Τήν Κυριακήν, 14/27 Δεκεμβρίου 2015, ἑωρτάσθη ὑπό τοῦ Πατριαρχείου ἡ ἑορτή τῶν Προπατόρων εἰς τόν ἐπ’ ὀνόματι αὐτῶν ἱερόν Ναόν ἐν τῷ Μπετσαχούρ, ἤτοι Χωρίῳ τῶν Ποιμένων, εἰς τό ὁποῖον οἱ ἀγραυλοῦντες Ποιμένες πρῶτοι ἐξ ὅλων ἀνθρώπων εὐηγγελίσθησαν ὑπό τῶν ἀγγέλων ἐξ οὐρανοῦ τήν κατά σάρκα Γέννησιν τοῦ Χριστοῦ «καί διῆλθον ἕως Βηθλεέμ καί εἶδον τό ρῆμα τοῦτο τό γεγονός», (Λουκ.2,8-20).
Εἰς τόν Ἱερόν τοῦτον Ναόν, τό λατρευτικόν κέντρον τῆς Ἑλληνορθοδόξου ἡμῶν Κοινότητος τοῦ Πατριαρχείου, ἀριθμούσης περί τάς 10.000 μέλη ἑωρτάσθη ἡ μνήμη τῶν πρό τοῦ Νόμου καί ἐν Νόμῳ κατά σάρκα Προπατόρων τοῦ Χριστοῦ, ἐν οἷς πρῶτος ὡς πρόπαππος, ὁ Πατριάρχης Ἀβραάμ.
Τῆς ἑορτῆς καί πανηγύρεως ταύτης προεξῆρξεν ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, ἐν ὑποδοχῇ κατ’ ἀρχήν παρά τήν πύλην τοῦ Ναοῦ ὑπό τοῦ Ἱερατείου, τοῦ Δημάρχου τῆς πόλεως καί τοῦ λαοῦ, ἐν χοροστασίᾳ δέ ἐν συνεχείᾳ τοῦ Ὄρθρου καί ἀκολούθως μετά τήν Ἀρτοκλασίαν ἐν θείᾳ Λειτουργίᾳ, ἐν ᾗ συνελειτούργησαν μετ’ Αὐτοῦ ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κωνσταντίνης κ. Ἀρίσταρχος, ὁ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Θαβωρίου κ. Μεθόδιος καί ὁ Πατριαρχικός Ἐπίτροπος ἐν Κατάρ Σεβασμιώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Καττάρων κ. Μακάριος, ὁ ἡγούμενος ἐν Φχές Ἀρχιμανδρίτης π. Ἱερώνυμος ὡς Προεξάρχων ἱερεύς, ὁ πνευματικός τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Σάββα Ἀρχιμανδρίτης π. Εὐδόκιμος, ὁ ἡγούμενος τοῦ Προσκυνήματος τῶν Ποιμένων Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰγνάτιος, οἱ ἱερεῖς τῆς ἐνορίας ταύτης, Πρωθιερεῖς π. Ἰμπραήμ, π. Σάββας, π. Ἤσσα καί π. Ἰωάννης, ὁ Ἀρχιδιάκονος π. Εὐλόγιος, ὁ διάκονος π. Μᾶρκος, ψαλλούσης τῆς ἐξ ἀνδρῶν καί γυναικῶν χορῳδίας τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ τούτου καί συμψάλλοντος παντός τοῦ πληρώματος τῆς Ἐκκλησίας εἰς Βυζαντινόν ὕφος εἰς τόν ἱερόν τοῦτον Ναόν, ὁ ὁποῖος ἔχει λίθινον εἰκονοστάσιον, λίθινον Θρόνον, λίθινον κιβώριον ὑπεράνω τῆς Ἁγίας Τραπέζης καί λίθινον ἀρτοφόριον θαυμασίας ἐντοπίου γλυπτικῆς τέχνης καί ξύλινα γεγλυμμένα βημόθηρα.
Πρός τό εὐσεβές ἐκκλησίασμα τοῦτο ἐκήρυξε τόν θεῖον λόγον ὁ Μακαριώτατος διά τῆς κάτωθι προσφωνήσεως Αὐτοῦ ἑλληνιστί:
«Θεός ὤν εἰρήνης, Πατήρ οἰκτιρμῶν, τῆς μεγάλης βουλῆς σου τόν Ἄγγελον, εἰρήνην παρεχόμενον, ἀπέστειλας ἡμῖν. Ὅθεν θεογνωσίας πρός φῶς ὁδηγηθέντες, ἐκ νυκτός ὀρθρίζοντες, δοξολογοῦμεν σε Φιλάνθρωπε».
