Ο ΜΑΚΑΡΙΩΤΑΤΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΙΕΡΟΣΟΛΥΜΩΝ Κ. ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΠΡΟΕΞΑΡΧΕΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΕΙΣ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΜΠΟΥΡΓΚ ΤΗΣ ΡΩΣΣΙΑΣ
Τήν Πέμπτην, 24ην Νοεμβρίου / 7ην Δεκεμβρίου 2017, ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ. Θεόφιλος προεξῆρξε τῆς θείας Λειτουργίας, τῆς τελεσθείσης εἰς τόν Ἱερόν Ναόν τῆς Ἁγίας Τριάδος, ἐν ᾧ παρεκκλήσιον τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης εἰς τήν πόλιν Αἰκατερίνμπουργκ ἐπί τῇ μνήμῃ τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης, συμφώνως πρός τό ἡμερολόγιον τῆς Ρωσσικῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Ὁ Μακαριώτατος προεξῆρξε τῆς θ. Λειτουργίας ταύτης τῇ προσκλήσει τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Μόσχας κ. Κυρίλλου καί τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αἰκατερίνμπουργκ κ. Κυρίλλου, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου Σεβασμιωτάτου κ. Κυρίλλου, ἄλλων Μητροπολιτῶν τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, τοῦ Μητροπολίτου Ταμπώφ κ. Τύχωνος συνοδοῦ τοῦ Μακαριωτάτου, ἄλλων Ἀρχιερέων καί πλειάδος Ἱερομονάχων καί Πρεσβυτέρων τοῦ Πατριαρχείου Μόσχας, ψαλλούσης κατανυκτικῶς Βυζαντινῆς χορῳδίας μοναζουσῶν καί εἰς τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν, μετέχοντος πυκάζοντος ἐκκλησιάσματος, ἐπιμόνως, ἀκινήτως καί ἀθορύβως ἱσταμένου καί καί ἐν κατανύξει προσευχομένου.
Μετά τήν θ. Λειτουργίαν ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος προσεφώνησε διά τῆς διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως αὐτοῦ ἑλληνιστί ὡς ἕπεται:
Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς,
Αἰδέσιμοι Συλλειτουργοί Πρεσβύτεροι καί Διάκονοι,
Λαέ τοῦ Θεοῦ ἡγιασμένε,
Εὑρισκόμενοι ὡς προσκυνηταί εἰς τήν πόλιν τῆς ἀθλοφόρου ἁγίας Αἰκατερίνης, προσκεκλημένοι ὑπό τοῦ εὐλαβεστάτου ποιμενάρχου ὑμῶν, τόν ὁποῖον ἐκ βάθους καρδίας εὐχαριστοῦμεν διά τήν τιμητικήν πρόσκλησιν πρός τήν Ἡμετέραν μετριότητα, ὅπως συνεορτάσωμεν μετά τοῦ εὐσεβοῦς ποιμνίου τήν μνήμην τῆς πολιούχου ὑμῶν Ἁγίας, μεταφέρομεν ἐκ τῆς Ἁγίας Πόλεως Ἱερουσαλήμ τό Εὐαγγέλιον τοῦ ἐν τῇ ταπεινῇ φάτνῃ τῆς Βηθελεέμ Ἐνανθρωπήσαντος Κυρίου, διά τήν σωτηρίαν τοῦ γένους ἡμῶν, ἐπιδαψιλεύοντες πρός πάντας ὑμᾶς τήν ζείδωρον χάριν τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου, ἐξ οὗ καταυγάζεται ἅπασα ἡ κτίσις, ἥτοι «ὁ οὐρανός τε καί ἡ γῆ καί τά καταχθόνια», ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου φωτός τῆς Ἀναστάσεως.
Πανηγυρίζοντες σήμερον τήν μνήμην τῆς μεγαλομάρτυρος τοῦ Χριστοῦ Αἰκατερίνης, ἥτις περιαστράπτει ὡς ἄλλον νοητόν οὐράνιον σέλας τάς φωτοειδεῖς μαρμαρυγάς τῶν μαρτύρων, ἐξαιρέτως εἰς ταύτην τήν ἐσχατιάν τῆς γῆς, ἀναπέμπομεν ὀφειλετικῶς ἐγκωμιαστικούς ὕμνους πρός τήν προστάτιδα τῆς πόλεως ὑμῶν. Ἐπαινοῦμεν τούς ἄθλους αὐτῆς τῆς πανσόφου γυναικός, τῆς σεμνῆς καί περιδεξίου νύμφης τοῦ Χριστοῦ, τῆς ἀπλανοῦς ὁδηγητρίας «εἰς τήν στενήν καί τεθλιμμένην ὁδόν, τήν ἀπάγουσαν ὅμως εἰς τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ», εἰς ἥν πορεύονται «ἀγαλλομένω ποδί» πάντες οἱ φιλομάρτυρες πιστοί.
