσις αὐτοῦ συμφώνως πρός τό Τυπικόν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τά τέσσαρα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος διά τῶν δεήσεων τοῦ Μακαριωτάτου καί τοῦ «Κύριε ἐλέησον» ἐκφωνούμενον ὑπό τῶν Ἱεροψαλτῶν.

Ἀπό τοῦ σημείου τούτου ἡ λιτανεία ἀνῆλθεν εἰς τό ἑξῆς καί διῆλθε τό παρεκκλήσιον τοῦ Διεμερίσαντο, τοῦ  Ἁγίου Λογγίνου τοῦ Ἑκατοντάρχου καί τοῦ «Μή μου Ἅπτου» καί περιεστράφη τρίς πέριξ τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου ψάλλουσα τόν ἀρχαῖον ἐκκλησιαστικόν ὕμνον «Ἀκατάληπτον ἐστι καί ἀγγέλοις καί βροτοῖς…».

Συμπληρωθείσης τῆς τρίτης περιφορᾶς πέριξ τοῦ Ἁγίου Κουβουκλίου, διῆλθε διά τῆς Ἁγίας Ἀποκαθηλώσεως καί ἀνῆλθεν ἐπί τοῦ Φρικτοῦ Γολγοθᾶ.

Ἐνταῦθα ἐγένετο καί πάλιν ἡ Ὕψωσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ  ὑπό τοῦ Μακαριωτάτου πρός τά τέσσαρα σημεῖα τοῦ ὁρίζοντος ὡς καί ἐν τῇ εὑρέσει καί προσεκύνησαν οἱ Ἀρχιερεῖς.

Τῆς Ὑψώσεως τελειωθείσης ἔληξεν ἡ λιτανεία καί ἡ ἑορτή καί ἡ συνοδεία κατῆλθεν ἀπό τοῦ Γολγοθᾶ ἐσωτερικῶς εἰς τό Ἱερόν Βῆμα καί ἔπειτα ἀνῆλθεν εἰς τό Πατριαρχεῖον.

Ἐνταῦθα προσεφώνησεν ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί:

«Τό φυτευθέν ἐν Κρανίου τόπῳ ξύλον τῆς ὄντως ζωῆς, ἐν ᾧ εἰργάσατο σωτηρίαν ὁ τῶν αἰώνων Βασιλεύς ἐν μέσω τῆς γῆς, ὑψούμενον σήμερον  ἁγιάζει τοῦ κόσμου τά πέρατα, καί ἐγκαινίζεται τῆς Ἀναστάσεως ὁ Οἶκος, ἀγάλλονται Ἄγγελοι ἐν οὐρανῷ καί εὐφραίνονται ἄνθρωποι ἐπί τῆς γῆς, δαυϊτικῶς βοῶντες καί λέγοντες:  «Ὑψοῦτε Κύριον τόν Θεόν ἡμῶν καί προσκυνεῖτε τῷ ὑποποδίῳ τῶν ποδῶν Αὐτοῦ, ὅτι ἅγιός ἐστιν, ὁ παρέχων τῷ κόσμῳ τό μέγα ἔλεος», ἀναφωνεῖ ὁ μελῳδός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἐκλαμπρότατε  Γενικέ Πρόξενε τῆς Ἑλλάδος,

Σεβαστοί Ἅγιοι Πατέρες καί Ἀδελφοί,

Εὐλαβεῖς Χριστιανοί καί Προσκυνηταί,

 Σήμερον ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν παγκόσμιον Ὕψωσιν τοῦ Τιμίου καί Ζωοποιοῦ Σταυροῦ. Ἡ Ἐκκλησία τῶν Ἱεροσολύμων τιμᾷ καί γεραίρει τό γεγονός τοῦτο, ἀφ’ ἑνός μέν ἐν αὐτῷ τούτῳ τῷ τόπῳ τῆς εὑρέσεως τοῦ Τιμίου Ξύλου, τοῦ Σταυροῦ, ἀφ’ ἑτέρου ἐν τῷ οἴκῳ, δηλονότι τῷ Ναῷ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, ἔνθα πανηγυρικῶς ἐτελέσαμεν τό Ἱερόν Μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας.

Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, ὁ καί ρήματα ἀκούσας τά ἄρρητα καί θεῖα καυχᾶται ἐν τῷ Σταυρῷ λέγων: «ἐμοί δέ μή γένοιτο καυχᾶσθαι εἰ μή ἐν τῷ σταυρῷ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ ἐμοί κόσμος ἐσταύρωται κἀγώ τῷ κόσμῳ», (Γαλ. 6,14).

 Ἑρμηνεύων τούς λόγους τούτους ὁ Ἱερός Χρυσόστομος λέγει:  «Καί τί ἐστι τό καύχημα τοῦ σταυροῦ; Ὅτι ὁ Χριστός δι’ ἐμέ δούλου μορφήν ἀνέλαβε καί ἔπαθεν ἅπερ ἄπαθεν, δι’ ἐμέ τόν δοῦλον, τόν ἐχθρόν, τόν ἀγνώμονα, ἀλλ’ οὕτω μέ ἠγάπησεν, ὡς καί Ἑαυτόν ἐκδοῦναι».

 Ὄντως ὁ Σταυρός τοῦ Χριστοῦ, ἀγαπητοί μου, ἀποτελεῖ τό ὁρατόν καί ἁπτόν ἔμβλημα τῆς ἀπείρου ἀγάπης καί φιλανθρωπίας τῦ Θεοῦ. Ἐπί πλέον δέ ὁ Τίμιος Σταυρός, εὐαγγελίζεται καί κηρύττει τήν νίκην τοῦ φωτός τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ κατά τοῦ ψεύδους τοῦ διαβόλου, τήν θείαν δικαιοσύνην κατά τῶν ἐργατῶν τῆς ἀδικίας.

Ἐπί τοῦ Κρανίου τόπου, δηλονότι τοῦ Γολγοθᾶ, ἔνθα ἐφυτεύθη τό ξύλον τῆς ὄντως ζωῆς καί ἐξεχύθη τό αἷμα τῆς ἀπολυτρώσεως τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἐθεμελιώθη ἐν τῷ κόσμῳ ἡ ἐπώνυμος καινή πολιτεία τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία, ἐκ τῆς ὁποίας ἐκπηγάζει ἡ καινή/ καινούργια ζωή, ἡ δύναμις, ἡ χαρά καί ἡ ἐλπίδα τῶν πιστῶν αὐτῆς μελῶν καί τῶν προσφυγόντων εἰς αὐτήν.

 Τοῦτο δέ γίνεται κατανοητόν εἰς τήν σύγχρονον ἡμῖν πραγματικότητα, ὅπου αἱ δυνάμεις τῆς μισσαλοδοξίας καί τῆς ἀδικίας λυσσωδῶς μάχονται κατά τοῦ λόγου τοῦ Σταυροῦ περί οὗ ὁ θεῖος Παῦλος λέγει:  «Ὁ λόγος γάρ ὁ τοῦ Σταυροῦ τοῖς μέν ἀπολλυμένοις μωρία ἐστί, τοῖς δέ σῳζομένοις ἡμῖν δύναμις Θεοῦ ἐστι», (Α’ Κορ. 1,18).

Μέτοχοι γενόμενοι καί ἡμεῖς σήμερον τῆς δυνάμεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ εὐχαρίστως βοήσωμεν καί μετά τοῦ ὑμνῳδοῦ εἴπωμεν: «Κύριε, ὁ ὑψωθείς ἐν αὐτῷ (τῷ Σταυρῷ) καί δι’ αὐτοῦ συνανυψώσας ἡμᾶς, τῆς οὐρανίου χαρᾶς ἀξίωσον καί δώρησαι τῇ δοκιμαζομένῃ περιοχῇ ἡμῶν καί τῷ κόσμῳ τήν εἰρήνην. Ἀμήν.

 Ἔτη πολλά.

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.