Ἀγαπητοί μου ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,
Εὐλαβεῖς Χριστιανοί,
Ἡ τῶν σεπτῶν Προπατόρων μνήμη συνήγαγεν πάντες ἡμᾶς σήμερον ἐν τῷ ἁγίῳ τούτῳ τόπῳ τῶν Ποιμένων, ἔνθα, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, «Ἄγγελος Κυρίου ἐπέστη αὐτοῖς καί δόξα Κυρίου περιέλαμψεν αὐτούς καί ἐφοβήθησαν φόβον μέγαν. Καί εἶπεν αὐτοῖς ὁ ἄγγελος: «μή φοβῆσθε. Ἰδού γάρ εὐαγγελίζομαι ὑμῖν χαράν μεγάλην, ἥτις ἕσται παντί τῷ λαῷ, ὅτι ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον σωτήρ, ὅς ἐστι Χριστός Κύριος ἐν πόλει Δαυΐδ», (Λουκ. 2,9-11), ἵνα ἑορτίως καί ἀξίως τιμήσωμεν αὐτούς.
Ἡ τῶν πρό τοῦ νόμου, δηλονότι τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, Πατέρων Ἀβραάμ καί τῶν σύν αὐτῷ τελουμένη ὑπό τῆς ἁγίας τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησίας μνήμη ἐνέχει ἰδιαιτέραν σημασίαν, εἰς τό ἀναμφίβολον γεγονός ὅτι ὁ Θεός Λόγος ὄντως ἐγένετο σάρξ καί ἐσκήνωσεν ἐν ἡμῖν ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης.
Οὗτος δέ ὁ Θεός Λόγος δέν εἶναι ἄλλος ἀπό τόν ὑπό τοῦ μεγαλοφωνωτάτου Ἡσαΐου προαναγγελθέντα «Ἄγγελον τῆς μεγάλης Βουλῆς», (Ἡσ. 9,6) τοῦ Θεοῦ Πατρός, δηλονότι τόν Μεσσίαν, Κύριον δέ ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν. «Μεγάλη βουλή τοῦ Θεοῦ καί Πατρός ἐστι», λέγει ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, «τό σεσιγημένον καί ἄγνωστον τῆς οἰκονομίας μυστήριον, ὅπερ πληρώσας διά τῆς σαρκώσεως ὁ Μονογενής Υἱός ἀπεκάλυψεν, Ἄγγελος γενόμενος τῆς μεγάλης τοῦ Θεοῦ καί Πατρός προαιωνίου βουλῆς».
«Τό σεσιγημένον καί ἄγνωστον τῆς Οἰκονομίας μυστήριον» προανήγγειλε μέν ὁ Θεός εἰς τόν Ἀβραάμ, ὡς διδάσκει ὁ θεῖος Παῦλος: «Προϊδοῦσα δέ ἡ Γραφή, ὅτι ἐκ πίστεως δικαιοῖ τά ἔθνη ὁ Θεός, προευηγγελίσατο τῷ Ἀβραάμ ὅτι ἐνευλογηθήσονται ἐν σοι πάντα τά ἔθνη», (Γαλ. 3,8). Προανεφώνησαν δέ οἱ Προφῆται διά στόματος Ἡσαΐου λέγοντος: «Ἰδού ἡ Παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καί τέξεται υἱόν καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ», (Ἡσ. 7,14) «ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον μεθ᾽ ἡμῶν ὁ Θεός», (Ματθ. 1,23).
Μέ ἄλλα λόγια, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, οἱ ἅγιοι Προπάτορες ἐγένοντο συνεργοί εἰς τήν ἐν τῷ κόσμῳ φανέρωσιν τῆς μεγάλης βουλῆς τοῦ Θεοῦ. Οὗτοι προωδοποίησαν τήν ὁδόν, ἡ ὁποία ὡδήγησεν τόν ἄνθρωπον εἰς τό φῶς τῆς θεογνωσίας. Ὁ ἄνθρωπος εὑρισκόμενος εἰς τό σκότος τῆς πλάνης καί τῆς εἰδωλολατρείας ὡδηγήθη εἰς τό φῶς τῆς γνώσεως τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ. «Ἐπεσκέψατο ἡμᾶς ἀνατολή ἐξ ὕψους ἐπιφᾶναι τοῖς ἐν σκότει καί σκιᾷ θανάτου καθημένοις, τοῦ κατευθῆναι τούς πόδας ἡμῶν εἰς ὁδόν εἰρήνης», (Λουκ. 1,79) κατά τόν εὐαγγελιστήν Λουκᾶν. Διά τοῦτο ὁ μελῳδός ἀναφωνεῖ λέγων: «Προπατόρων μνήμην σήμερον ἀνευφημήσωμεν, Ἀδάμ, Ἄβελ, Σήθ καί τόν Ἐνώς, Ἐνώχ καί Νῶε, Ἀβραάμ, Ἰσαάκ, καί τόν Ἰακώβ, Μωσῆν, Ἰώβ καί τόν Ἀαρών, Ἐλεάζαρ, Ἰησοῦν, Βαράκ, Σαμσών, Ἰεφθάε, Δαυΐδ καί τόν Σολομῶντα, ἐξ ὧν Χριστός ὁ Κύριος τό κατά σάρκα ὡράθη, διά πολλήν εὐσπλαχνίαν».