Ἱκετεύομεν αὐτήν ὑπτίαις χερσί καί ἐκτεταμένῃ τῇ καρδίᾳ, ὅπως παραμείνῃ ἐσαεί ἡ ἀκαταμάχητος συνοδοιπόρος καί ὑπερασπιστής πάντων τῶν δούλων τοῦ Θεοῦ ἔναντι τῶν ποικίλων δολίων πειρατηρίων τοῦ μισοκάλου ἐχθροῦ.
Εὐχαριστοῦμεν αὐτήν ἀπό καρδίας ἡμῶν, διότι εἶναι ταχυτάτη πρέσβις πρός τόν Πανάγαθον Θεόν διά πάντα πιστόν ἐπικαλούμενον τήν βοήθειαν αὐτῆς, ἰδίως δι’ ἐκείνους, οἵτινες αἵρουν προθύμως τόν σταυρόν τοῦ μαρτυρίου τῆς συνειδήσεως.
Ἡ Ἁγία γνωρίζει, ἐξ ἰδίας ἐμπειρίας, τόν πόνον τοῦ μαρτυρίου, ἀλλά παραλλήλως γνωρίζει καί τόν δοξασμόν τῶν ἁγίων. Οὗτοι ὑπέφερον μικρόν εἰς ταύτην τήν πρόσκαιρον ζωήν καί ἀπέλαβον αἰωνίως τόν στέφανον τῆς ἀτελευτήτου μακαριότητος, συγκροτοῦντες ἐνώπιον τοῦ θρόνου τοῦ δεδοξασμένου Χριστοῦ, εἰς ὅν τελεσιουργεῖται ἡ ἐπουράνιος λειτουργία, τούς ὑμνητικούς χορούς τῶν δικαίων. Ἡ Ἁγία ἐμπράκτως ἀπηρνήθη ἑαυτήν καί ᾗρε τόν σταυρόν καί ἠκολούθησε τόν Χριστόν, θεωρήσασα πολύ μικρά εἰς πνευματικήν ἀξίαν τό σωματικόν κάλλος, τήν ἐγκόσμιον σοφίαν, τά πλούτη καί ὅλα ὅσα χαρίσματα ἐπροικοδότησε εἰς αὐτήν τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ταῦτα πάντα ἐξέλαβε ὡς «σκύβαλα», διό καί περιεφρόνησεν αὐτά, «διά νά κερδίσῃ τόν Χριστόν». Ἐπέδειξε γενναῖον φρόνημα, καθώς προστάσσει ὁ σοφός Παροιμιαστής περί τῆς ἀνδρείας γυναικός, καί ὑπέμεινε καρτερικῶς τά βάσανα, τά ὁποῖα ἡ δολιότης τῶν θυτῶν ἐμηχανεύθη. Οὕτως, ἀνεδείχθη ὑπό τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ αἰώνιον πρότυπον διά πάντα χριστιανόν.
Ἡ μεγαλομάρτυς Αἰκατερίνη εἶναι μία οἰκουμενική ἁγία. Τιμᾶται εἰς τήν Ἀνατολήν καί εἰς τήν Δύσιν, εἰς γηγενεῖς Ὀρθοδόξους λαούς καί εἰς ἐκείνους τῆς ἱεραποστολῆς, εἰς ἐνορίας καί εἰς μοναστικά σκηνώματα. Ἐξαιρέτως τιμᾶται εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς γενετείρας αὐτῆς, ἥτοι εἰς τό δευτερόθρονον Πατριαρχεῖον τῆς Ἀλεξανδρείας, καθώς καί εἰς τό θεοβάδιστον Ὄρος Σινᾶ, τό ὁποῖον ἐπί σειράν αἰώνων ἀνήκει εἰς τήν δικαιοδοσίαν τοῦ Πατριαρχείου Ἱεροσολύμων. Τιμᾶται ἐπίσης, καί εἰς τήν ἀχανῆ γῆν τῆς Ρωσσίας καί τῶν ἄλλων σλαβικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, εἰς τόν εὐλογημένον ἑλληνόφωνον Ὀρθόδοξον κόσμον, κατ’ ἐξοχήν εἰς πάντα ναόν καί εἰς πᾶσαν μονήν, ἀφιερωμένων εἰς τό ὄνομα αὐτῆς. Ἡ εὐσέβεια τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ ἀνέδειξε τήν μνήμην τῆς Μεγαλομάρτυρος καί ἔθεσεν αὐτήν εἰς περίοπτον ἑορτολογικήν θέσιν, ἰδίως διά τῆς συνδέσεως αὐτῆς μετά τῆς ἑορτῆς τῆς ἀποδόσεως τῶν Εἰσοδίων τῆς Θεοτόκου.
Εἶναι μαρτυρημένον εἰς τά ἁγιολογικά κείμενα, τά ἱστοροῦντα τόν Βίον τῆς ἁγίας Αἰκατερίνης, ὅτι ἡ Κυρία Θεοτόκος ἔδωσεν εἰς αὐτήν, κατ΄ ἐντολήν τοῦ Δεσπότου Χριστοῦ, «τό δακτυλίδιον τῆς μνηστείας» μετ΄ Αὐτοῦ. Οὕτως ἡ Θεοτόκος κατέστη ἡ νυμφαγωγός τῆς Ἁγίας πρός τήν τελείαν ἀγάπην μετά τοῦ τελείου ἀνδρός, τουτέστιν τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ. Ὅπως διδάσκει ὁ σοφώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης ἅγιος Γρηγόριος Παλαμᾶς, ἀλλά καί ὁ ἑπόμενος τούτῳ πολυγραφώτατος Ἁγιορείτης πατήρ ἅγιος Νικόδημος, ἡ Θεοτόκος εἶναι τό τελειότερον πλάσμα, τό ὁποῖον ἐγεννήθη ποτέ εἰς τόν κόσμον. Ὅλη ἡ κτίσις ἐδημιουργήθη διά νά γεννηθῇ ἡ Θεοτόκος, ἥτοι ἡ γυνή ἡ ὁποία θά ἠδύνατο νά φέρῃ, λόγῳ τῆς καθαρότητός της, εἰς τήν μήτραν αὐτῆς καί νά γαλουχήσῃ τόν τέλειον Θεόν. Ὁ Θεός Λόγος ἐνηθρώπησε διά νά γίνῃ ὡς εἷς τῶν ἀνθρώπων καί ἑπομένως κοινωνητός ὑπό τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ἕνωσις, ἐν τῷ προσώπῳ τοῦ Χριστοῦ, τοῦ κτιστοῦ καί τοῦ ἀκτίστου, κατέστη διά πάντα ἄνθρωπον ἡ κλίμαξ ἡ μετάγουσα εἰς κοινωνίαν μετά τοῦ Θεοῦ. Τοῦτο εἶναι τό προεπινοούμενον σχέδιον τοῦ Θεοῦ, καθώς ἀναφέρει ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής. Ὁ Θεός Λόγος ἐνηθρώπησε οὐχί μόνον διά νά λυτρώσῃ τό ἀνθρώπινον γένος ἐκ τῆς ἁμαρτίας καί τῆς φθορᾶς, ἀλλά καί διά νά δώσῃ τήν δυνατότητα πλήρους κοινωνίας μετ’ Αὐτοῦ, τήν ὁποίαν βεβαίως ἐπιτυγχάνουν ὅσοι μετά προθυμίας πορεύονται τήν ὁδόν τοῦ μαρτυρίου τῆς συνειδήσεως καί τοῦ αἵματος. Μετ’ αὐτῆς τῆς τελείας γυναικός, τῆς Θεοτόκου, συνεδέθη ἡ τιμωμένη σήμερον ἁγία Αἰκατερίνη. Ἀμφότεραι παρευρίσκονται ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ ὡς μεσίτριαι μετά παρρησίας. Τοιαύτην ἰσχυρήν προστάτιν τῆς πόλεως ὑμῶν ἔχετε, διό πρέπει νά αἰσθάνεσθε πλήρη πνευματικήν καί σωματικήν ἀσφάλειαν.