Ἡ κατά σάρκα παρουσία τοῦ Χριστοῦ ἐν μέσῳ ἡμῶν τῶν ἀνθρώπων εἶναι αὐτή ἡ ὁποία διέλυσε τό σκότος τῆς ἀγνοίας καί ἐξέθεσε τήν φθοράν, δηλαδή τόν θάνατον, τόν ὁποῖον γεννᾷ ἡ ἁμαρτία, ὡς μαρτυρεῖ ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης: «εἰ μὴ ἦλθον καὶ ἐλάλησα αὐτοῖς, ἁμαρτίαν οὐκ εἶχον· νῦν δὲ πρόφασιν οὐκ ἔχουσι περὶ τῆς ἁμαρτίας αὐτῶν», Ἰωάν. 15, 22. Καί ἀλλαχοῦ «ἐάν γάρ μή πιστεύσητε ὅτι ἐγώ ἐιμι- εἶπεν ὁ Ἰησοῦς ἀποθανεῖσθε ἐν ταῖς ἁμαρτίαις ὑμῶν», (Ἰωάν. 8,24). Κατά δέ τόν Ἀπόστολον Παῦλον «τό κέντρον τοῦ θανάτου, ἡ ἁμαρτία, ἡ δέ δύναμις τῆς ἁμαρτίας ὁ νόμος (ὁ Μωσαϊκός). Τό κεντρί τοῦ θανάτου εἶναι ἡ ἁμαρτία. Ἡ δέ δύναμις τῆς ἁμαρτίας εἶναι ὁ νόμος. Διότι ἄν δέν ὑπῆρχε νόμος, δέν θά ἐλογαριάζετο ἡ ἁμαρτία καί δέν θά ἡμάρτανον οἱ ἄνθρωποι ἐν γνώσει», (Α´ Κορ. 15,56).
Ἡ ἁγία ἡμῶν Ἐκκλησία τιμᾷ τήν μνήμην τῶν ἁγίων Προπατόρων, διότι οὖτοι διεκρίθησαν ὡς πρός τήν πίστιν τῶν δικαίων τοῦ λαοῦ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἐπί πλέον δέ, διότι ἐξ αὐτῶν καί μάλιστα τοῦ Ἀβραάμ προῆλθεν ὁ Χριστός, ὡς κηρύττει ὁ θεῖος Παῦλος: «εἰ δέ ὑμεῖς Χριστοῦ, ἄρα τοῦ Ἀβραάμ σπέρμα ἐστέ καί κατ᾽ ἐπαγγελίαν κληρονόμοι», (Γαλ. 3,29). Ὁ δέ νόμος τοῦ Μωϋσέως ἐγένετο παιδαγωγός μας. Οὗτος ὁ νόμος μᾶς προπαρασκεύαζεν εἰς τό νά ποθήσωμεν καί γνωρίσωμεν τόν Χριστόν, διά νά λάβωμεν τήν δικαίωσιν ἐκ τῆς πρός αὐτόν πίστεως κατά Παῦλον: «Πρό τοῦ ἐλθεῖν τήν πίστιν ὑπό νόμον ἐφρουρούμεθα, συγκεκλεισμένοι εἰς τήν μέλλουσαν πίστιν ἀποκαλυφθῆναι, ὥστε ὁ νόμος παιδαγωγός ἡμῶν γέγονεν εἰς Χριστόν, ἵνα ἐκ πίστεως δικαιωθῶμεν. Ἐλθούσης δέ τῆς πίστεως, οὐκέτι ὑπό παιδαγωγόν ἐσμεν. Πάντες γάρ υἱοί Θεοῦ ἐστέ διά τῆς πίστεως ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ», (Γαλ. 3, 23-26).