Ἡ ἁγία Αἰκατερίνη διεκρίθη διά τήν ὑψηλήν κοσμικήν σοφίαν καί διά τήν μεγάλην ὑπομονήν εἰς τά εἰδεχθῆ βάσανα τοῦ μαρτυρίου. Εἰς τήν ἐποχήν ἡμῶν, κατά τήν ὁποίαν διακηρύσσεται καί προβάλλεται ἡ ἐκκοσμικευμένη κοινωνία, εἰς ἥν δυστυχῶς πρυτανεύουν ἀρχαί ξέναι πρός τήν χριστιανικήν διδασκαλίαν, τό φρόνημα τῆς Ἁγίας εἶναι δι’ ὅλους ἡμᾶς φωτεινός φάρος. Ὅπως ἔχει ἐπισημανθῆ ὀρθῶς ὑπό τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Σύνοδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τῆς συγκληθείσης κατά τό παρελθόν ἔτος εἰς τήν Κρήτην: «Κατά τούς χρόνους τούτους τῆς ἐκκοσμικεύσεως, ἰδιαιτέρως προβάλλει ἡ ἀνάγκη ὅπως ἐξαρθῇ ἡ σημασία τῆς ἁγιότητος τοῦ βίου, ἐν ὄψει τῆς πνευματικῆς κρίσεως, ἡ ὁποία χαρακτηρίζει τόν σύγχρονον πολιτισμόν… Ἡ Ὀρθόδοξος παράδοσις, διαμορφωθεῖσα διά τῆς βιώσεως ἐν τῇ πράξει τῶν χριστιανικῶν ἀληθειῶν, εἶναι φορεύς πνευματικότητος καί ἀσκητικοῦ ἤθους, τό ὁποῖον δέον νά ἐξαρθῇ καί προβληθῇ ὅλως ἰδιαιτέρως κατά τήν ἐποχήν ἡμῶν».
Ἑπομένως ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι ὀφείλομεν ἐν ἑνότητι νά μαρτυρήσωμεν, ὅση δύναμις, τό Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ, γινόμενοι οὕτω πως «τό φῶς τοῦ κόσμου» καί «τό ἅλας τῆς γῆς». Εἶναι ἐξόχως σημαντικόν ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι νά κατανοήσουν ὅτι ἀφετηρία διά τόν ἐπανευαγγελισμόν εἶναι ἡ ἔμπρακτος μαρτυρία Χριστοῦ, βεβαίως ἐν ἑνότητι καί μετά σεβασμοῦ πρός τούς ἐκκλησιαστικούς θεσμούς, πρωτίστως τοῦ Συνοδικοῦ.
Προτρέπομεν, λοιπόν, ὑμᾶς τούς ἀγαπητούς ἐν Κυρίῳ ἀδελφούς, ὅπως ἀγαπήσωμεν τόν Χριστόν κατά τό παράδειγμα τῆς Ἁγίας, ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς, καί ἀγωνισθῶμεν πάσῃ δυνάμει, ὥστε νά διακηρύξωμεν τήν πίστιν ἡμῶν εἰς πάντα τά ἔθνη. Οὕτως ἡ Ὀρθοδοξία θά καταστῇ καί πάλιν ἡ βεβαία ἐλπίς τοῦ κόσμου.
Ἡ χάρις τοῦ Παναγάθου Θεοῦ εἴη μετά πάντων ὑμῶν!
Κατά τόν χρόνον τῆς προσφωνήσεως ταύτης, ὁ Μητροπολίτης Αἰκατερίνεμπουργκ κ. Κύριλλος προσέφερεν εἰς τόν Μακαριώτατον σέτ Πατριαρχικῶν ἐγκολπίων, ὁ δέ Μακαριώτατος προσέφερεν εἰς τόν Μητροπολίτην Κύριλλον εἰκόνα τῆς Γεννήσεως τῆς Θεοτόκου, φιλντισένιον σταυρόν εὐλογίας καί σέτ Ἀρχιερατικῶν ἐγκολπίων, ἀκολούθως δέ προσεκύνησε τό λείψανον τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης.
Μετά τήν θείαν Λειτουργίαν ἔλαβε χώραν λιτανεία διά μέσου τῆς πόλεως .
Τήν μεσημβρίαν, ὁ Κυρβερνήτης τῆς πόλεως παρέθεσε γεῦμα εἰς τόν Μακαριώτατον εἰς τό Κυβερνητικόν Μέγαρον, ἔνθα ὁ Μακαριώτατος ἐπέδωσεν αὐτῷ ἀντίγραφον τοῦ εὑρεθέντος σταυροῦ τοῦ ἀρχιτέκτονος Κάλφα Κομνηνοῦ τοῦ Μυτιληναίου κατά τήν πρόσφατον ἀνακαίνισιν τοῦ Ἱεροῦ Κουβουκλίου.
Τό ἑσπέρας ὁ Μακαριώτατος παρηκολούθησε πολιτιστικήν παραδοσιακήν συναυλίαν ὑπό τόν Διευθύνοντα διακεκριμένον πιανίσταν κ. Ἀλεξέϊ Λιουμπίμωφ.
Τήν Παρασκευήν, 25ην / Νοεμβρίου- 8ην Δεκεμβρίου 2017, ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ. Θεόφιλος τῇ συνοδείᾳ τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου Σεβασμιωτάτου Αἰκατερίνμπουργκ κ. Κυρίλλου ἐπεσκέφθη τόν ὑπόγειον ἀκριβῆ τόπον τῆς ἐκτελέσεως τοῦ Τσάρου τῆς Ρωσίας Νικολάου καί τῆς οἰκογενείας του. Ἐπί τοῦ τόπου τούτου ἔχει ἀνεγερθῆ περικαλλής Ναός ἀφιερωμένος εἰς τούς Ρώσσους Ὀρθοδόξους Νεομάρτυρας, διαρκοῦντων τῶν χρόνων τῆς κομμουνιστικῆς ἐπαναστάσεως καί ἐπικρατείας. Ἐνταῦθα ἡ Πατριαρχική συνοδεία ἔψαλε τό ἀπολυτίκιον «Οἱ μάρτυρές Σου Κύριε ἐν τῇ ἀθλήσει αὐτῶν».
Ἐν συνεχείᾳ ὁ Μακαριώτατος ἐπεσκέφθη τόν ἱστορικόν καί λίαν κατανυκτικόν μικρόν ναόν τοῦ Τιμίου ἐνδόξου Προδρόμου καί Βαπτιστοῦ Ἰωάννου. Οὗτος ὁ Ναός περέμεινε ὁ μόνος ἀνοικτός ναός τῆς πόλεως Αἰκατερίνεμπουργκ, τῶν ἄλλων ναῶν αὐτῆς κλεισθέντων ὑπό τῆς Ὀκτωβριανῆς κυβερνήσεως, φιλοξενῶν τήν λατρεῖαν κατά τάς ἑορτάς, τάς τελετάς τῶν γάμων, κηδειῶν καί ἄλλων μυστηρίων καί ὅλας τάς θρησκευτικάς ἀνάγκας τοῦ ἑνός καί ἡμίσεος ἑκατομμυρίου κατοίκων τῆς πόλεως.
Μετά ταῦτα ὁ Μακαριώτατος τῇ προσκλήσει τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου ὡμίλησε εἰς Σύναξιν τῶν Ἱερέων τῆς Μητροπόλεως καί διδασκάλων, μοναχῶν, μοναζουσῶν καί κατηχητῶν. Εἰς τήν Σύναξιν ταύτην ὁ Μακαριώτατος μετέφερε τήν εὐλογίαν Τοῦ εἰς τό Σπήλαιον τῆς Βηθλεέμ ἐκ τῆς ἀειπαρθένου σαρκί τεχθέντος καί ἐκ τοῦ Παναγίου Τάφου ἐκ νεκρῶν ἀναστάντος Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἰδιαιτέρως ὑπεγράμμισε τήν διά μέσου τῶν αἰώνων συνεχιζομένην ἀποστολήν τῆς Ἐκκλησίας: ἑδραζομένης ἐπί τῶν λόγων τοῦ Κυρίου: «Ἐγώ εἰμι τό φῶς τοῦ κόσμου, ὑμεῖς ἐστε τό ἅλας τῆς γῆς». Ἐπίσης ὑπεγράμμισε τήν σημασίαν τῶν ἑορτασμῶν τῆς 100ετηρίδος διά τήν Ρωσσικήν Ἐκκλησίαν καί ὅλας τάς Ἐκκλησιας, λόγῳ τῶν διωγμῶν καί θλίψεων, ἐκ τῶν ὁποίων αὕτη ἐξῆλθε νικήτρια μέ πρῶτον μάρτυρα τόν ὁμολογητήν Πατριάρχην Μόσχας Τύχωνα. Ἐπεσήμανε τήν ἀναγέννησιν εἰς τήν Ρωσσίαν καί τήν Ἐκκλησίαν αὐτῆς χάρις εἰς δύο ἡγετικάς προσωπικότητας, τόν Πρόεδρον Πούτιν καί τόν Πατριάρχην Κύριλλον καί χάρις εἰς τήν συνεργασίαν Ἐκκλησίας καί πολιτείας. Ὁ Πρόεδρος Πούτιν τάσσεται ὑπέρ τῶν Εὐαγγελικῶν ἀρχῶν καί ἀξιῶν ἔναντι τῶν ὑπό τῆς Παγκοσμιοποιήσεως προβαλλομένων φιλελευθέρων ἀρχῶν καί ἀξιῶν, αἱ ὁποῖαι καταστρατηγοῦν τόν θεσμόν τῆς οἰκογενείας, τῆς ἐθνικῆς ταυτότητος καί τῆς βιολογικῆς ὀντότητος τῶν ἀνθρώπων. Οἱ Ἱερεῖς, οἱ Κυρηναῖοι τῶν Ἐπισκόπων συνιστᾶται νά στρέφουν τήν προσοχήν αὐτῶν πρός τήν νεολαίαν.