«Ἐλθούσης τῆς πίστεως», δηλονότι τῆς πίστεως εἰς Χριστόν, τῆς πίστεως τῆς ἀγούσης εἰς τήν τελείωσιν. «Τῆς πίστεως τῆς εἰς τέλειον ἄνδρα ἀγούσης» κατά τόν Ἱερόν Χρυσόστομον. «Οὐδέν γάρ ἐτελείωσεν ὁ νόμος, ἐπεισαγωγή δέ κρείττονος ἐλπίδος, δι᾽ ἧς ἐγγίζομεν τῷ Θεῷ», διδάσκει ὁ θεῖος Παῦλος.
Μέ ἄλλα λόγια, ὁ νόμος ἀδυνατοῦσε νά μᾶς ὁδηγήσῃ εἰς τήν ἕνωσίν μας μέ τόν Θεόν. Ἐν ᾧ μέ τήν Νέαν ἐν Χριστῷ Διαθήκην, δηλονότι τήν Ἐκκλησίαν, ἔχομεν πλέον τήν ἐλπίδα νά προσεγγίζωμεν τόν Θεόν. Εἰς τοῦτο ἀκριβῶς τελεῖται καί τό μυστήριον τῆς θείας Εὐχαριστίας, τό ὁποῖον ὀρθώτατα ὀνομάζεται καί θεία Κοινωνία. Ὡς δέ διδάσκει ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, «ὁ γάρ λόγος σάρξ ἐγένετο, ἵνα καί προσενέγκῃ τοῦτο ὑπέρ πάντων καί ἡμεῖς ἐκ τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ μεταλαβόντες θεοποιηθῆναι δυνηθῶμεν, ἄλλως οὐκ ἄν τούτου τυχόντες, εἰ μή τό κτιστόν ἡμῶν αὐτός ἐνεδύσατο σῶμα».
Παρακαλέσωμεν τούς ἁγίους Προπάτορας ἡμῶν, ἵνα ἀξιωθῶμεν καί ἡμεῖς οἱ ἀγραυλοῦντες καί φυλάσσοντες φυλακάς ἐπί τῶν ἁγίων τόπων τῶν ποιμένων νά διέλθωμεν ἐν καθαρᾷ καρδίᾳ ἕως Βηθλεέμ καί καταθέσωμεν εἰς τό ἐν φάτνῃ κείμενον βρέφος τό ἐκ τῶν ἁγνῶν αἱμάτων τῆς ἀειπαρθένου Μαρίας τῆς Θεοτόκου γεννηθέν, Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν, τά δῶρα τῆς μετανοίας καί λατρείας ἡμῶν, αἰνοῦντες τόν Θεόν καί λέγοντες: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καί ἐπί τῆς εἰρήνῃ ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία», (Λουκ. 2,14). Ἀμήν.
Ἔτη πολλά καί εὐλογημένα Χριστούγεννα.
καί ἀραβιστί ἴδε ἠλεκτρονικόν σύνδεσμον: (ἀναρτηθήσεται προσεχῶς)
Τόν λόγον τοῦτον ἠκολούθησεν ἡ θεία Μετάληψις πρός ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί ζωήν τήν αἰώνιον.
Μετά τήν θ. Λειτουργίαν, ὁ Μακαριώτατος διένειμε ἑνί ἑκάστῳ τῶν μελῶν τοῦ ἐκκλησιάσματος εἰκόνας εὐλογίας.
Μετά τήν Ἀπόλυσιν ἠκολούθησε δεξίωσις εἰς τήν αἴθουσαν τήν παρακειμένην τῷ Ναῷ.
Ἐν ταύτῃ ὁ Μακαριώτατος προσεφώνησε ἀραβιστί (ἀναρτηθήσεται προσεχῶς), προσεφώνησαν δέ μετά τόν Μακαριώτατον ἱερεῖς καί διακεκριμένα μέλη τῆς Κοινότητος ὡς ὁ ἐκπρόσωπος τῶν Μ.Μ.Ε. τοῦ Πατριαρχείου εἰς τήν Ἀραβικήν καί ἐφημέριος τοῦ Ναοῦ τούτου π. Ἤσσα Μοῦσλεχ καί ὁ Δήμαρχος τῆς πόλεως κ. Χάϊκ.
Τῇ μεσημβρίᾳ ἡ Κοινότης παρέθεσε γεῦμα εἰς τήν Πατριαρχικήν Συνοδείαν καί εἰς πολλούς ἄλλους εἰς ἑστιατόριον τῆς πόλεως.
Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας.