Εἰς τήν συνάφειαν τῆς Συνάξεως ταύτης, ὁ Μητροπολίτης Κύριλλος ἀπένειμε τό παράσημον τοῦ Ἁγίου Σεραφείμ τοῦ Σάρωφ εἰς Ἱερεῖς διακριθέντας διά τό ποιμαντικόν καί ἐφημεριακόν αὐτῶν ἔργον.
Τέλος, ὁ Μακαριώτατος ἐπεσκέφθη τήν ἱστορικήν ἱεράν Γυναικείαν Μονήν τῆς Θεοτόκου Νοβοτιχβίνσκυ καί τοῦ Ἁγίου Ἀλεξάνδρου Νιέφσκυ, ἀριθμοῦσαν 150 μοναχάς. Ὁ Ναός τῆς Μονῆς ταύτης εἶναι παμμεγέθης καί περικαλλέστατος, βυζαντινός εἰς τήν δομήν καί τήν Ἁγιογραφίαν, ἔχων φωτοδότησιν ἐκ κανδηλῶν καί οὐχί ἠλεκτρισμόν. Εἰς τοῦτον θαυμάζει τις τό κάλλος τοῦ ναοῦ ὡς ἀντανάκλασιν τοῦ κάλλους τοῦ οὐρανίου στερεώματος.
Εἰς ταύτην αἱ μοναχαί διατηροῦν ἁγιογραφικόν καί μεταφραστικόν οἶκον, μεταφράζουσαι βιβλία ἐκ τῆς Ἑλληνικῆς, ὡς τό Πηδάλιον καί ἄλλα. Ἐν αὐτῇ αἱ μοναχαί ὑπεδέχθησαν τόν Μακαριώτατον καί τήν συνοδείαν Αὐτοῦ εἰς συγκινητικήν ὑποδοχήν, ψάλλουσαι χορῳδιακῶς Βυζαντινῷ τῷ ὕφει καί εἰς τήν Ἑλληνικήν γλῶσσαν τό «Ἁγνή Παρθένε Δέσποινα» τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου καί τό «Εἰς πολλά ἔτη».
Ὁ Μακαριώτατος ὁμιλῶν ἀνεφέρθη εἰς τόν παρόντα κτίτορα τοῦ Ναοῦ κ. Ἰγκόρ Ἀλτούσκιν καί εἰς τήν χορηγίαν αὐτοῦ ἀνοικοδομήσεως τῆς Πατριαρχικῆς αἰθούσης καί τῆς ἐν Κύπρῳ Ἐξαρχίας τοῦ Παναγίου Τάφου.
Ὁ Μακαριώτατος προσφέρεν εἰς τάς μοναχάς φιλντισένιον σταυρόν, αὗται δέ προσέφεραν εἰς Αὐτόν χρυσοκέντητον «ἀέρα» τῶν ἁγίων σκευῶν καί πλήρη κεντητήν Πατριαρχικήν στολήν.
Τήν εἰς τόν Ναόν ὑποδοχήν ἠκολούθησε μεσημβρινή τράπεζα ὑπό τῆς Μονῆς.
Ἐν τέλει, τῇ συνοδείᾳ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αἰκατερίνεμπουργκ κ. Κυρίλλου, τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Τύχωνος καί τοῦ Ἀρχιμανδρίτου π. Θεοφάνους, ὁ Μακαριώτατος ἐπεβιβάσθη ἐκ τοῦ ἀεροδρομίου Αἰκατερίνεμπουργκ εἰς ἀεροσκάφος, τό ὁποῖον ἀσφαλῶς σύν Θεῷ προσεγείωσεν Αὐτόν εἰς Τέλ Ἀβίβ.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας
